De bijzondere hobby van… Lili Scheer

Schilderen doe je niet zomaar, dat moet je leren. De moeder van Lili Scheer (63) schilderde, maar moest er vanwege gezondheidsredenen mee ophouden. Lili, die zich hier ook graag mee bezig wilde houden, stelde het altijd uit door tijdgebrek.

“Mijn moeder zei altijd: dan moet je tijd maken,” lacht Lili, “maar vroeger had ik andere hobby’s, want voor schilderen had ik eigenlijk de ruimte niet.”
Vijf jaar geleden kwam er een boekje van Tatteljee in de brievenbus en dat was het moment dat Lili besloot les te gaan nemen. “Ik heb daar drie jaar lessen gevolgd, dertig lessen. Daar leerde ik hoe materialen moet gebruiken, doeken moest voorbereiden, verf mengen en ook technieken. Eigenlijk wilde ik al lang schilderen en nu het mijn hobby is geworden, heb ik als ik bezig ben ook altijd het gevoel dat mijn moeder bij me is. Dat ze met me meekijkt.”

Niet alles wat Lili opzet lukt meteen. “Soms lukt het me gewoon niet neer te zetten wat ik in gedachten heb. Dan gooi ik het roer om, gebruik meer verf en maak er een abstract van. Het eindresultaat is voor mij het belangrijkst.”

“Op dit moment werk ik heel veel met acrylverf. Ik wil ook heel graag met olieverf werken, maar het duurt zo lang voordat dat droog is. Al heb je tegenwoordig ook met water vermengbare olieverf. Maar er is nog heel veel wat ik wil leren, zoals: werken met olieverf dus, aquarelleren en nog veel meer. Pastelkrijt geeft ook geweldige resultaten, het zijn heel mooie kleuren en je kunt er prachtige portretten mee maken.”

Lili schildert niet altijd alleen, ze is aangesloten bij een groep schilders van elf mensen. Deze groep, die zich nu de Maasvrienden noemt, bestaat al dertig jaar en de leden komen overal vandaan: Rijkevorsel, Wuustwezel, Essen-Wildert, Beerse, … Eén keer in de week komen ze samen, op dinsdag, dan schilderen ze in een boerderij. Vroeger kwamen ze ergens anders samen, maar één van de leden heeft een boerderij op Wildert en komen ze daar nu naar toe.

“Ik kwam met deze mensen in contact op een tentoonstelling. Ze vroegen of ik me bij de club wilde aansluiten, wat ik heb gedaan. Ik heb er geen minuut spijt van gehad: het is een geweldige groep!”
Op de dinsdagen wordt er niet naar model of onderwerp geschilderd. “Iedereen volgt zijn of haar eigen idee. Het gaat vooral om de gezelligheid, maar je kunt elkaar ook advies vragen.”
Dat de sfeer heel goed is, blijkt wel uit het feit dat ze al een paar keer met elkaar, inclusief partners op schildervakantie zijn geweest.

 
Lili merkt dat haar werk van vroeger en nu behoorlijk verschilt.

“Door de tijd heen ontwikkel je jezelf en krijg je voorkeuren. Waar ik bijvoorbeeld vroeger een hele foto of voorwerp na zou schilderen, pak ik nu een detail. En soms ga ik een uitdaging aan. Zoals mijn idee van een foto van de skyline van New York. Dat was een enorm karwei vanwege alle details. De originele foto was in kleur, maar dat vond ik zo gewoon. Ik had er een ander idee over.”

“Waar heel veel tijd in gaat zitten bij portretten, zijn de ogen. Daar leg ik mijn hele gevoel in. Ze kijken me daarom ook aan en volgen me als ik door de kamer loop.”

“Schilderen van mensen vind ik het leukst: daar zit de meeste uitdaging in, juist omdat het zo moeilijk is. De verhoudingen zijn namelijk heel belangrijk. Portretten van mensen maak ik eigenlijk niet, van dieren wel.

Wat ik ook heel rustgevend vind, is dat je bij het schilderen je hoofd helemaal leeg kan maken. Je bent dan zo geconcentreerd bezig, dat er niks anders bij kan. Het schilderen van oude voorwerpen, zoals koffers en horloges vind ik geweldig. Ik geef ze een tweede leven, maar dan op doek.”

LW

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

143