De eerste maand zit erop! Een nieuw blog van Kelly Haverhals

10 oktober 2016 Kelly's Blog, Nieuws

Dag lieve lezers !

Zoals de titel al doet vermoeden, is mijn eerste maand in het buitenland een feit. Helemaal in het begin betekende deze maand een soort mijlpaal in mijn avontuur. Wat zou ik doen als ik me na een maand nog zo miserabel voelde zoals in het begin? Maar geloof mij, naar huis gaan is al lang geen optie meer en dat doorbijten de eerste weken is het meer dan waard geweest!

Zondag ging ik met mijn gastgezin winkelen in Santa Cruz, een stad gelegen op een half uurtje rijden van hier. Wat ik best grappig vind in deze winkels zijn de enorme zakken rijst en bonen die ze verkopen. Doet me een beetje denken aan wanneer we bij ons thuis een grote zak eten voor de hond gaan kopen… :-). Als jullie je afvragen of gaan winkelen hier duur is… Ja en nee. Om maar even een voorbeeld te geven: bananen worden heel veel gegeten in Costa Rica en worden ook hier geproduceerd, waardoor één tros bananen heel goedkoop is. Voor één kiwi daarentegen betaal je misschien 2 dollar. Ook andere producten zoals Nutella, brood en kaas zijn belachelijk duur. Jammer voor zo’n kaas-fan als ik! Grotendeels is het leven hier even duur als bij ons in België. Na het winkelen stond er nog een babyshower op het programma, ja, alweer!

Deze week ben ik ook eindelijk met zo goed als alle projecten gestart. Het begint allemaal wat in zijn plooi te vallen. De band die ik heb met de groep jongeren wordt sterker en ik voel dat ik steeds meer ontdek hoe ik met hen om moet gaan. Ik had namelijk geen ervaring met ‘streng’ zijn, maar geloof me, dat leer je hier wel. Belangrijk is een evenwicht te vinden tussen dit streng optreden of richting geven, maar ook positief te bekrachtigen. Mijn eerste huisbezoek is ondertussen ook een feit! Hier was ik zenuwachtig voor, maar dit project is iets dat helemaal mijn ding is. Naar mensen thuis gaan, in hun omgeving met hen communiceren, rekening houden met lichaamstaal, op welke manier kan ik aan de informatie geraken die ik nodig heb,… Hierin kan ik echt technieken toepassen en oefenen die ik vanuit mijn opleiding heb meegekregen en die ik al zo lang wilde uitproberen! Over dit project ben ik dus heel enthousiast :-). Ook de eerste tutorsessie donderdag verliep vlot. Het was een beetje aftasten en zoeken naar de ondersteuningsvraag van het jongetje. Na één contactmoment kan je dit natuurlijk ook nog niet volledig achterhalen. Spannend is wel dat ik volledig vrij ben in hoe ik deze twee uurtjes per week opvul, terwijl ik zelf zo onervaren ben. Zelf heeft het kind aangegeven dat hij graag wil leren lezen en schrijven, dus dan gaan we daarmee aan de slag! Oh ja, het eten op CEPIA is ook altijd nog heel lekker ;-).

Donderdagavond ben ik met twee andere vrijwilligers en een vriend naar Tamarindo geweest. We dronken gezellig iets aan een bar op het strand, waar we getrakteerd werden op een stukje muziek. Leuk! Daarna trokken we verder de stad in om sushi te gaan eten. Ja, ik kan wel zeggen dat het lekker was, maar dat moet je gewoon geproefd hebben natuurlijk. Prijzig, dat was het jammer genoeg ook…

Zaterdag ging ik met enkele tica’s op uitstap per boot. Het enige dat tegen zat die dag was het weer. Het is hier tenslotte nog steeds regenseizoen en blijkbaar zijn de maanden oktober en november in dat verband nogal fel. Wanneer we moesten vertrekken vanop het strand van Tamarindo met een klein bootje naar de grote boot waarmee we de trip zouden maken, begon het pijpenstelen te regenen. Ook had ik wel een beetje schrik omdat het aan het onweren was en er een paar weken geleden hier een man gestorven is door de bliksem… Geen goed begin dus! Eens we vertrokken waren en goed en wel op de boot zaten, begon de pret. Goede muziek, zoveel drinken als gewenst, fijn gezelschap en we lieten de regen achter ons. De foto’s verklappen dat het de hele dag donker is geweest, maar wel warm.

De foto’s verklappen ook dat ik de enige niet-Tica in het gezelschap was (ik ben echt al wel bruin hoor, dat valt gewoon niet zo op!). Ook heb ik mijn eerste schildpadden gezien. En ze waren zich nog aan het voortplanten ook! Toppertje!

Ik ben ook te weten gekomen dat ze schildpaddeneieren hier opeten. Onderweg maakten we een stop aan een verlaten strand, waar we de mogelijkheid hadden om te snorkelen, wat rond te peddelen of gewoon te zwemmen. Wanneer we daarna terug op de boot kwamen stond het eten klaar! Uiteraard kip, rijst en één of andere bonenbrij, maar ook chips en overheerlijke fruitjes.

We arriveerden in Tamarindo wanneer het al donker was en uiteraard regende het weer. Dit was dan ook de eerste keer dat ik het echt koud had. Na deze dag vol drankjes, eten en muziek ben ik ‘s avonds nog iets gaan drinken in een andere kustplaats. Een heel eind van Tamarindo en uiteindelijk helemaal niet zo de moeite, maar we waren ermee weg hé!