De dag dat de aarde niet meer draaide en …. stil bleef staan

Op zijn relatief jonge leeftijd voldeed plots zijn bril niet meer. Paniekerig, want volgens hem kon dat toch nog niet, dus naar de oogarts die droge ogen constateerde. Droge ogen? Ik had er nog nooit van gehoord maar ja, het zij zo. Hij heeft nu eenmaal telkens héle rare dingen. Driemaal daags een dampbad van exact vijf minuten. De eerste keren ging het, tot mijn verrassing, wonderwel tot het moment dat van onder het badlaken zijn huilerige stem klonk: “Ik krijg water in mijn longen”. Wat kon ik daar nu aan doen? Hij moest dampen, IK niet. Maar geen nood, HIJ wist raad: een snorkel. Ogenblikkelijk de wagen in naar de speelgoedwinkel waar HIJ, IK niet, naar een snorkel vroeg. De winkeljuffrouw, héél hulpvaardig, legde alle beschikbare snorkels op de toonbank en, nogal wiedes, de duurste voor zijn neus. HIJ bekeek de winkeljuffrouw, IK niet, en zei: “Geef me maar de goedkoopste, want het is zeker niet om te snorkelen”. IK wist niet waar ik kruipen moest. Haar afkeurende ogen gingen van mij naar hem en terug en we zagen haar denken. Haar gedachten die we van haar gelaat konden lezen (de viespeuken) worden volgens het Groene Boekje afgekort als SM. IK ben er nooit meer binnen geweest.

Omdat zijn lichaam, door de alsmaar verhitte longen (ondanks ZIJN snorkel), totaal verzwakt was en zoals wij allen best weten, menig mens het niet zo nauw neemt om zijn medemens te besmetten met eender wat, resulteerde dit in een banale verkoudheid. “Wat zeg je?”, vroeg hij schijnbaar doodziek. “Een banale verkoudheid? Neen, ik heb een keelontsteking of misschien nog erger”. Ik dacht: nou erger kan het zeker niet worden. Afspraak bij de dokter. Niets erg, dacht ik, keeltabletten opzuigen, bij wat pijn een Dafalganneke, versterkende kippensoep, wat kiwi’s en sinaasappelen, thee van citroenmelisse met véél honing en suiker en dan binnen enkele dagen terug alles goed. Maar dat was buiten HEM gerekend. Hangerig en met huilerige stem “Die zuigtabletten helpen niet. Kan je iets anders bij de apotheker halen?” Ik kom thuis met mondwater met Iso-Betadine, keelverzachtend en antibacterieel, om te spoelen en te gorgelen. Hoe kan IK weten dat hij niet kan gorgelen. De eerste gorgelpoging eindigt tegen het keukenraam. Over de tweede en derde poging durf ik mij hier niet verder uitspreken maar de muren zijn afgewassen. Dus weg dat spul. Bovendien koop ik bij de 4 Seizoenen een lang nachthemd voor heren, niet goedkoop en denk, dan blijft hij ’s nacht warm en kan hij zijn ‘ziekte’ uitzweten.

’s Anderendaags heeft hij uitslag aan zijn schouders, inderdaad, van dat lange nachthemd en moet ingesmeerd worden met Nivea, hydraterende verzorging. Dus uit die zooi en IK ben tegen wil en dank een mannennachthemd rijker. Dan … “Zoet, kunnen wij naar de homeopathische winkel in Putte, dat is gezonder.” Auto in en bij de homeopathische winkel een keelspray gevraagd. Daar “Mijnheer wil u een keelspray van vóór de toog of van achter de toog?” HIJ heel resoluut: “Neen, van achter de toog”. Ik dacht, oei dat is geen veilig spul als dat van achter de toog moet komen, maar woorden baten niet. Thuis, bijsluiter gelezen, HIJ: “Maar dàt neem ik niet, dat is gevaarlijk spul!” Zo ver was IK dus ook al bij de die winkel. Het bleef dus die voormiddag bij de keeltabletten en de ontstekingsremmer tot … ik in de namiddag ik boodschappen moest doen. HIJ: “Kan je van de winkel wat fruitbolletjes meebrengen om op te zuigen? Dan blijft mijn keel vochtig want ze krast. En ’t één of ‘t ander van Dr. Vogel, dat is ook iets gezonds”. Dat ‘gezonds’ van Dr. Vogel werd niet meer verkocht en de fruitbolletjes die ik had meegebracht werden direct naar de snoepschuif verbannen. Er zat zuur in en dat ging niet met zijn keel, want dat prikte te erg. De Tic Tac mint en de Rucola Eucalyptus suikervrije pastilles konden ook niet dienen om zijn ‘ziekte’ te genezen want dat is ‘volgens zijn zeggen’ eigenlijk alleen maar voor in de auto. Wat de Dennensiroop betrof, hield ik, mij razend inhoudend, voet bij stuk, drie soeplepels per dag moest en zou hij innemen. Drie lepels heeft hij ingenomen en bij de vierde zei hij: “Ik ben juist dennenbomen aan ’t eten, dat is echt niet lekker en bovendien voel ik mij al een pak beter.”

Momenteel is HIJ inderdaad beter, in zijne zetel met een Duveltje en…. zijne PS 4. En ik? Ik ben verschrikkelijk blij dat de aarde terug normaal draait …. maar TOTAAL UITGEPUT.

Jeannine

79