Aan de kassa

Ik sta vanmorgen aan de kassa van de Okay met een paar flessen muggenmelk, want volgens HLN mogen we in het kort een invasie van muggen verwachten. Beter voorkomen dan te moeten krabben, want die beestjes komen ons eerstdaags letterlijk uitzuigen.
Bon, voor één keer is het de regering eens niet.
Als ik dan mag kiezen, de muggen of de regering? Dan maak ik met plezier een stuk van mijne bil vrij. De regering pakt ons sowieso al droog in onze k****r.
Soit…

Voor mij staat er een vrouw zenuwachtig te draaien.
‘Geld vergeten mevrouw?’ vraagt de kassier.
Dat was ook mijn eerste gedachte.
‘Neen, ik ben mijn bril kwijt!’
‘Thuis vergeten?’
‘Neen, ik had hem op toen ik de winkel binnenkwam.’
‘Je ging van de nootjes naar het fruitsap, vervolgens stond je bij de melk, daarna bij de suiker, je passeerde het hondeneten, de wasproducten, de frisdranken, de koeling en als laatst stond je bij het brood. Misschien heb je hem ergens op deze vernoemde plaatsen weggelegd.’
De klant kijkt de winkelman verbaasd en met open mond aan.
‘Jij volgt mij of wat? Dat mag niet!’ zegt ze een beetje overstuur.
Ik veronderstel dat ze doelt op de wet van de privacy.
‘Mevrouw,’ zegt de kassier, ‘ik weet niet waar je vanmorgen al overal in of aangezeten hebt, maar ik werk hier en aan de producten in uw karretje te zien…’

En nee… niet blond.
Toch niet op het eerste zicht.

Martine de Weerdt

100