Heel even

Regendruppels klinken heldere klanken
als een parelende piano
en zingen illustere tonen
in een onbevangen, purperen einder.
Ben ik een dromer, geen nuchtere nocturne,
geen overwogen prelude, doch verslaafde eenzaamheid
gelijk een grijze weduwe die slalomt door haar herfst
met vluchtige herinneringen van vervlogen parels.
Draaimolen, draai met zwier.
Met spijt lik ik mijn wonden
van vroegere kwellingen en verspilde tijd.
Docht sluimerende dromen verrezen uit hun as.
Het leven is weer vriendelijk.
Doe het licht uit en kruip dichterbij.
Welterusten schat, ik heb een fijne dag gehad.