Els schrijft... over het gedoe rond Zwarte Piet

Els schrijft… over het gedoe rond Sinterklaas

Vrijdag was ik vrij. Wat een mooi zinnetje, vrije dag op vrijdag. Daar zag ik opeens vanuit m’n ooghoek door het raam heen een gemeenteman op een ladder tegen de lantaarnpaal voor m’n huis. Appartement 1e verdieping in een winkelstraat. Dat kon maar een ding betekenen. Eind oktober en de meest afschuwelijke kerstverlichting ever wordt weer gemonteerd. Het leek gisteren dat dit verwijderd werd, inderdaad best laat in het jaar, te weten maart…

Sinds we de Zwarte Piet hebben gedelete uit ons leventje, dit in verband met een of ander hysterisch gegil van ik-weet-eigenlijk-niet-meer-precies-waar-dit-begon, zijn de feestdagen zijn een hinderlijke cross-over geworden. Daar hangtie dus weer voor een maandje of vijf. Een bol met lichtjes van blauw en geel. De N van Nieuwe Binnenweg in het midden.
Argghh. Ik wilde lichtjes in de bomen, van die kleintjes net als op het Heemraads maar nee nee dat ging niet. Ik vroeg niet meer waarom niet. Ik zag ook wel dat ik het antwoord niet zou krijgen.

De pepernoten, die waren er nog eerder en bij de Intratuin kan je al sleeën en vrolijke Dickenslandschappen bewonderen, want Kerst is fijn en dan houden we van elkaar. Een aantal jaren geleden was er nog een fijne volgorde. Eerst Sinterklaas, gedichten, schoentjes bij alle grootgrutters met een inkleurwedstrijd, kadootjes, spannend heerlijk avondje met marsepeinen aardappeltjes en worteltjes. Lieve, kleine presentjes in de schoenen en de letters en snoeperijen op het werk niet te vergeten. Dan gingen we eens langzaam naar de kerstdagen toe werken, met alle verlichtingen van dien. Iets anders was godsonmogelijk en terecht hoor. Er is een volgorde in de dingen lieve mensen.

Maar…

Sinterklaas kon je ruiken. En die geuren dwarrelden door mijn hoofd, terwijl ik op de bank ik de gemeenteman zag tobben met de lelijke lichtbol. Wat was er ook weer mis met de Zwarte Piet? Het zwarte en ik moest diep graven om me te herinneren of er ooit een kwaad woord was gevallen over het Pietje zijn. Welnee, ook niet bij de donkere kindjes in de klas. Die deden net zo hard mee. Sterker nog, ik ben zelf wel eens zwart pietje geweest en wat heb ik een lol gehad. Tis niet dat ik met een roe liep, maar geintjes en gillen kan altijd he! Snoep gooien en lekker strooien. Iedereen happy. Afijn, die kinderen hebben tegenwoordig zogenaamd bijna allemaal adhd en een lactose intolerantie en je moet nu vast en zeker met appels gooien en rauwkost. Ook nix an.

Zoals m’n moeder zou zeggen: tegenwoordig wordt overal de ziel uit gehaald, omdat alles er altijd is. Soms vind ik dat jammer en natuurlijk veranderen de tijden en ook mogen feestdagen een andere vorm hebben. Helemaal eens maar iets verbannen… daar ben ik tegen. Kinderen vinden het nog altijd een heerlijk feest zoals ik het zie. Wil je het niet vieren, doe je het niet, maar leven en laten leven.

Afijn, we hebben nu de gekleurde pietjes. Ben benieuwd wat de LHBTQXY gemeenschap hiervan vindt want tja… Al die kleurtjes over je gezicht heen. Ik weet het niet hoor… Laten we eerlijk wezen, vandaag de dag wordt overal een discussie over gevoerd of een dingetje van gemaakt!!

Bedankt weer voor het lezen, een fijne week en tot rap! 😊

Els

Facebook25
Twitter
Follow Me
Tweet