De bijzondere hobby van… Magda Wesenbeek

De vroegere hobby van Magda Wesenbeek (62) was aquarelleren. Daar moest ze op een gegeven moment mee ophouden, omdat ze er geen tijd meer voor had. Na vijftien jaar wilde ze dit weer oppikken, maar dat lukte niet.

“Ik wilde gewoon wat anders”, vertelt Magda, “ik ben toen begonnen met natvilten. Dit is de oudste textieltechniek die er bestaat en in Zuid Amerika en Azië wordt deze techniek nog steeds gebruikt. Je legt losse wol bij elkaar, zodat je een soort lapje maakt en daar doe je zeepsop op. Gewoon van marseille zeep. Dan wrijf je het lapje over de ondergrond, dan gaat het vilten en klit het aan elkaar.”

Op die manier krijg je een lap waar je van alles van kunt maken: tapijten, theemutsen, kleding… Je moet het op de hand wassen, anders vervilt het te hard. Zoals een trui die je verkeerd hebt gewassen.
“Ik wist dat ik met wol wilde werken”, legt Magda uit, “daarom volgde ik een paar cursussen en aansluitend nog een cursus wolverven. Mijn ontwerpen zijn intuïtief, ik maak geen beeltenissen na. De mevrouw van de laatste cursus die ik volgde zei: Jij gaat schilderen met wol. En dat is dus ook gebeurd. Veel mensen denken bij wolverven aan het beschilderen van wol. Dat is niet zo, met de diverse kleuren wol maak je iets. Met die wol ‘verf’ je dus.”

Magda weet doorgaans ook niet wat het eindresultaat gaat worden, ze begint gewoon.
“In de mand zitten allerlei kleuren wol. Ik doe mijn ogen dicht en steek mijn hand in die mand en zie welke kleur eruit komt. Soms denk ik: ik ga met groen werken en komen er toch heel andere kleuren uit. In de zes jaar dat ik dit nu doe, heb ik zeven of acht tentoonstellingen gehouden.”

“Deze hobby is heel erg ontspannen, ook al omdat je met natuurlijk materiaal werkt. Niet iedereen durft intuïtief te werken. Doen mensen het wel, dan komen ze zichzelf tegen. Het wordt heel fel of juist heel donker, wat veel vertelt over jezelf. Het kan dus therapeutisch werken. Maar meestal werken mensen ambachtelijk, dus met een model, een idee, foto of ander voorbeeld.”

Droogvilten is weer een heel andere techniek. “Bij droogvilten leg je plukjes wol op een stuk schuimrubber en met een viltnaald prik je die aan elkaar. Een viltnaald heeft namelijk weerhaakjes en die zorgen ervoor dat de vezels in de wol in elkaar haken. Daar maak ik dan schilderijen van. Poppetjes en dierfiguurtjes kan ook, maar dat is mijn ding niet zo. Als hobby werken wereldwijd steeds meer mensen met wol.”

“Droogvilten heeft mijn voorkeur, dat vind ik creatiever.” legt Magda uit, “Door het inprikken krijg je ook schaduwen en stukken die naar voor komen of juist naar achter gaan. Deze wolschilderingen kun je van uit diverse perspectieven bekijken en iedere keer zie je er weer wat anders in.”

“Leuk is ook dat je een schilderij na jaren weer kunt pakken en er verder mee kunt gaan, ondanks dat het al af was. Toen ik hiermee begon, was ik zelf verbaasd over wat er uit mijn handen kwam, elke keer weer. Beeldhouwen is ook een vorm van beeldende kunst, daar wil ik me binnenkort verder in verdiepen. “

“Zo’n vijf jaar geleden wilde ik gaan leren paardrijden. De dag ervoor maakte ik de opzet van een schilderij. Ik ging naar paardrijles en die man had drie witte paarden. Toen ik weer thuiskwam, zag ik drie witte paarden in het schilderij…”

LW

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.

5