De Bijster en zijn muzikale vrijwilligers

Woonzorggroep De Bijster aan de Nollekensstraat bestaat zevenendertig jaar en huisvest honderdzeventien bewoners, die allemaal speciale zorg nodig hebben. De bewoners worden buiten deskundig personeel ook bijgestaan door vrijwilligers.
Iedere maandagochtend is er een muziekuurtje, waar de bewoners kunnen genieten van ouderwetse meezingers. Het muziekuurtje wordt verzorgd door vrijwilligers, net zoals de muzikale begeleiding door vrijwilligers wordt gedaan.

Axel Brants (58) doet dit al twintig jaar. “Vroeger werkte ik bij mijn vader”, vertelt Axel, “die was muziekzetter. Al die notenbalken en noten werden handmatig gedrukt, maar na de komst van de p.c. hield dat op.”

Axel is toen met vrijwilligerswerk begonnen. Zowel in De Bijster als in St. Michael zorgde hij voor de muzikale begeleiding bij de zanguurtjes en hij gaat ook wandelen met bewoners van St. Michael die rolstoelgebonden zijn. “Iedereen bij ons in de familie is muzikaal, zelf volgde ik een vijfjarige opleiding aan de muziek academie voor het spelen van blokfluit, fagot en baritonsax.”
Ook Axel houdt van zijn werk bij De Bijster: “Het is altijd gezellig en je krijgt veel vriendschap van de bewoners. Het is een heel toffe groep en als je een keer niet kan, dan pakt een ander het over.”

An Meesters (72) beaamt dit volledig. “Ik doe dit nu vijfeneenhalf jaar”, legt An uit, ”elke week het muziekuurtje en om de week ontbijt en cafetaria en soms vaker als ik opgeroepen word.”
An was verpleegkundige en werkte ook in een verpleeghuis. “Dit is de doelgroep waar mijn hart naar uit gaat en na mijn pensionering wilde ik hier mee door gaan.

Je voelt je hier prettig en gewaardeerd. Ik heb veel mensen om me heen erbij gekregen.” Ook het contact met de bewoners en hun familie ligt haar nauw aan het hart. “Je geeft veel, maar je krijgt ook zoveel terug! De groep is geweldig en samen proberen we de partners van overleden bewoners steeds nog te betrekken bij de activiteiten van De Bijster en vaak lukt dat ook.”

Het is alweer bijna twintig jaar geleden dat Jos Geers (75) hier begon als vrijwilliger. Hij is aanwezig bij de muziekuurtjes en ook tussendoor als dat nodig is. “Mijn schoonmoeder woonde hier”, vertelt Jos, “toen zij overleed werd ik hier vrijwilliger. Het is hier gezellig en de onderlinge band is prima. We zijn helemaal op elkaar afgestemd. Er wordt hier veel voor de bewoners gedaan, ik zou het niet willen missen: het is echt mijn hobby. Ik ben gelukkig en de mensen zijn gelukkig!”

“Mijn groottante heeft hier gewoond”, legt Guy Nelen uit (56), “iedere keer als je dan hier bent, zie je de werking van de vrijwilligers en dat spoort aan het zelf ook te gaan doen.”
Guy speelt in het bandje Triple Fun, dat muziek van vroeger en nu speelt. “Drie jaar geleden hebben ze me daarom gevraagd voor het zanguurtje.

Ik ben kapper en de zaak is op maandag gesloten, dus dat combineerde perfect.” Vanaf april is de zaak ook op dinsdag gesloten: “Dan kan ik op het muzikale vlak hier nog meer vrijwilligerswerk komen doen. Ik vind het geweldig om met de mensen te dansen en te zingen. Je krijgt heel veel vriendschap hier, eigenlijk krijg je meer terug dan je geeft.”

De zussen Lut, Maria en Chris Konings halen en brengen de bewoners van en naar Beschermd Wonen. Hun broer Jos, de voorzitter van Okra, is hier mee begonnen en was voor de zussen de reden om ook vrijwilliger te worden. Maria: “Dit is werkelijk het beste dat ik ooit heb gedaan.”
“We waren thuis met twaalf, wij zijn gewend om voor elkaar en voor anderen te zorgen. Onze week begint altijd goed met dit zanguurtje.”

Guido Peeters (78) is aalmoezenier en pastoor van De Bijster, maar meteen ook vrijwilliger en is hier dagelijks aanwezig voor de geestelijke verzorging. Guido, die geboren en getogen in Essen is, heeft een interessant leven geleid. “Ik werkte tweeëntwintig jaar als missionaris in Congo”, legt hij uit, “toen ik in 1989 terug kwam, werd ik aalmoezenier van de centrale gevangenis in Leuven. En nu werk ik al veertien jaar hier als vrijwilliger.”

Net als broeder Willy behoort Guido tot de congregatie van de Redemptoristen en doet missiewerken voor de arme mensen. “De stichter van de congregatie, Sint Alfonsus, benoemde als doel van de stichting: wij gaan de meest verlatenen opzoeken.”

Op 20 maart vierde Guido zijn vijftigjarig jubileum als priester. Hij woont naast De Bijster, zodat hij wanneer het nodig is binnen een halve minuut ter plekke kan zijn.
“Wij zijn gezonden om mensen te helpen en bij te staan, maar buiten dat het mijn roeping is, kan ik stellen dat ik heel erg van mijn werk en de mensen hier hou.”

De vrijwilligers zijn uiteenlopend van achtergrond en leeftijd, maar ze zijn het allemaal eens over de saamhorigheid, de goede sfeer en de warme vriendschappen onderling en met de bewoners en de waardering die ze van directie en personeel krijgen.
Maar ook: “De Bijster geeft het geld niet uit aan dure dingen, zoals een design inrichting, maar aan zijn bewoners. Die worden allemaal met de beste zorg en liefde omringd.”

LW

*Uit hoofde van de privacy zijn bewoners niet in beeld gebracht.

67