Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Altijd al honden hebben gehad en er veel van hebben gehouden, tot die hobby zich nog meer verdiepte. Piet Roosenboom (77) werd Keurmeester in de Kinologie en keurt honden over de hele wereld.
Op de fiets naar Zundert
“Thuis hebben we altijd honden gehad”, vertelt Piet. “Vroeger liepen de honden los op straat en de teefjes werden dan natuurlijk gedekt. Uit die nestjes kozen we dan een hondje uit, maar wel altijd een kruising tussen een Mechelaar en een Duitse herder. We woonden vroeger in Roosendaal en als ventje van zeven ben ik een keer op mijn fietsje naar Zundert gereden om zo’n pup te halen. Want onze buurvrouw had verteld dat ze daar jonge hondjes hadden. Mijn ouders wisten van niets en hebben me, samen met alle buurtbewoners, overal gezocht. Ik kwam pas ’s nachts thuis, het hondje had ik onder mijn trui meegenomen. Mijn vader was zo opgelucht dat, toen hij me zag, me een lel gaf waar ik van omviel.”
Besmettelijke hondenziektes
“Honden werden toen nog niet ingeënt en ze besmetten elkaar met allerlei hondenziektes. Mijn puppy is aan zo’n ziekte overleden toen hij pas tweeënhalf jaar was. Toen onze kinderen nog klein waren, hebben we een poos geen honden gehad. Duitse herders waren toen veel ‘scherper’ en beten dus makkelijker. Maar we misten het hebben van een hond heel erg en kregen het advies om naar een kindvriendelijke boxer te gaan kijken. We hebben er eentje gekocht, waar we erg blij mee waren. We hadden er nog eentje en die viel brommers aan. Die waren toen in opkomst en hij hield niet van het geluid. Hij pakte dan het wiel, nooit de persoon zelf, daarnaast speelde hij graag met bakstenen.”
After Tacha
“Toen onze Patrick geboren werd, was hij erg jaloers en kwam binnen om zijn behoefte te doen. We hebben hem toen weggegeven, wat ons erg aan het hart ging, want het was een heel lieve hond. Bij een fokker hebben we toen een andere boxer gekocht en daar hebben we verder geen problemen mee gehad. Die groeide mooi op met onze kinderen. Ze was ook de stammoeder van onze kennel, die we naar haar hebben genoemd: After Tacha. We wilden toen nog niet gaan fokken met haar, maar na een paar hondenshows kregen we het advies om het toch te gaan doen.”
Absoluut geen broodfok
“Het fokken deden we onder begeleiding van de fokker waar ze vandaan kwam, want broodfok, daar wilden we ons niet mee bezig houden. Het eerste nestje was zo weg, daar hadden we later wel spijt van, want we hadden er graag eentje gehouden. Anderhalf jaar later hadden we een volgend nestje en daar hebben we er wel eentje van gehouden. Een boxer is een werkhondenras, die ik ook africhtte. Om kampioen te worden, moest de hond een brevet halen.”
Opleiding tot Keurmeester
“We liepen veel shows met onze honden, waar natuurlijk keurmeesters aanwezig waren, en het keurmeesterschap trok mij ook erg aan. Ik ging de Keurmeesteropleiding volgen en dat was een zware studie. Je moest heel veel weten over de spieren, de bouw, erfelijkheid, heel de anatomie en ook nog eens de reglementen. Er was toen geen officieel, maar wel een proefexamen en daar haalde ik 86% voor. Ik ben niet meteen keurmeester geworden, maar pas na een aantal jaren.”
Internationaal Keurmeester
“In 1989 ben ik benoemd als Internationaal Keurmeester. De eerste keuring na mijn benoeming was in Antwerpen, in 1990. Daar keurde ik boxers. Ik wilde ook graag andere rassen gaan keuren, maar voor elk ras moet je apart examen doen. Het examen wat ik daarna deed was voor de Engelse Bulldog, omdat we die zelf ook hadden. In totaal heb ik 46 examens gedaan in 28 jaar tijd.”
727ste keuring
“Mijn eerste buitenlandse keuring was in Leeuwarden, Nederland op 14 september 1990. Vanaf 1992 ging ik steeds verder de wereld over om te keuren: Engeland, Rusland, Estland, Australië, Polen, Jeruzalem, Amerika, Indonesië, … Vorig jaar heb ik twee keuringen doorgespeeld aan een kennis, keuringen in Australië en Nieuw-Zeeland, omdat ik geen zin meer had in die vele vlieguren. Maar daar heb ik wel spijt van gehad, ik had graag de mensen die ik daar ken weer willen ontmoeten. Verder beperk ik de afstanden niet, ik bepaal de reis aan de hand van het soort hond dat ik moet keuren en de omstandigheden, zoals de overstappen onderweg. Binnenkort vertrek ik voor mijn 727ste keuring, in Novi-Sad, Servië.”
Mijn hobby, mijn passie
“Ik houd van mijn hobby, het is mijn passie. Niet alleen de honden, dat spreekt vanzelf, maar ook alle sociale contacten. De mensen die je over de hele wereld leert kennen en die je een paar keer per jaar tegenkomt. Genoeg om gezellig samen wat te drinken en te eten en te weinig om ruzie mee te krijgen.”
NN
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
75
