De bijzondere hobby van… Rose-Marie Timmermans!

Een hobby die zich pas later uit en zich perfect laat combineren met een al bestaande hobby. Rose-Marie Timmermans (71) schrijft sinds het overlijden haar geliefde man Marc Adriaansen gedichten, waarmee ze mensen een andere kijk op het leven hoopt te geven.

Dingen die over het leven gaan

“Na het overlijden van mijn geliefde man Marc Adriaansen in 2016, ben ik begonnen met gedichten en teksten schrijven,” vertelt Rose-Marie. “Het eerste gedicht schreef ik voor ESA (Essens Seniorenatelier), het heette ‘Een kind zo blij gezind’. Mijn inspiratie baseer ik op kleine dingen, maar wel altijd dingen die over het leven gaan. Dingen die gebeuren in de wereld en ook corona spelen een grote rol. Over mensen die dingen niet zien en vaak willens en wetens de andere kant opkijken, bijvoorbeeld bij armoede. Soms lees ik mijn gedichten terug en denk: ‘Waar haal ik het vandaan?’”

Diverse instanties

“Dingen die me raken verweef ik ook in mijn gedichten. Bijvoorbeeld de eenzaamheid tijdens corona en dat mensen alleen moesten sterven. Met een gedicht ben ik een paar dagen bezig. Ik schrijf het en leg het dan weg, lees het opnieuw en breng, waar nodig, veranderingen aan. Mijn eerste gedicht werd in het blad van ESA gepubliceerd, dat was tijdens coronatijd. Voor die tijd stuurde ik wel teksten naar familie en vrienden, die me adviseerden om er meer bekendheid aan te geven. Dus ben ik ze op gaan sturen naar de diverse instanties, ESA dus en ’t Uiltje in Horendonk.”

Bewuster maken

“Mensen vragen me vaak waar ik de ideeën vandaan haal en vooral wat ik ermee doe. Ik hoop dat mensen mijn teksten lezen, dat ik ze kan bereiken en ze daarna over dingen na gaan denken en er iets mee doen. Bijvoorbeeld de vanzelfsprekendheid van dingen, die eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn. Zoals ’s morgens op kunnen staan en kunnen stappen, kijken, de zon op zien komen, een poesje aaien of een hondje uitlaten. Dat wil ik met mijn gedichten aangeven en mensen bewuster maken.”

Gedichten illustreren

“Ik heb altijd graag getekend. Ik ging naar de technische school en kreeg daar een prijs voor een tekening. Maar ja, toen kwam het uitgaansleven, ik trouwde en kreeg kinderen, dus dat schoof naar de achtergrond. Later tekende ik diverse burgemeesters, zoals Herman Suykerbuyk en Frans Schrauwen. Het liefst teken ik gezichten. Sinds kort ben ik begonnen mijn gedichten te illustreren, omdat ik het advies kreeg mijn gedichten met tekeningen nog beeldender te maken. Oude illustraties, die vind ik prachtig en teken die erg graag na.”

NN

149