Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
In 2007 kocht Daniëlle Roothoofd (54) in een speelgoedwinkel een teddybeer. Dat was de aanzet om antieke beren te gaan verzamelen.
“Ik vond beren zo ontzettend leuk, dat ik op internet een kit kocht om zelf speelgoedberen te maken. Die pluche waarvan ze worden gemaakt, kon je zo kopen.” vertelt Daniëlle, “De modellen die ik zag vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ik had zelf een model in gedachten en ben gaan experimenteren met beren met een groter hoofd.”
“Zo’n groter hoofd is leuker voor de kinderen. Ik ben illustrator en kinderen teken je ook met een groter hoofd om ze schattiger te maken. Ik maak bijna altijd andere modellen voor mijn beren. Het is nog best moeilijk om een model te tekenen en die dan in 3D voor te stellen. Ik wilde altijd nog mooier en beter naar mijn smaak. Kenmerkend voor mijn beren is, dat ze altijd lief en vrolijk zijn. De trend tegenwoordig is dat je vaak triestige beren ziet, in elkaar gezakt en die er versleten uitzien.”
“Ik heb een leesmethode voor het eerste leerjaar van de lagere school geïllustreerd: mol en beer. Daar komt, zoals de naam al zegt, ook een beer in voor. Maar ook een paar boeken over Sinterklaas.”
Door de jaren heen heeft Daniëlle al heel wat beertjes gemaakt. “Ik denk dat dat er wel zo’n duizend zijn. De kleinste was acht centimeter, de grootste zo’n twintig tot vijfentwintig centimeter. De pelsen kleur ik zelf en mijn favoriete kleuren zijn blauw en groen. De kleertjes zijn bijna altijd gehaakt of gebreid, die maak ik ook zelf. Ik heb wel een favoriet model beertje dat ik vaak gebruik.”
“Ideeën voor een nieuw model komen overal in me op: via internet, in een winkel, tekeningen, maar het kunnen ook aanpassingen zijn op bestaande modellen. Mijn beren zijn voor volwassen verzamelaars, sommige verzamelaars hebben honderden beren staan. Mijn beren worden vooral geadopteerd door mensen in Amerika, Japan, Australië en Canada. Iedereen die beren maakt heeft een eigen stijl, die ze heel herkenbaar maakt.”
De pels van de beren wordt gemaakt van geitenhaar. “Dat blijft altijd mooi en is vuilafstotend, omdat het een natuurproduct is.” Zo’n beertje zet je niet zomaar in elkaar: “Ik doe een uur of acht over een beertje en dat is dan zonder kleertjes. Die maak ik vaak in de auto als we ergens naar toe gaan. Ik heb overal werkstationnetjes: in de auto, voor de tv, een setje voor bijvoorbeeld in de wachtkamer van het ziekenhuis. Ik moet er niet aan denken dat ik niets te doen heb. Lezen is bijvoorbeeld niet mijn ding, maar ik luister als ik bezig ben wel graag naar voorlezen.”
“Ik heb een blogwebsite waar ik foto’s op heb gezet om te laten zien waar ik mee bezig ben. Hierdoor weten veel verzamelaars me te vinden. Maar tegenwoordig maak ik meer gebruik van Facebook en Instagram. Mensen zien wel eens een beertje op mijn site, dat ik dan niet meer heb. Dan vragen ze of ik die nog eens kan maken, maar dat doe ik niet. Iedere beer die ik maak is uniek en de kleuren ook. Dan moet ik gaan zoeken naar het juiste materiaal en precies die kleur. Dat is geen doen, mijn beren zijn geen bandwerk.”
“Het leukste vind ik altijd het vullen van het hoofdje. Dan zie je het karakter naar voren komen en je nieuwe ontwerp gaat leven. Beren maken blijft een geweldige hobby. De leukste hobby van allemaal, want ik teken en schilder ook, ik borduur en maak sieraden. Mijn dagen zijn eigenlijk te kort.”
“Ik ga twee keer per jaar naar een beurs in Londen. Ik zou graag bereiken dat ik met mijn beren naar een beurs in Japan ga. Ik ben gefascineerd door de stijl van de Japanse berenmakers.”
LW
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
14
