De bijzondere hobby van… Wim Labuche!

4 november 2023 De Bijzondere Hobby van..., Nieuws

Er zijn situaties waar kinderen niet meer uit kunnen komen, maar hulp vinden blijkt een hopeloze zoektocht. Nadat Wim Labuche (47) dit in zijn omgeving meemaakte, besloot hij daar iets aan te doen, waar zowel kinderen als hun ouders terecht kunnen.

Psychische problemen

“Er kunnen situaties ontstaan, waar kinderen geen uitweg uit weten te vinden”, vertelt Wim. “Dat kan door echtscheiding van de ouders zijn, mishandeling, gepest worden op school of via internet, een verkeerd zelfbeeld gecreëerd door internet, … Dit kan zorgen voor psychische problemen waar ze niet uit raken en met niemand over durven te praten. Als ze dat al thuis zouden doen, wordt het vaak van tafel geveegd. Want ouders weten niet hoe ze moeten reageren of wat ze er aan moeten doen.”

Onduidelijke en incorrecte informatie

“Deze problemen zag ik ook in mijn omgeving, problemen die me eerst niet opvielen tot ik er een keer middenin viel. Ouders die de problemen onderkenden en hulp zochten, maar nergens terecht konden. Overal stuitten ze op onduidelijke en vaak incorrecte informatie en doorverwijzingen naar instanties, die op hun beurt ook weer doorverwezen. Dat is een rampzalige situatie, die in Nederland bijvoorbeeld veel minder is en de hulpverlening is er veel professioneler.”

Bizar lange wachtlijsten

“De wachtlijsten hier zijn bizar lang, ongeacht hoe erg de problemen zijn. Zelfs als een kind suïcidaal is en al vaak aan zelfmutilatie (zelfverminking) heeft gedaan, is er geen kans op vervroegde behandeling, met alle gevolgen van dien. Ouders staan machteloos en weten niet hoe ze de problemen op moeten lossen, problemen die van kwaad tot erger gaan. Kinderen kunnen zo zelfs in de jeugdcriminaliteit terechtkomen, omdat ze onhandelbaar zijn geworden. Als je een kind, terecht, straft, kan dat vaak tot kritiek leiden. Als ouder sta je dus vaak machteloos, maar de kinderen ook, want die leren hun grenzen niet kennen en accepteren daarom ook geen grenzen.”

Steeds beter herkennen

“Nadat ik dit allemaal had gezien, begon het me op te vallen dat deze problemen heel vaak voorkomen, omdat je ze steeds beter herkent. Omdat ik ouders wilde helpen, ben ik een website gaan bouwen, die laagdrempelig is en de juiste wegen aangeeft. Via Facebook ben ik er bekendheid aan gaan geven, maar niet iedereen ‘zit’ op Facebook, daarom gaan we flyeren bij evenementen. Een collega die ik naar de website liet kijken, zei: ‘En de kinderen? Die moeten ook makkelijk naar hulp kunnen zoeken. Daar was ik het mee eens en ben ook voor kinderen vanaf negen jaar een website gaan bouwen. Dan kunnen ze via gerichte vragen naar hulpverleners en instanties worden doorverwezen.”

Oplossingen

“Kinderen zoeken naar oplossingen, die hun ouders niet kunnen of willen bieden. Ze kunnen ook via deze site terecht, wanneer ze zich zorgen maken over een vriendje of vriendinnetje. Sinds juli staan de websites online en via de statistieken kan ik zien dat ze regelmatig worden bezocht en dat er mensen doorklikken. De website voor kinderen wordt ook aanbevolen door de Vlaamse Overheid om de weg te vinden. Maar dat is kennelijk geen reden om hand in eigen boezem te steken en te zorgen dat dingen beter geregeld worden. Dat hulp gevonden kan worden, wat nu amper lukt, omdat het zo onoverzichtelijk is. Ze willen wel, maar kunnen het niet, omdat ze zelf, spijtig genoeg, niet weten waar ze moeten kijken.”

Wegwijzer

“Mijn websites zijn mijn grote hobby geworden, omdat elk kind het verdient om gelukkig te zijn. Ik vind het geweldig dat ik hierbij kan helpen en daarmee ook de ouders. Ik wil wegwijzer zijn naar een plek waar kinderen veilig kunnen landen!”