Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Het is niet veel mensen gegund om van hun passie hun beroep te maken. Dick Jaspers (59) deed het en is ondertussen vijfvoudig wereldkampioen driebanden.
Café De Kroon
“Mijn oma had een café in Sint Willebrord, café De Kroon, waar we regelmatig naar toe gingen en daar stond een biljart”, vertelt Dick Jaspers. Ik had een hekel aan voetbal, maar dat was ook dwarsheid om iets anders te doen dan de anderen. Biljarten vond ik wel wat hebben en op mijn achtste heb ik het zelf geprobeerd. Na mijn oma heeft mijn oom Paul, de broer van mijn vader, het café uitgebaat en daarna mijn vader Jan Jaspers twee jaar. Toen werd het gekocht door een familie uit Amsterdam.”
De kleinste en de jongste
“Ik vond het café leuk, het biljarten, de muziek en een soort flipperkast die er stond. Toen mijn vader het ging uitbaten was ik twaalf en ik denk dat het café veel invloed op mijn latere leeftijd heeft gehad. Ik werd lid van biljartvereniging DOS in Rucphen. Toen ik me aanmeldde was ik negen, de kleinste en de jongste van allemaal, mijn keu was langer dan ik. Ik deed mee in het jeugdteam en speelde in omringende gemeentes. Toen wij in 1976 het café gingen uitbaten, werd ik lid van de vereniging ‘De Kroonfotsers’. Als je fotst ketst je keu af op de bal.”
Eerste keer buitenland
”In 1977 won ik de vierde klasse Jeugd Libre en werd Nederlands kampioen. Zes man stelde zich partij, jongens van zestien, zeventien jaar. Ik was elf en ik won! Mijn ouders waren supertrots. Dat jaar was ook de eerste keer dat ik in het buitenland speelde, bij de Coupe van Beem. België, Duitsland en Nederland brachten elk acht kampioenen van verschillende klasse aan. Vanaf begin ’80 ging ik steeds meer in het buitenland spelen.”
Promoveren
“Op mijn zestiende mocht ik ‘kader’ spelen. Dat is met vakjes, een moeilijkere vorm van biljart, en uiteindelijk ‘driebanden’. Je hoopt steeds beter te worden. Ik werd lid van de KNVOB en vanaf 1980 ging ik echt vooruit en ging door naar de hogere klasse. De jaren ervoor ging ik ook wel vooruit en promoveerde elk jaar naar een hogere klasse. Die bereik je door een hogere, gemiddelde score te halen (de sterkte van je spel).”
Les van trainers
“Op een gegeven moment zit je op een bepaald niveau, zodat je kennis en inzicht steeds beter worden en je meer progressie maakt. Zo kwam ik bij de top van de jeugd. In 1982 kreeg ik een grote biljarttafel thuis. Na school deed ik mijn huiswerk en ging dan een paar uur trainen, dat deed ik elke dag. Ik werd steeds beter en kwam ook meer bekende jongens tegen. Ik heb ook wel les gehad van trainers, onder andere van Tony Schrauwen uit Wildert toen ik elf was, wereldkampioen kader.”
Vastbesloten
“Om te beginnen wilde ik gewoon een baan, want kunnen leven van biljarten is niet gegarandeerd. Ik volgde economisch/administratief onderwijs, maar heb dat niet afgemaakt. Mijn hart ging toch uit naar biljarten en was vastbesloten het in de sport te maken. Ik had daarbij de grote steun van mijn ouders. In 1985 promoveerde ik naar de ereklasse in het libre, kader en bandstoten, wat resulteerde in drie zilveren medailles.”
Wereldkampioenschappen
“In 2000 won ik mijn eerste wereldkampioenschap driebanden in Saint-Étienne, Frankrijk. Daarna won ik nog vier wereldkampioenschappen: in 2004 in Rotterdam, 2011 Lima (Peru), 2018 Cairo en 2021 in Sharm El Sheikh in Egypte. Daarnaast heb ik ook vijf Europese titels.”
Lockdowns
“Tijdens de lockdowns van corona heb ik via internet biljartles gegeven. Een bedrijf in Frankrijk zocht contact met me en heeft hier apparatuur geplaatst, om op die manier les te kunnen geven. In die tijd heb ik wel een paar toernooien gespeeld, allemaal volgens de geldende coronaregels. Zo moest ik in Zuid-Korea twee weken in quarantaine met drie keer per dag een bakje koud eten voor de deur. Het toen te spelen toernooi heb ik gewonnen.”
Hard systeem
“Afgelopen weekend ben ik voor de 23ste keer kampioen in Nederland geworden en in mijn hele leven heb ik tweehonderd toernooien gewonnen. Toch blijft elke wedstrijd spannend, je weet nooit of je wint. Het is een afvalrace en een hele klus om zo’n toernooi te winnen. Ik weet dat ik de beste ben, maar ook de beste kan verliezen. Een tegenstander wil je verslaan en je weet nooit of dat lukt. Het blijft spannend, het is een hard systeem, maar als je dan wint ben je weer trots, alsof je voor een examen geslaagd bent. Als ik er nog vijf jaar aan kan plakken, zou dat fantastisch zijn!”
Trots op mijn beroep
“Ik ben trots op mijn beroep, omdat ik vind dat ik een heel beschaafde ‘gentleman’ sport beoefen. Het maakt me trots dat ik professioneel biljarter ben, wat toch een unicum is. Biljarten vind ik een sport met veel voordelen. We zijn respectvol, zeer sportief en gentlemen voor elkaar. We proberen op een beschaafde manier iemand glimlachend af te maken. Er komt geen agressie aan te pas, zoals bij veel andere sporten. Het is een sport voor fijnproevers.
NN
7
