Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Rina Geerts (82) werd in Nispen geboren, maar woonde het grootste deel van haar leven in Essen. In Nispen woonde ze met haar ouders en broer in de Bergsebaan 19. Haar vader had een transportbedrijf en haar moeder ging poetsen en helpen bij de boeren. Ze overleed op haar 63ste aan een hersenbloeding, haar vader heeft 78 mogen worden.
Er was nog niet veel verkeer
“Ik ging naar de lagere school in Nispen en naar de M.U.L.O. in Roosendaal”, vertelt Rina. “Als kind speelden we op straat en op de stoep, want er was niet veel verkeer. We knikkerden, hinkelden, speelden landveroveren en verstoppertje. Zelf maakte ik poppenhuizen van karton, waar ik ook mee speelde net als met poppen. Met Sinterklaas kreeg ik een keer een klein popje. Daar maakte ik kleertjes voor, want ik had ook een klein naaimachientje.”
Declarant en boekhouding
“Op mijn zestiende ben ik gaan werken bij expeditiebedrijf Van de Ven in Essen, daar heb ik 12,5 jaar gewerkt als declarant, maar dat ging failliet. Daarna 12,5 jaar bij Van Roten, ook in Essen, waar ik de boekhouding en de declaraties deed. Ik deed mijn werk heel graag, maar het bedrijf was van een broer en zus en die overleden. Na Van Roten heb ik geen vaste baan meer gehad. Swa zijn grootmoeder en moeder kookten voor feesten en dan hielp ik mee in de keuken.”
Essen
“Ik was achttien toen ik mijn man, François De Clerck, in De Linden leerde kennen. Hij woonde in Essen en omdat ik daar werkte kwamen we elkaar vaak tegen. Ik speelde accordeon bij ‘Hoger Streven’ en daar zag ik hem ook. Hij kon erg goed dansen, net als ik, want ik leerde het al op mijn veertiende. Toen hij 26 was en ik 23, zijn we getrouwd en in een appartement in de Stationsstraat gaan wonen. Swa werkte bij Agence Maritime in Antwerpen, later bij de post en daarna is hij bij de Rijksschool in Essen gaan werken, als opvoeder-huismeester. Hij begon daar in 1962 en heeft er tot zijn pensioen gewerkt.”
Beste vriendin
“We mochten twee dochters krijgen en na de geboorte van onze eerste dochter hebben we een huis gebouwd in de Hofstraat. Onze dochters gingen naar de Rijksschool in Essen. Nancy, onze oudste, ging later naar de universiteit van Gent en is advocate geworden en Katia is laborant. In de Hofstraat leerde ik Herma kennen met wie ik nu 21 jaar bevriend ben. We bellen elke dag, ze zal altijd mijn beste vriendin blijven en we delen alles met elkaar.”
Buitenlandse reizen
“Mijn man en ik gingen wel op café bij De Gouden Leeuw in Nispen en De Meeuw in Essen. Ik heb ook altijd veel gesport en ging naar een sportschool in Roosendaal voor aqua gym, turnen en zwemmen. Ook nu sport ik nog wel, op de hometrainer, ik doe aan gewichtheffen, niet van die heel zware natuurlijk, en optrekoefeningen aan het klimrek. Mijn man en ik zijn dertien jaar lang, twee keer per jaar in Spanje op vakantie geweest. Een nicht van mijn man had daar een villa, vlak bij Denia. We zijn ook in Mexico geweest, Frankrijk, Italië en Oostenrijk. We gingen dan met het vliegtuig, maar naar Spanje met de auto.”
Verhuizing naar Sint-Michaël
“Mijn man verhuisde in 2015 vanwege gezondheidsredenen naar WZC Sint-Michaël. Een jaar later ben ik er ook naar toe verhuisd, want ik vond het vooral ’s nachts angstig om alleen te zijn. Een jaar geleden is mijn man overleden. Vandaag, 9 november, woon ik hier exact vijf jaar en heb nooit spijt van mijn beslissing gehad. Ik vond het niet erg om te verhuizen, mijn man woonde hier tenslotte al en ik kwam alle dagen langs. Ik besteed veel tijd aan mijn medebewoners. Als ik die kan helpen, krijg ik er zelf ook een goed gevoel bij.”
Essen vroeger en nu
“Essen is veel voller gebouwd en mensen hebben minder tijd voor elkaar, ze zijn meer op zichzelf gericht. Er zijn ook veel gezinnen waar man en vrouw allebei werken, die hebben minder tijd voor hun omgeving. Vroeger waren er veel meer cafés in Essen en daar zijn er heel wat van verdwenen, net als de zelfstandigen van kleine winkels. Het verkeer is intensiever geworden. Toen er nog grenscontroles waren, kwamen veel camions door het dorp. Het plein bij de douane in de Grensstraat stond er heel de dag vol mee, maar sinds de grenzen open zijn is er veel minder vrachtverkeer. De wegen zijn veel verbeterd, toen Swa en ik trouwden, was bijvoorbeeld de Hofstraat nog een zandweg, net als de Nolsebaan.”
NN
