Tine van Wezel - Beroep - Alpaca's - DSC07594u75

Trots op mijn beroep. Tine van Wezel vertelt!

18 juli 2020 De Bijzondere Hobby van..., Dieren, Nieuws

Al van kleins af aan iets willen doen met kinderen en dieren. Het was de droom van Tine van Wezel (29) en dit jaar heeft ze die waar weten te maken!

Kinderen en dieren

“Al vanaf dat ik klein kind was wilde ik iets met kinderen en dieren doen”, vertelt Tine. “Helaas bestond zoiets nog niet toen ik ging studeren. Ik deed de opleiding voor Algemeen Verpleegkundige, omdat ik gelukkig word van het zorgdragen voor mensen. In het laatste jaar wilde ik eigenlijk pediatrie kiezen, dat is verpleegkundige zorg voor kinderen. Maar die zorg houdt vaak in dat je geen leuke dingen moet doen, zoals injecties geven, een sonde steken of een wond verzorgen. En dat was niet het beeld dat ik ervan had.”

Opgroeien met dieren

“Daarom besloot ik een andere richting uit te gaan en koos voor psychiatrisch verpleegkundige. Tijdens mijn stages ontdekte ik dat dit echt mijn ding was, eigenlijk tegen mijn eigen verwachtingen in. Maar daarvoor had ik al besloten dat ik dierenarts wilden worden. Ik ben op een boerderij opgegroeid en was altijd met dieren bezig. Ik kroelde met ze en deelde mijn emoties met ze. Ik ontfermde me ook over de jonge en zieke dieren, want het zorgdragen heeft er altijd ingezeten.”

Opleiding dierenarts

“In 2011 ben ik aan de opleiding voor dierenarts begonnen. Dat was echt mijn interessegebied op alle vlakken, want ik heb altijd honger gehad naar wetenschappelijke weetjes over dieren. Na drie jaar haalde ik met glans mijn bachelor, maar heb de studie niet verder gezet. Dit omdat de universiteit werd overspoeld met studenten voor deze opleiding. Hierdoor was de arbeidsmarkt niet gegarandeerd. Bovendien gaven de professoren een somber beeld van de toekomst, wat erg demotiverend werkte.”

Zorgdragen voor kinderen en dieren

“Daarom besloot ik alsnog in de psychiatrie te gaan werken en begon bij het ‘UKJA’ (Universitaire Kinder- en Jeugdpsychiatrie in Antwerpen). Zo kon ik toch met kinderen aan de slag, zonder ze fysiek pijn te hoeven doen. Dat werk geeft me echt heel veel voldoening. Ik heb er heel veel geleerd en ben enorm gegroeid, ook op persoonlijk vlak. Maar mijn droom bleef om mijn passies te kunnen combineren: het zorg dragen voor kinderen en dieren.”

Hippotherapie

“Tijdens mijn opleiding Psychiatrisch Verpleegkundige, hoorde ik een getuigenis van iemand die kampte met een depressie en veel baat had bij hippotherapie (therapie met assistentie van paarden). Dieren, en in het bijzonder paarden en alpaca’s, beschikken over een enorm spiegelend vermogen. Ze geven weer hoe jij je voelt. Ik had geen ervaring in omgang met paarden en met alpaca’s ook niet, maar ik wist ook niet dat die er geschikt voor waren. Tijdens een wandelworkshop met alpaca’s heb ik de dieren leren kennen en ontdekt dat ze heel geschikt zijn om therapie mee te geven. Door hun schattige uiterlijk komen alpaca’s heel toegankelijk over. Bij mij laaide de passie weer op: ik wilde therapie geven met dieren!”

Therapie met dieren

“Na deze wandelworkshop ging ik steeds meer informatie zoeken over AAT (animal assisted therapy) en begin dit jaar realiseerde ik eindelijk mijn droom, namelijk: therapie geven met dieren, alpaca’s, in bijberoep. Het was een kwestie van alle kennis, kunde en ervaring te bundelen en om te zetten naar de praktijk.”

Animal Assisted Therapeute

“Sinds mei ben ik officieel A.A.T. (Animal Assisted Therapeute). Zelf heb ik geen alpaca’s, maar op de locatie waar ik de therapie geef zijn de alpaca’s reeds opgeleid tot therapiedieren. Dat houdt in dat ze halstermak zijn, gewend aan mensen en stabiel genoeg voor de belasting van therapie. Alpaca’s zijn hooggevoelig. Iets wat vaak herkenbaar is voor de cliënt. Daarnaast zijn alpaca’s in staat een diepgaande connectie aan te gaan met de jongere, weliswaar na een proces dat intensief werken is, voor zowel cliënt als alpaca. Maar als die connectie er is, dan versterken ze elkaar in hun positieve gevoelens.”

Emotionele ‘boost’

“Een alpaca oordeelt en veroordeelt niet, maar accepteert onvoorwaardelijk de cliënt. En dan merk je de emotionele ‘boost’ die de cliënt krijgt om nieuwe zaken uit te testen, waar ze eerst onzeker over waren. Juist omdat ze merken dat het dier niet oordeelt, geef dat ze doorzettingsvermogen.”

Trots op mijn beroep

“Wat ik mijzelf in mijn kindertijd heb aangeleerd: de troost en de emotionele steun die dieren kunnen bieden, wanneer je kampt met een probleem op elk eender vlak. En die ervaring aan anderen kunnen meegeven, dat is mijn ultieme gevoel van voldoening, het maakt het cirkeltje rond. Ik ben er trots op dat mijn passies me zover hebben gebracht, dat ik ze op professioneel vlak kan toepassen. Dat anderen groeien in hun persoonlijkheid en zelfbewuster in het leven staan, maakt van mij een trotse hulpverlener. Ik heb het gevoel dat ik echt het verschil maak, samen met de alpaca’s. Vragen op dit gebied zijn dan ook altijd welkom en kunnen via messenger op Facebook gesteld worden.”