Els schrijft… over wc perikelen

Zo had ik ook nog wat andere dingetjes.
Het toilet bijvoorbeeld bleef niet echt doorlopen, maar het duurde bijna 10 minuten voor de stortbak vol was gelopen. Ja, ik heb dit een keertje getimed idd. Ik werk tenslotte niet voor nix met 17 monteurs om me heen elke dag.
Els, 4 minuten is de max. Ik kom wel ff langs.
Nee joh lamaar. Ik bel zelf wel ff naar m’n verhuurder. Dan nog een wiebelende toiletbril. Je raakt er aan gewend merkte ik. Heel gek. Ik ben elke dag met dit soort dingen bezig van toilet, vlotter tot aan keukenblok maar m’n eigen repaas laat ik gewoon lopen…
Grappige woordspeling ook weer, maar goed.

Misschien is het een beetje hetzelfde als de schoonmaakster, die thuis een dikke laag stof heeft liggen en de klusjesman die van allerlei niet herstelt thuis, omdattie er al de hele dag mee bezig is. Zal ook niet in alle gevallen hetzelfde zijn, maar je hoort dit toch regelmatig. Afijn, totdat ik het zat was. Kom op. Dien ff een reparatieverzoek in en dan komt er gewoon een loodgieter langs en zo ging het.
En wat een leuke loodgieter. Zo gefikst, sprak hij en opende z’n tas.
Kijk, me dit me dat me zus en me zo.
Tja, zei ik.
En kijk, sprak hij nogmaals, en hier is een klein accessoirtje, kan je het voortaan zelf doen toch?
Jaja, antwoordde ik en keek naar het kleine nippeltje van palletje van schroefje…
Nieuwe bril ook. Scharnier was afgebroken. Weg met het gewiebel. Stevig zitten is ook een luxe voelde ik eigenlijk achteraf.
Goh jemig.
Mooie bril ook. Met een fijn deksel.
Nee, nix verwarmd en nix inbouw. Ik vind het prachtig, maar geef er niets om. Ook gedoe als er iets defect is, maar dat is een ander hoofdstuk waar ik niemand mee zal vermoeien.

Tot slot timeden we samen de doorloop van de vlotter. Stop, riep hij en ja hoor… precies op tijd stopte het ventje met lopen.
Net een kleine 3 minuutjes. Kijk zei de loodgietermeneer, zo hoort het.
Wat fijn, juichte ik van binnen en bedankte hem.
Je komt er zelf wel uit he? en zwaaide hem na op de trap.
Dag dag!!
Daar ging hij en ik keek nog een paar keer om de hoek naar de nieuwigheden, ging even zitten op de nieuwe, stevige bril met sjiek deksel.
Tjonge…
En een nieuwe vulling in mijn kies. Je zou van minder… Ook af en toe kijken of dat er allemaal nog op zit. Je kan het maar ergens druk mee hebben. Dat trekt vanzelf weer over uiteraard, al ben ik natuurlijk een gek mensch.
Zo meteen naar buiten want jongens, jongens wat een zonnetje.
Fijne zon dag allemaal.

Els

Els Voermans is geboren in Dordrecht en woonachtig in Rotterdam. Geen Belgische, maar ze kijkt wel veel naar Belgische programma’s en kan daar erg van genieten. Schrijven is haar grootste hobby, daarom heet deze rubriek ook ‘Els schrijft’. Vandaag deelt ze weer een van haar columns met ons. Klik hier voor haar eerder verschenen columns.

7