Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Natuurlijk is interesse het uitgangspunt voor een hobby, maar soms kan het nog veel meer met je doen. Het kan je kijk op dingen, mensen, eigenlijk heel de wereld veranderen. Dit heeft Wolfgang Schroyens (54) ook sterk ervaren, wat zijn hobby fotografie alleen maar heeft verdiept.
“Fotografie heeft me altijd geboeid,” legt Wolfgang uit, “zo’n dertig jaar geleden ben ik er ook al aan begonnen, maar heb het toen niet doorgezet. De tijd ontbrak me en ook financieel was het een te grote aanslag. Na twee jaar ben ik er toen mee gestopt. De basiskennis had ik toen al wel verworven. Maar ik heb het al die tijd wel heel erg gemist.”
Wolfgang ging op zijn eigen manier met fotografie om. “Ik ervoer het niet als fotografie, maar als expressie. Ik probeerde ook te tekenen en te schilderen, een andere tak van beeldvorming, maar daar heb ik geen talent voor.”
“Ik fotografeerde wel op vakantie en dat vond ik zo leuk, dat ik besloot het weer op te pakken. Mijn vrouw verraste me toen met een digitale camera. Van analoog naar digitaal was wel een hele overgang. Ik moest alles opnieuw leren. Digitaal is makkelijker en een vooruitgang, maar ook een achteruitgang. Mensen nemen geen moeite meer om echt te fotograferen. Beeldvorming heeft gewoon een aantal regels. Bijvoorbeeld rekening houden met voor- en achtergrond. Mensen moeten contrasterende kleren dragen. Een wit hemd tegen een witte achtergrond laat voor- achtergrond in elkaar overlopen, dat is niet mooi.”
Natuurlijk zijn er nog meer regels voor het maken van een goede foto, zoals het zoeken naar symmetrische figuren, waarbij je onderwerpen uitlicht. Ook het Gestalt principe: hoe ziet de fotograaf het en hoe wil hij dat de kijker het ziet. Letten op vormen: ronde vormen, driehoeken en vierkanten trekken altijd de aandacht. Maar ook delen van iets: zie je de helft van een gezicht, dan vullen je hersenen de rest automatisch aan.
De digitale camera heeft Wolfgangs manier van fotograferen geëvolueerd naar meer doordachte fotografie. “Fotografie is een leerproces, waarbij je constant leert en evolueert. Je blijft naar dingen zoeken en het blijft uitdagend.”
Tijdens zijn zoektocht heeft Wolfgang ook andere dingen uitgetest, zoals macrofotografie, filmfotografie, kleur, zwart/wit,… . “Wat ik al heel lang wilde, was straatfotografie. Maar ik was daar gewoon nog niet klaar voor. Er komt zoveel samen bij straatfotografie. Denk aan compositie, lichtinval, alert reageren, menselijke reacties. Je moet echt leren om heel goed te observeren.”
Uiteindelijk is hij er toch aan begonnen. “Ik ben begonnen aan testfoto’s en de reacties die ik op de sociale media kreeg, waren echt heel positief. Ik zoek naar een eigen manier van straatfotografie. En daarmee bedoel ik: de interactie tussen mensen. Die interactie vertelt een verhaal, fictief of niet. Ik doe dit bij voorkeur in zwart/wit, dat neemt veel afleiding weg. Kleurenfoto’s maakt straatfotografie ingewikkelder, bovendien ben ik kleurenblind.”
Ondanks dat Wolfgang veel digitale foto’s maakt, gebruikt hij ook analoge toestellen. “Mijn favoriete toestel is analoog. Digitaal is makkelijker, maar analoog is leuker: het is trager en je moet meer nadenken, omdat je met een filmpje veel beperkter bent. Je moet je verstand er beter bijhouden, wat weer ten goede komt van de foto.”
“De reacties die ik vaak bij mensen merk als ik foto’s maak, is verwondering. Ik neem altijd een laag standpunt in, op mijn hurken bijvoorbeeld. Op die manier maak ik me klein en kom dan niet bedreigend over. Ik werd een keer aangesproken door een fotografe, die was zelf nog niet op het idee gekomen om dat zo te doen.”
Wolfgang neemt zijn foto’s doordacht: “Ik hou de esthetische regels aan en ook zoek ik de achtergrond bewust uit. Je kan rondlopen, maar ik wacht geduldig af wat er voorbij komt en waar ik het verhaal in zie.”
Door de foto’s die hij uitkiest, ziet hij de vooruitgang die hij boekt. Hij ziet de compositie, waar hij veel aandacht aan besteedt, in plaats van maar raak te schieten. “Ik krijg er steeds meer oog voor, vooral als ik de thumbnails bekijk. Dan zie je meteen of de compositie goed is.”
“Het moment dat ik ontdekte dat houdingen en poses een verhaal vertellen, ging er een wereld voor me open. Een soort openbaring. Want die vertellen een krachtig verhaal en dat was mijn ‘missing link’. Ik heb veel foto’s van beroemde fotografen bekeken en ineens zag ik het verhaal. Vanaf dat moment begon mijn fotografie zich te verbeteren. Technisch kon ik het allemaal wel, maar het waren gewone foto’s die het speciale misten. De bekroning op mijn werk zou zijn, dat mensen mijn foto’s zo mooi vinden, dat ze die aan de muur willen hangen.”
“Fotografie heeft mijn kijk op mensen, de wereld en het hele leven veranderd. In die zin, dat we niet zo benepen door het leven moeten gaan. We moeten meer levensvreugde hebben, de wereld draait toch wel door.”
“Iets waar mensen die met fotografie willen beginnen voor uit moeten kijken, is dat ze zich niet moeten laten vangen door GAS (Gear Acquisition Syndrome). Daarmee wordt bedoeld dat je je te overdadig bezig houdt met camera’s, met het materiaal. Daar moet je zo snel mogelijk vanaf. Je moet investeren in het leren, de technieken en de compositie. Steek daar je tijd in, dat is belangrijker dan de camera. Kun je dat, dan is bijna iedere camera goed genoeg.”
“Laatst maakte ik foto’s met een analoog toestel. Een meisje kwam op me af en vroeg of ik een foto van haar wilde maken. Dat deed ik, ze hoorde de klik en vroeg of ze de foto mocht zien. Ik keerde de camera om, maar daar was natuurlijk niets te zien. Ze was stomverbaasd en zei: ‘Jij trekt foto’s die geen foto’s zijn!’ Ik antwoordde dat ik die pas de week daarop zou gaan zien. Ze riep naar haar vader: ‘Papa, die man heeft een foto gemaakt die weg is!’”
Foto’s: Wolfgang Schroyens
LW
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
46
