Carnavalsvereniging Den Heikant heette vroeger Essen-Heikant. Deze vereniging bestond al heel lang, maar hoe lang is eigenlijk niet bekend. Het oudste formulier dateert van 1971. Het was een bloeiende en actieve vereniging, die uiteindelijk ophield te bestaan. Vier jaar geleden besloten Silvio Van Oevelen en Kris Dingemans de vereniging nieuw leven in te blazen.
Volgend jaar staan wij hier ook
“We waren in 2016 bij de prijsuitreiking van de Stoet en daar werd de leuze voor het volgende jaar bekend gemaakt,” vertelt Silvio. “De nieuwe leuze was: ‘Lot van ew ore’ en wij dachten: dat is iets voor ons! We zeiden tegen elkaar ‘Volgend jaar staan wij hier ook’ en besloten cv Den Heikant op te richten. We hebben ons aangemeld bij Jaak Naulaerts en die is ons alles komen uitleggen.”
Groen en paars
“We kenden Erik Van De Berg en we zijn samen naar hem toe gegaan om te vragen wat er nog over was van vroeger en naar de historie van de vereniging. Er was eigenlijk niks meer over”, zegt Kris. “Er was nog wel een stootwagen die we konden gebruiken. Maar we besloten dat niet te doen, omdat die veel te klein was. Erik had nog een oud sjaaltje met het logo. Daar hebben we een foto van gemaakt en ik heb het logo daarna gemoderniseerd. De oude vereniging heeft kielen in diverse kleuren gehad, maar de sjaaltjes waren altijd groen. Voor de kiel kozen wij paars, de kleur van de hei(kant). Dit jaar vond Erik bij familie op zolder nog tien fotoalbums met oude foto’s, die hij aan ons heeft gegeven.”
Wagen in Limburg gekocht
“We gingen op zoek naar leden, onder andere via Noordernieuws en hadden al snel zo’n twintig leden”, zegt Silvio. “Daar waren bekenden bij, maar ook mensen die we niet kenden. Wim Van Thillo was ons eerste lid, buiten onze familie. Toen kwam de zoektocht naar een loods, maar zonder resultaat. Uiteindelijk hebben we van armoe een wagen in Limburg gekocht. Ik had in die tijd een Peugeot 208, een kleine auto dus. We hadden van tevoren gevraagd of de wagen achter de auto kon. Dat was geen probleem, we konden er zelfs mee over de autostrada, vertelden ze ons…”
Doorgeroeste las
“We kwamen er aan en zagen een wagen van drie meter breed, vier meter hoog en zes meter lang en de wei waar hij stond lag vol met hondenstront”, herinnert Kris zich. “Bij een autozaak zijn we een paar zwaailampen gaan kopen voor op de auto. We hebben de koppen van de poppen er vanaf gehaald en zijn die een volgende keer op gaan halen. Een las van de poppen was doorgeroest en begon het te begeven, maar dat hadden we niet in de gaten. We zijn via binnendoor wegen terug naar huis gegaan en zijn nog in de takken van bomen blijven hangen. Bij Rijkevorsel kwamen we bij de brug over het kanaal en de pop waarvan de las was doorgeroest, begon het te begeven. We zijn toen, in de volle spits, achter de brugstijl blijven hangen. Ik heb vloekend de pop omhoog gewrongen, zodat we over de brug konden en zijn toen verder gereden. We hebben vier uur over die rit gedaan en waren nat van het angstzweet. Het eerste dat we deden toen we thuis waren, was een groot aantal flesjes bier drinken, want dat was wel nodig. Maar de wagen was een koopje…”
Back in town
“We hebben mijn baas, Dirk De Cock, gevraagd of we op het terrein van de Brico mochten staan”, vertelt Silvio. “Hij zei: ‘Zet die wagen toch binnen’ en zo is het begonnen. Omdat het een gekochte wagen was konden we niet als A-wagen deelnemen, maar als B-categorie. Een week voor 11 november kregen we te horen, dat als we naar het Openingsbal kwamen, we een kiel van de vereniging moesten dragen. We hebben toen acht paarse hemden gekocht, zodat we er toch deel aan konden nemen. We werden wel bekeken, omdat we vreemde eenden in de bijt waren, maar elke wijk kwam een praatje maken en we werden heel goed onthaald. Na 22 jaar c.v. Den Heikant ‘back in town’, dat was toch wel opmerkelijk.”
Dringend op zoek naar een nieuwe locatie
“Het jaar daarna hebben we een onderstel gekocht, dat was het chassis van een camionet en daar hebben we onze nieuwe, en dus ook eerste, A-wagen op gebouwd. Dus we hadden een onderstel, een locatie en de naaiploeg kon terecht in zaal Heikant. Sindsdien is onze vereniging steeds verder gegroeid en nu hebben we bijna vijftig leden. Omdat de Brico weg is, zijn we dringend op zoek naar een nieuwe locatie, al is het maar een grote garage waar we een aantal jaren kunnen blijven. Helaas hebben we van de gemeente niets te verwachten. De Grootste Stoet is al bijna zestig jaar een enorm cultureel gebeuren. Essen noemt zich een carnavalsgemeente, maar doet niets voor de bouwclubs, nog geen stukje grond. En dat is toch eigenlijk wel een ‘must’…”
Foto’s: cv Den Heikant, Noordernieuws.be
NN
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.