De groentewinkel

Een nieuwe column van Martine de Weerdt…

Ik kom vanmorgen in onze plaatselijke winkel om aldaar onze dagelijkse verse groenten te halen. Knapperige sla, stevige tomaten, harde komkommers, krokante wortelen, witte prei en dergelijke.
Als ik door de gang ga zie ik een redelijke dwarse medewerker schabben vullen. Gelukkig denk ik, die staat vandaag niet aan de kassa.
Maar het leven leert ons dat we vaker krijgen wat we niet wensen, dan wat we wel wensen, want als ik klaar ben met shoppen staat hij aan de kassa.
In mijn eerdere bezoeken liet ik hem al weten dat ik niet voor niets twee kartonnen dozen bij heb. Eentje voor de harde materialen en eentje voor de kwetsbare voedingsmiddelen. Toch smijt hij het één bij en op het ander. Meestal gooit hij eerst de kwetsbare sla in de doos met daarop een kilo boter.
De vorige keren heb ik:
– één keer gezwegen,
– één keer geslikt,
– één keer de andere kant opgekeken en buiten efkes gegild.
– één keertje demonstratief de sla en verse kruiden terug uit de doos gehaald vanonder een zak appelsienen om het in de juiste doos te steken.
Vandaag deed hij het weer.
Dus ik nam een grote stevige komkommer en zei: “Gij zou nu toch ook niet graag hebben dat ik den deze ergens vanonder steek en daarmee het een en ander kwets he?”
Awel… ik denk dat hij het begrepen heeft.

Martine de Weerdt

171