Zij vonden hun grote liefde via internet. Stefan en Wendy vertellen!

27 december 2020 Dating, Nieuws, Relatie

We zijn er niet voor gemaakt om alleen te zijn, maar het is ook niet altijd even gemakkelijk om een nieuwe liefde te vinden. Want waar kan je die ontmoeten als je bijvoorbeeld niet sport, je collega’s allemaal getrouwd zijn en je niet altijd weg kan, omdat je kinderen hebt. Datingsites op internet kunnen een goede uitkomst zijn, maar daar ligt voor veel mensen een taboe op. Bovendien, hoe vind je de juiste site? Welke geeft de meeste kansen? En hoe weet je welke match voor jou de juiste is? Wendy Adriaens (38) en Stefan Lodeweyckx (44) vonden elkaar via een datingsite en zijn al een aantal jaar een supergelukkig koppel.

Je mist gezelschap en kameraadschap

“Alleen zijn vond ik niet erg”, vertelt Wendy. “Ik heb kinderen en was dus niet alleen. Na een relatie van zeven jaar genoot ik van mijn herwonnen vrijheid en was vooral met mijn carrière en mijn geweldige kinderen bezig. Mijn dochter Gabriëll is twaalf en mijn zoon Uriël is elf. Maar ’s avonds ben je altijd alleen en dan mis je gezelschap en kameraadschap. Er waren momenten dat ik tegen iemand aan wilde kruipen, om mee te overleggen en samen dingen mee te delen. Eigenlijk verlangde ik naar een zielsverwant. Ik had wel om me heen gekeken, maar door ervaringen uit mijn verleden was ik erg kieskeurig. Zo wilde ik bijvoorbeeld geen oppervlakkige relatie en het constant actief aan een relatie moeten werken. Het aldoor moeten praten over problemen en ontevredenheid in de relatie. Ik wilde niet om de verkeerde reden een partner vinden. Niet alleen werkte ik heel veel, ik besteedde ook veel tijd aan mijn kinderen. Als ik al iemand ontmoette, wilde die meteen met me naar bed, maar zo steek ik niet in elkaar.”

Het gemis om samen dingen te doen en te delen

“Tien jaar ben ik met iemand samen geweest en heb twee prachtige kinderen, Lars van elf en Simon van acht”, zegt Stefan. “Het was verfrissend om alleen te zijn, ik kon doen en laten wat ik wilde. Omdat ik heel veel werk, kon ik opeens sporten wanneer het mij uitkwam. Zo kon ik mezelf zijn, ik werd op mezelf teruggeworpen en kon over dingen nadenken. Toen ben ik bewust alleen gebleven, want ik had geen behoefte meer aan een relatie en dat beviel me prima. Maar na een jaar begon ik dingen te missen. De vorige relatie had ik verwerkt en ik begon het samen dingen doen en delen met een partner te missen. Om iemand te kunnen knuffelen en te weten dat je er niet alleen voor staat. Ik verlangde naar een partner om bij thuis te komen, die van een huis een thuis maakt. Vrouwen ontmoette ik wel, maar het was allemaal zo oppervlakkig. Ook had ik er geen tijd voor en geen goesting in om ‘op jacht’ te gaan. Heel het ‘versierproces’ stond me tegen. Als je in de twintig bent, is het spannend, maar ik was toen 38 en had daar geen zin in. Ik wil me ook geestelijk goed bij iemand voelen en voordat je op die manier dan iemand heb gevonden, ben je tijden verder.”

Quality above quantity

“Impulsief heb ik op een gegeven moment besloten om me in te schrijven bij een datingsite. Eerst heb ik me georiënteerd en schreef me in op een site voor hoger opgeleide mensen. Ik ben analytisch aangelegd en de efficiëntie van een datingsite sprak me wel aan. Als anderen zich daar ook voor aanmelden, is er op dat vlak al een ‘match’. Je krijgt dan een lange lijst met psychologische vragen en controle vragen en wat je wilt en niet wilt. Mijn openingszin was: ‘Quality above quantity’, oftewel: de kwaliteit van de relatie is belangrijker dan de frequentie van het samen zijn. Aan de hand van zo’n lijst wordt een profiel opgesteld, je moet dus ook echt eerlijk zijn over jezelf. Ik had er totaal geen verwachtingen van en wilde ook niet teveel hopen, want dat zou voor teleurstellingen kunnen zorgen.”

“Ik had geen verwachtingen van de site en wilde ook niet teveel hopen, want dat zou voor teleurstellingen kunnen zorgen.”
Stefan

Inschrijven en een match vinden

“Voor een jaar schreef ik me in en dacht: ik zie wel. De meldingen van matches kwamen binnen en zo ben ik ook wel een paar keer met iemand uit geweest, maar er was gewoon geen klik. Na twee maanden kwam de melding dat iemand mijn openingszin leuk vond, dat was Wendy. Maar de foto die ik van haar zag vond ik niks. Ze had rood geverfd haar en droeg teveel make-up naar mijn smaak, ik houd nu eenmaal van naturel. Maar dat iemand bewust die woorden leuk vond, maakte dat ik er over na ging denken. Eigenlijk moet je, als je contact met iemand wil, een proces volgen, maar ik heb haar direct gemaild dat ik aangenaam verrast was en vroeg wat ze er leuk aan vond.”

