Els schrijft… over Barbies

Er zijn een paar nieuwe Barbies op de markt. De blinde Barbie en de Barbie met syndroom van Down. Ik weet niet wat het toevoegt, want als je blind geboren bent heb je toch geen clue hoe Barbie er uitziet en stofjes voelen kan ook thuis of waar dan ook.

Maar hier vergis ik me denk ik toch, want de vereniging voor blinden en slechtzienden had meegedacht over de ontwikkeling van deze pop. Tenslotte is niet iedereen blind geboren of 100% blind. Ook waar. De kinderen met Downsyndroom wilden ook wat en vooral eer en herkenning. Zou het? Zelf vond ik Barbie een achterlijke pop en kreeg er stelselmatig een paar in m’n schoen, verjaardag of gewoon. Wat moet je ermee.

Ik had geen idee maar destijds was ik al wel gek op kleding en sieraden en daar kon je deze idiote magere pop met te grote borsten wel mee behangen en behagen. Van haarknippen was ik ook gek, waarbij heel wat poppenharen gesneuveld zijn, want een eigenschap van poppenhaar is toch wel dat het niet meer aangroeit. Hier had ik nog een leerpunt en mijn moeder was niet blij natuurlijk. Wel flink veel geoefend want ik knip nog altijd mijn eigen haar. Ha!

We mogen uiteraard geen groepen missen, die in deze maatschappij ook een rol spelen, te weten de mollige Barbie, Barbie in scootmobiel met mobie en sigaret in de hand, de rokende of vapende Barbie, het Barbie gezin aan tafel in restaurant of gewoon de big M, zwijgend allen met mobie in de hand, de baby, peuter en kleuter Barbie al of niet in buggie zwijgend met mobie in de handjes, de eeuwig appende puber Barbie met een koptelefoon op in gescheurde jeans met de nieuwste Nikies hangend in de metro, de bejaarde en uitgebluste Barbie al of niet met paars permanent in…

En on top of everything… De transgender Barbie, liefst met donkere huid, geblondeerd haar met regenboogsjaaltje, die in een overgangsproces zit en nog niet helemaal zeker is welke kant het uit gaat. We moeten niemand uitsluiten, zeker ook niet in de poppenwereld. Je moet je toch met iemand kunnen identificeren? Anders zou je je maar eenzaam gaan voelen.

Zucht. Deze wereld is af en toe zo vermoeiend en bemoeiend. Ik zeg leven en laten leven met of zonder Barbie. Eerlijk? Wat mij betreft liefst zonder. Maja … ik besef ook wel dat ik hierin niet maatgevend ben….
Fijne zondag mensen!

Els

Els Voermans is geboren in Dordrecht en woonachtig in Rotterdam. Geen Belgische, maar ze kijkt wel veel naar Belgische programma’s en kan daar erg van genieten. Schrijven is haar grootste hobby, daarom heet deze rubriek ook ‘Els schrijft’. Vandaag deelt ze weer een van haar columns met ons. Klik hier voor haar eerder verschenen columns.

4