De bijzondere hobby van… Harry Gruwez

17 september 2017 De Bijzondere Hobby van..., Nieuws

Koppel geschiedenis, het verlangen naar onafhankelijkheid en een grote liefde voor dieren, met name paarden, en je hebt de hobby van Harry Gruwez (79).

Fervent paardrijder

“Tot mijn 30ste had ik nog nooit op een paard gezeten,” herinnert Harry zich, “toen leerde ik een koppel kennen en hun zoontje en de mijne zaten in dezelfde klas. Ze vroegen of ik een keer meeging naar de manege. Ik nam een proefles en was meteen verkocht. Sindsdien ben ik een fervent paardrijder. Ik begon als Engelse ruiter, dat wil zeggen dat je het paard bestuurbaar maakt door met twee handen aan de teugels te rijden. Maar dat is eigenlijk niet geschikt voor lange ritten, zoals ik die maak: 6 – 8 uur.”

Paard was even de baas

“Ik heb die proefles gedaan en bij mijn eerste buitenrit zei de manegehouder: ‘We gaan nu een galop doen, maar niemand steekt me voorbij!’ Ik had toen nog maar 2 keer op een paard gezeten en het paard ging met mij aan de haal, terwijl de rest nog niet begonnen was. Pas toen het paard moe werd, stond hij stil.”

Arizona Ranch

“Bij toeval kwam ik terecht bij Arizona Ranch in Zoersel, wat nu De Stroopop is. De oorspronkelijke Arizona Rangers waren de grensbewakers tussen Arizona en Mexico, net als de Texas Rangers dat waren tussen Texas en Mexico. Toen ik daar kwam met mijn paard, trof ik daar allemaal volwassenen aan die uitgedost waren als cowboys en Indianen. En ik dacht: hoe is het mogelijk dat volwassen mensen zo verkleed gaan! Na een paar bezoeken kwam ik meer en meer in contact met ze en ontdekte dat die mensen heel veel kennis hadden van de Amerikaanse geschiedenis van 1700 – 1900. Je gaat dan naar die verhalen luisteren en ik raakte meer en meer geïnteresseerd. Ik vroeg wat je moest doen om in de club te komen. Het antwoord dat ik kreeg verraste me nogal.”

Uiteenlopend examen

“Ik kreeg een stapel boeken en moest na een maand examen doen. Ik heb nog nooit zo hard gestudeerd! De examenvragen en -eisen waren nogal uiteenlopend. Je kreeg bijvoorbeeld 20 vragen over 100 – 130 verschillende brandmerken: van welke ranch die waren en bij welke eigenaar ze hoorden. Je had in die tijd ook niet gebrandmerkte runderen. Door de jaren heen werden die Mavericks genoemd. Maverick was een veehouder die zijn runderen niet liet brandmerken, omdat dat pijnlijk was voor de dieren. Je moest ook trails kennen (trektocht routes van de kuddes). Die waren soms 5.000 mijl lang (8.000 kilometer), zoals de Chisholm trail. Je moest 6 à 7 van die trails kennen en ook de bijbehorende brandmerken van de kuddes die de trails liepen. Zo’n kudde liep ongeveer 10 kilometer per dag, anders werden ze te mager en waren ze bij aankomst niet verkoopbaar. Ook kreeg je opdrachten van praktische aard, zoals lasso werpen, en van een recht stuk koord een volledig hoofdstel met bit en teugels maken. Maar zonder te knippen. Ook meswerpen en bijlwerpen hoorden bij het examen.”

Cowboys hadden een zwaar beroep

“De cowboys werkten soms drie maanden aan een stuk, maar als het winter werd lag alles stil. Dan hadden ze geen werk. Ze kliekten in de winter dan vaak samen, wat criminaliteit in de hand werkte. Want ze hadden geen geld en moesten toch eten. En als ze gingen werken, werden hun pistool en paard beschikbaar gesteld door de ranger. Ze hadden eigenlijk alleen een zadel, daarom waren er ook zoveel paardendieven in die tijd. Na de komst van de spoorlijn nam het aantal cowboys af, omdat het vee toen per trein werd vervoerd. ”

Burgeroorlog

“We moesten ook veel van de burgeroorlog weten. Die werd zogeheten gevoerd vanwege de slavernij die afgeschaft moest worden. Maar voor het noorden van Amerika ging het eigenlijk alleen om de rijkdom van het zuiden. Dat was de voedselschuur van Amerika. Helaas ben ik nog nooit in Amerika geweest. Ik was vroeger piloot en had een visum voor Rusland en de Oostblok landen. Als je dat visum had, kwam je Amerika niet in. Ik zou nu wel willen gaan, maar ik wil mijn dieren niet achterlaten.”

Geen nieuwerwetse voorwerpen

“Op de club mochten en mogen we geen horloges dragen, of het moeten originele oude zakhorloges zijn. Maar ook geen aanstekers gebruiken, geen nieuwerwetse lucifers, geen ritssluitingen, alleen houten of lederen knopen. Geen plastieken knopen. We hadden Winchesters en Colts en schoten met losse flodders. Maar door de wapenwet hebben we alles moeten inleveren. Door de economische crisis hebben veel leden hun paard(en) weg moeten doen. Nu hebben we nog maar 4 leden met paarden.”

Genieten als een echte western rijder

“We gaan elk weekend rijden en stoppen altijd bij El Paso. We rijden dan in western outfit. Ik vind het geweldig om als cowboy te paard ongedwongen te kunnen rijden: met losse teugel. We laten de paarden tijdens de rit ook vrij in de keuze hoe ze willen lopen. Bijvoorbeeld: ligt er een grote plas op het pad, dan mogen ze zelf beslissen of ze langs of door de plas gaan, dat is de keus van het paard. Zo rijden kan alleen als western rijder. Natuurlijk hoef je daar de kledij niet voor te dragen, maar voor ons hoort dat erbij. Je moet ook over een grote dosis fantasie hebben en je kunnen verplaatsen in de cowboy van 200 jaar geleden. Als je dan bijvoorbeeld op het Klein Schietveld rijdt, de Kalmthoutse Heide of andere natuurgebieden, waar de natuur erg op die van Amerika lijkt, dan past het plaatje helemaal.”

Losgebroken koe

“Ik reed een keer alleen in de bossen van Halle en zag een losgebroken koe. Zonder na te denken pakte ik mijn lasso (ik vang alles met een lasso) en ving haar daarmee. Normaal zet je dan het touw vast aan je zadelknop, dan zet het paard zich schrap waarna je de koe kunt ‘pakken’. Maar de paarden hier kennen dat niet en mijn paard verschoot harder dan de koe. Dus heb ik de koe maar laten gaan. Ik ben naar de boer gereden en vroeg mijn koord terug. Hij vroeg natuurlijk hoe dat rond de nek van zijn koe kwam. Bedremmeld heb ik gezegd dat ik die rond haar nek had gedaan om haar terug te brengen. Ik heb maar niets over die lasso gezegd…”

Actiefoto’s: Harry Gruwez

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.