Een gratis boodschap

Een gratis boodschap

Ik kijk door het raam naar mijn kleine wereld.
Kijk neer op een beklemmende binnenkoer.
Aan de overkant zitten ‘mijn lotgenoten’
naar mijn overkant te staren.
De aanblik geeft een triestig beeld.
De kleurige bladeren aan onze boom
op de binnenkoer hebben hun glans verloren.
Ze vallen, door een zacht briesje
één voor één verloren op de grond.
Daar liggen ze dan, te wachten op de tuinman.
Die ze zonder meeleven op een hoopje bijeen zal rijven.

Alle verdorde bladeren verdwijnen in een donkere zak.

Maar wij zitten hier en zien en voelen de verbondenheid.
Hoe lang hebben wij gekeken naar de groei van dit blad.
Hoeveel paar ‘vochtige’ ogen keken er dromerig naar.
Voor ieder van ons, vervlogen tijden.
Lente – zomer – herfst en winter hebben we samen geleefd.
Nu voelen we dit aan als een afscheid.
Vergelijkbaar met het leven.
Het leven komt, het leven gaat.

“DAG”……. blad van de boom

Wie weet …….. misschien tot volgend jaar………..
Wie kijkt er dan
met ons mee
naar die bladeren ??