De match kwam elke keer weer terug

“Ook ik had me ingeschreven, voor een maand, maar verwachtte er niet veel van”, vertelt Wendy. “Na een maand werd het profiel van Stefan voorgesteld en er zou 98% match zijn. Maar zijn foto stond me niet aan, hij stond er heel ongunstig op, dus heb ik het weg geklikt. Maar iedere keer kwam die match weer terug en iedere keer klikte ik die weg, maar het bleef maar komen. Uiteindelijk besloot ik een keer te kijken en die openingszin sprak me heel erg aan. En ik ben zo van: als je iets leuk vindt, mag je het laten blijken. Dus heb ik dat geliked en weer weg geklikt en er verder niet meer aan gedacht. Na drie dagen kreeg ik een mail van Stefan met de vraag waarom ik dat dus leuk vond, maar die zag ik pas een paar dagen later. Omdat ik even niks te doen had, ben ik mijn mailtjes gaan lezen, toen kwam ik die van hem tegen.”

“Zijn foto stond me niet aan, hij stond er best ongunstig op, dus heb ik het weg geklikt.”
Wendy

Na een maand telefonisch contact

“Zijn mail was niet zo oppervlakkig was als al die andere die ik kreeg, dat vond ik leuk en maakte me nieuwsgierig. Ik heb uitgelegd wat ik er leuk aan vond en beantwoordde uitgebreid ook de andere vragen die hij had gesteld. Al snel kreeg ik een lange mail terug, want ik had op mijn beurt ook vragen gesteld. We hebben toen een maand veel gemaild en ook onze telefoonnummers uitgewisseld, maar elkaar niet gebeld. We wisten zelfs niet van elkaar waar we woonden. Pas na een maand hadden we telefonisch contact. Toen heb ik hem een keer gebeld, want elke mail maakte hem interessanter. Op dat moment zat hij in Amerika, maar dat wist ik niet.”

Verras me!

“Toen Wendy belde, kwam ik net uit een meeting”, herinnert Stefan zich. “Ze zei: ‘Ik wil horen welke stem bij jou hoort.’ Twee weken later hebben we een afspraak gemaakt om elkaar te ontmoeten. Ik vroeg nog wat ze wilde gaan doen, ze zei: ‘Verzin iets origineels, verras me’ en ik vroeg of ze wilde gaan wandelen”.
“Stilletjes was ik wel blij dat Stefan dat voorstelde”, lacht Wendy. “Want vaak ga je dan iets eten of zo. Toen we gingen wandelen waren we totaal niet op een ‘date’ gekleed, we hadden onze oudste spullen aan.”

Drie uur gewandeld

“Stefan kwam me halen en ik zag de meest perfecte glimlach die er is”, straalt Wendy.
“Ik dacht: wat een schone vrouw, is zij dat?” zegt een net zo stralende Stefan. “Door de mails was er al een ‘vibe’ gekomen en wilden we elkaar beter leren kennen”, zegt Wendy. We hadden afgesproken dat als het niet klikte, we gewoon naar huis zouden. We hebben drie uur gewandeld en constant gepraat. We verschoten er zelf van.”

Champagne op de oever van de Schelde

“Ik stelde voor nog ergens iets te gaan drinken”, vertelt Stefan. “Dat wilde ze wel en we hebben er twee uur gezeten. Toen vroeg ik of ze zin had om iets te gaan eten, zag ze dat wel zitten.”
“Hij vroeg dat, maar het bleek dat hij al iets besproken had”, lacht Wendy. “Daar hebben we zoveel gedeeld, dat we met tranen in onze ogen hebben gezeten. We wilden niet naar huis en hebben champagne gedronken op de oever van de Schelde.”
“We hebben niet gezoend of geknuffeld”, zegt Stefan. “Ik vond dat Wendy dat moest aangeven, maar dat heeft maanden geduurd.”

Wanneer ga je nu verliefd worden?

“Ik vond het belangrijker dat we bij elkaar pasten”, legt Wendy uit. “Bij elke vorm van lichamelijk contact ontstaat er een verbondenheid en dan zit je het verkennen van elkaar in de weg. En ik had zo’n schrik dat het fout zou gaan! We hebben ook afgesproken met de kinderen erbij, om te zien of dat zou klikken. Dat stond voor mij op de eerste plaats, we wilden zeker weten dat alles paste. Dat ging vanaf het eerste moment ongelooflijk goed. Van de ouders naar de kinderen en andersom en de kinderen onderling. De kinderen vroegen op een bepaald moment: ‘Wanneer ga je nu verliefd worden op Stefan?’ Ik zei: ‘Ik ga een geheimpje vertellen, eigenlijk zijn we al verliefd.”
“Maar toen heeft het nog een tijd geduurd”, vertelt Stefan. “Want Wendy hield de boot af uit angst de verkeerde keuze te maken.”

Het trouwen heeft voor rust gezorgd

“Ik had een schrift gekocht, waar ik een persoonlijke boodschap in schreef”, vertelt Wendy. “Stefan nam dat mee en schreef er zelf wat in. Zo zijn we over en weer gaan schrijven, frustraties, vrolijke dingen, gedichten, zorgen, bedenkingen. Het was een ander communicatiemiddel dan e-mail of telefoon. We schrijven er soms nog in. Het brengt herinneringen terug en door erin te lezen, realiseren we elke keer weer hoe gelukkig we met elkaar zijn. In augustus 2018 zijn we getrouwd, met de kinderen erbij. Geen getuigen en geen feest. We trouwden voor onszelf. Het trouwen heeft voor rust gezorgd, ik ben bij Stefan echt op mijn plek geland.”
“Ik ben zo blij dat ik niet eerder getrouwd ben geweest, dat Wendy mijn eerste en enige vrouw is”, vult Stefan aan. “De waarde van het huwelijk is heel belangrijk!”