De koers is van ons

Het werd me gisterenavond in het oor gefluisterd dat ons land vandaag plat ligt, met uitzondering van de deelnemers van de Ronde van Vlaanderen. Als die plat gaan is dat nieuws, maar geen goed nieuws.

Ik moet bekennen dat wielerwedstrijden volledig aan me voorbij zouden gaan, zou ik geen vriend en een superlief zestienjarig vriendinnetje hebben die elke koers volgt. Anke volgt vooral Cyclo-cross en kon haar vader zelfs overtuigen om de valiezen te pakken en af te reizen naar Denemarken, waar haar favoriet won. Het gaat hier dan niet om De Ronde van Vlaanderen, maar in mijn ogen is een koers een koers.
Met een kop koffie heb ik me vanochtend comfortabel op de bank genesteld en ik heb echt geprobeerd om enige opwinding te voelen bij dit evenement. Het enige waar ik vrolijk van werd, waren de felgekleurde luchtballons. Oftewel: ik vind het gewoon saai. Mijn excuses, en ik weet dat ik enorm veel wielerfans tegen krijg, maar ik voel geen connectie met deze sport. Met alle respect voor deze profwielrenners die keihard trainen en hiervoor zeker niet betaald worden als een profvoetballer.
Ik begrijp niet dat je op voorhand uren langs de kant van de baan gaat staan. Die mannen komen een keer voorbij en dit tegen een snelheid van 35 tot 40 km/uur. Die zijn voorbij voor ge het weet. Verplaatst elke supporter zich dan daarna continue?

Dus… zou het geen goed idee zijn om heel dat peloton op rollen te laten fietsen? Wie het snelst fietst wint. Geen ellebogenwerk, geen in de weg staande toeschouwers, geen gemanipuleerde fietsen. Met de techniek van vandaag kan men zelfs een stijging of koppen simuleren. Met de snelheid waarmee coureurs zich voortbewegen, kunnen ze heel wat energie opwekken. Als men dit dan injecteert op het net… kunnen we misschien het tekort aan stroom in Vlaanderen aanvullen of zelfs een reserve opsparen.
Laat dit evenement in elke gemeente op een groot scherm te zien zijn, dan kan iedereen ter plaatse blijven kijken. Bedenk daarbij een paar kraampjes met eten en drinken: sowieso feest verzekerd.
Een win-win situatie: horeca blij, supporters blij en de staat blij… die kan deze extra gewonnen energie verkopen. Om vervolgens bij een tekort weer wat duurder te gaan inkopen bij onze buurlanden om vervolgens te verrekenen op ons factuurtje.

En desondanks dat Vlaanderen vandaag in het teken van het koersen staat: op de baan is er geen wielertoerist te bekennen.
Met deze: ik blij.

Martine de Weerdt

147