De bijzondere hobby van… Dirk Van Turnhout

Sommige hobby’s zitten er al vanaf de kindertijd in, maar komen pas later echt tot uiting. Net als bij Dirk Van Turnhout (54), bij wie muziek een belangrijk deel van zijn leven inneemt.

“Eigenlijk was ik altijd met muziek bezig,” vertelt Dirk, “ik zong op mijn werk, onder de douche, ik zong mee met liedjes op de radio en nam het ook op, op de bandrecorder. Maar de omslag naar het echte zingen gebeurde toevallig. Mijn overbuurman, een oude schoolvriend, was zanger en speelde drums. Zijn maat was semiprofessioneel musicus en speelde trompet, saxofoon, akoestisch en elektrisch gitaar, keyboard en accordeon. Samen speelden ze op feesten en trouwpartijen en repeteerden wekelijks bij mij aan de overkant.”

Dirk werkte toen heel hard en had eigenlijk geen tijd voor zijn grote hobby muziek.
“Ik had alleen tijd om ernaar te luisteren. Dus als zij oefenden, ging ik erbij zitten en zat zachtjes mee te zingen, zodat ze het niet hoorden. De ene keer was dat aan de overkant, de andere keer bij de maat die in Hoevenen woonde en daar een repetitieruimte had. Bij zo’n repetitie waren ze een keer met een nummer bezig dat niet goed liep en ze kwamen er maar niet achter wat er mankeerde. Ik zei: volgens mij moet het zo en zong het voor. Waarop hun reactie kwam: je zingt heel goed, hier moet je echt wat mee doen. Dat was voor mij de reden om er mee verder te gaan. Dit was in 2010. Ik heb toen een elektrische installatie gekocht en ben gaan oefenen.”

“Mijn vrouw vond het leuk dat ik een hobby had. Ze hield veel van linedance en gaf me muzieknummers waar ik mee aan de gang ging. Ik sukkelde al jaren met mijn rug, dat werd steeds erger en resulteerde er in dat ik een jaar thuis kwam te zitten. Ik werkte altijd veel en hard en toen had ik ineens alleen maar de muziek. Ik oefende heel veel, mijn vrouw stimuleerde me hier erg in en gaf opbouwende kritiek.”

“Toen de overbuurvrouw jarig was hebben de overbuurman, zijn maat en ik een paar nummers van de Romeo’s gedaan, wat een behoorlijk succes was. In 2013 werkte ik gelukkig weer, maar kreeg een nekhernia en heb twee weken in de kliniek gelegen. Uiteindelijk werd ik geopereerd met aansluitend een lange revalidatie. Toen had ik veel meer tijd om te zingen en te oefenen. Helaas raakte ik in 2014 mijn baan kwijt en heb me een poosje helemaal op het zingen geworpen.”

Niet alleen de overbuurman en zijn maat waren zeer muzikaal. Een andere buurman, Steven Uytdewilligen, was d.j. geweest en had een enorm goed gehoor hoe dingen moesten klinken.
“Hij kwam bij mij de muziek afstemmen. Om dit te perfect te doen, zijn we gaan oefenen in het zaaltje van De Arabieren. Mensen in het café hoorden dit en kwamen kijken. Een tante van me, die ook aan linedance deed, zei dat ze eens iemand mee zou brengen om te komen luisteren. Wat ze dan ook deed en die persoon zei: Je zingt heel goed, maar je mist podium ervaring. Ik heb wel wat voor jou: je mag aanstaande vrijdag bij mij optreden, bij de linedancers. Na twee optredens kreeg ik het advies wat snellere nummers te doen in verband met het linedancen. Dat wilde ik natuurlijk graag doen, met nummers die ik zelf goed vond. Ik ben toen tijdelijk met die optredens opgehouden, want ik wilde eerst wat meer podiumervaring. Ik wist nu dat ik optreden voor een publiek best stresserend vond.”

Op facebook zag Dirk kort daarna dat er een Kortrijk een optreden was met allerlei soorten zang met verschillende artiesten. “Serge Mylle, de organisator, was ook zanger die net een cd had uitgebracht en had diverse zangers uitgenodigd. Ik heb hem toen een bericht gestuurd, waarop ik de vraag kreeg om een paar demo’s op te sturen. Met buurman Steven die de muziek afstelde heb ik die toen opgenomen. Hier kreeg ik een enthousiaste reactie op met de vraag of ik acht nummers kon komen zingen en wat mijn artiestennaam was. Dat werd uiteindelijk Jack Woods.
Na het optreden zei Serge: jij hebt een uitgesproken stem om country te gaan zingen. Diezelfde avond kreeg ik een nieuwe datum om weer bij hem op te komen treden.”

Dat was voor Dirk de stimulans om drie keer per week een halve dag te gaan oefenen, met als resultaat een uitgebreider repertoire. “Dat vele zingen gaf wel wat problemen voor mijn stem en daarom ben ik zangles gaan volgen. Hans Francken, de toetsenman van Clouseau, heeft een muziek- en zangstudio in Essen: Popvilla, en zijn vrouw, Monique de Bruin, geeft zangles. Ik ben een Clouseau fan en Hans heeft bij mij in de straat gewoond. Door bij zijn vrouw zangles te gaan volgen, is mijn stembereik groter geworden. En door Serge heb ik nu veel optredens richting Kortrijk.”

“Vanwege mijn rugrevalidatie heb ik even met de zangles moeten stoppen en ben haar adviezen in de praktijk gaan brengen. Na de revalidatie ga ik weer terug les nemen bij Monique om dan nog andere dingen te leren. Ik treed nu veel op in Kortrijk, Diksmuide, Oostende en Waasmunster. Maar ondanks mijn succes in die contreien, zou ik toch meer bekendheid in deze omgeving willen krijgen. Na het optreden in Waasmunster zei iemand die een café heeft: Van de bijbehorende zaal wil ik het clubcafé van Jack Woods maken. Dat vond ik wel heel erg tof.”

“Ik had een keer een optreden in Kortrijk en de volgende dag liepen mijn vrouw en ik te wandelen in Oostende. We hoorden ergens live muziek en zijn naar binnen gelopen. Meteen was er iemand die riep: Heee, jij bent Jack Woods! Het volgende moment werd ik gevraagd of ik een paar nummers wilde zingen. Dit heeft er voor gezorgd dat ik daar deze zomer ga optreden.”

www.jwoods.jimdo.com
Facebook: Jack Woods

LW

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

113