Ann Willemsen - Trots op haar beroep - Psychiatrisch verpleegkundige

Trots op mijn beroep. Ann Willemsen vertelt!

19 april 2020 Gezondheid, Nieuws, Trots op mijn beroep

Over de psychiatrie hangt een waas van onbegrip en vooral vooroordeel. Maar iedereen kan een psychiatrisch probleem krijgen en het treft veel meer mensen dan je denkt! Vanwege de vooroordelen en het onbegrip wordt er niet veel over gesproken. Ann Willemsen (36) werkt in de psychiatrie en bouwt aan hoop en perspectief bij haar patiënten.

Van kleuterleidster naar psychologie

“Omdat ik graag voor de klas wilde staan, volgde ik de opleiding voor kleuterleidster”, vertelt Ann. “Die opleiding duurde drie jaar. Tijdens mijn studie ontdekte ik dat het liefst werkte met juist die kinderen waar het niet zo gemakkelijk ging. Een kind hoort gelukkig te zijn en die kinderen waren dat niet. Zelf heb ik juist een heel gelukkige jeugd gehad, dus dat gun je andere kinderen ook. Ik heb mijn diploma voor kleuterleidster gehaald en ben toen gaan studeren voor Bachelor in de Toegepaste Psychologie. Deze opleiding duurde ook drie jaar.”

P.C. Bethanië

“Ik vond het meteen leuk, leuker dan het kleuteronderwijs, omdat het me meer aansprak. Het onderdeel groepsdynamiek vond ik heel boeiend, net als sociale psychologie, de psychiatrische ziektebeelden en de hechtingsproblematiek bij kinderen. Nadat ik was afgestudeerd ben ik op zoek gegaan naar werk bij C.L.B (Centrum voor leerlingenbegeleiding). Ik kon zo mijn diploma’s ideaal combineren, maar dat is helaas niet gelukt. Ik ben breder gaan solliciteren en ben in P.C. Bethanië in Zoersel gaan werken, waar ik nog steeds werk.”

Handvatten, vertrouwen en perspectief

“Daar heb ik om te beginnen zeven jaar gewerkt op een gesloten afdeling voor mensen met psychoses. Later vond ik een nieuwe uitdaging en ben in hetzelfde ziekenhuis op de afdeling ‘Rif’ gaan werken. Dat is een open afdeling voor angsten, depressies en trauma’s. Daar gaven we therapie en gingen we dieper in op de problematiek. Je leert de mensen echt kennen en probeert ze handvatten, vertrouwen en perspectief te geven.”

Gespecialiseerde behandelingen bij depressie

“Vanwege de grootte van deze afdeling werd deze opgesplitst in ‘Rif boven’ en ‘Rif beneden’. Het verschil is dat ‘Rif boven’ zich meer toelegde op trauma’s. Ik koos voor ‘Rif beneden’, dat gespecialiseerde behandelingen geeft aan mensen die in hun depressie vastzitten. Hier konden mensen een jaar blijven. Maar vanwege de grote opnamedruk werd er beslist om ‘Rif beneden’ stop te zetten en een tweede opname afdeling op te starten. De patiënten die een langere opnametijd nodig hadden, gingen naar ‘Rif boven’. De nieuwe afdeling werd ‘Dauw’ genoemd en bestaat sinds november vorig jaar.”

Werken met een kortere opnameduur

“De behandeling op deze afdeling is anders. Wij werken met veel kortere opnameduur en proberen handvatten te geven, zodat mensen weer zo snel mogelijk naar huis kunnen. Terug naar hun eigen, vertrouwde omgeving. Op onze afdeling komen alle mensen die in een depressie zitten, maar wel een ‘open deur’ aankunnen. We kijken naar de aard van het probleem, om er zo snel mogelijk zicht op te krijgen en zo de juiste behandeling te starten. Die behandeling kan bij ons op ‘Dauw’ zijn, maar ook op een gespecialiseerde afdeling in een ander ziekenhuis. Zoals bij dubbel diagnose (verslaving in combinatie met een psychiatrisch ziektebeeld) of eetstoornissen. Soms hervallen mensen na een opname, maar niet altijd. Aansluitend na een opname is er ook altijd een vervolgtraject, zodat mensen niet meteen in het diepe worden gegooid.”

Het corona-virus bemoeilijkt ons werk enorm

“Ook bij ons worden natuurlijk voorzorgsmaatregelen genomen vanwege het corona-virus. Nieuwe opnames moeten vanuit de beschermingsmaatregelen zeven dagen in hun kamer in quarantaine. Veel mensen van de wachtlijst proberen hun opname uit te stellen tot na deze corona-periode. Het virus bemoeilijkt ons werk enorm, want we mogen bijvoorbeeld geen groepstherapieën meer geven. De maximale grootte van een groep is nu vier patiënten, dus zijn de therapieën zeer beperkt qua aanbod. Door het virus ligt de nazorg ook stil, de telefonische begeleiding of begeleiding via Zoom gaan nog wel door. Als deze periode voorbij is, zal het voor de psychiatrie een heel heftige periode worden.”

“Het corona-virus bemoeilijkt ons werk enorm. Als deze periode voorbij is, zal het voor de psychiatrie een heel heftige periode worden.”

Het kan ons allemaal overkomen!

“Het beeld dat veel mensen bij psychiatrie hebben stoort me wel eens. Het betekent niet dat je gek bent, maar dat er een probleem is. Er kan iets fout gaan in je leven of een trauma van vroeger dat naar boven komt. Denk hierbij aan mishandeling, misbruik of het overlijden van een geliefd persoon. Het kan ons allemaal overkomen, niemand uitgezonderd! Er zijn bepaalde periodes die extra moeilijk zijn voor mensen, bijvoorbeeld de Kerst vanwege de eenzaamheid of de stressvolle examenperiodes.”

De natuur is heel belangrijk, voor iedereen

“De natuur is heel belangrijk voor de mensen. Nu ook, in deze moeilijke periode, hebben veel mensen er deugd bij om in de natuur te zijn. Onze patiënten, die dus minder therapie krijgen door deze situatie, zoeken automatisch de natuur op. Vooral vanwege het rustgevende dat de natuur ze te bieden heeft. Dat valt echt heel erg op. Het is eigenlijk jammer dat pas door een situatie als deze, ieders aandacht voor de natuur herleeft. We zouden die rust vaker op moeten zoeken, dat zou voor ons allemaal goed zijn.”

Trots op mijn beroep

“Ik ben trots op mijn beroep, omdat wij verder kijken dan alleen naar de psychische kwetsbaarheid. Wij spreken met de persoon, niet met zijn of haar kwetsbaarheid. Het geeft een goed gevoel om terug hoop en perspectief te kunnen geven, om hun zelfvertrouwen wat op te krikken. Het geeft veel voldoening als we onze medemens zo kunnen helpen!”