Geduld

Geduld is een kunst, dat is het minste dat je kan zeggen.
Sinds mijn vorige blogpost was ik al aan het aftellen. En eerlijk, de tijd is voorbij gevlogen! Maar naarmate 10 september dichterbij komt, word ik meer en meer ongeduldig. Ik denk dat ik nog nooit zo klaar geweest ben om mijn avontuur écht te laten beginnen. De voorbije weken en dagen heb ik de laatste praktische aspecten van de reis in orde gebracht, ik hoop ook maar dat ik toekom met die limiet van 23kg bagage, maar vooral heb ik nog veel genoten met de mensen om me heen. Plus, mijn vertrek was ook een reden voor een feestje ;-).

Het werd een hele gezellige avond, met hier en daar een dansje en decibels die de hoogte in gingen. Tot mijn eigen verbazing zijn er geen tranen gerold ondanks de aandoenlijke, en soms ook minder aandoenlijke (de personen die voor deze cadeaus hebben gezorgd zullen het wel begrijpen, haha), cadeautjes. Maandag en dinsdag was het tijd om afscheid te nemen van mijn familie, wat het toch weer echter maakte en me deed beseffen dat ik bijna weg ben. Toch hier ook nog een gerust gevoel, want zij steunen mij volledig en er zijn genoeg manieren om met elkaar in contact te blijven (dikke kussen voor jullie)!

Er kwamen ook steun en succeswensen uit onverwachte hoek, van mensen die ik vaak niet persoonlijk kende. De reden hiervoor was een interview dat bij me werd afgenomen een tijdje geleden door Laureen van Noordernieuws. Leuk om dit ook eens meegemaakt te hebben :-). De ervaring op zich is al groots, maar het met nog zoveel anderen kunnen delen geeft het toch weer een extra en werkt motiverend! Zoveel lieve woorden en complimenten die ik nu al heb mogen ontvangen! Het artikel kan je trouwens lezen via deze link.

De laatste twee dagen in België sluit ik af met een etentje onder vriendinnen, een etentje met mijn gezin en… het proberen dicht krijgen van mijn koffer! Mijn volgende post zal dus vanuit Costa Rica zijn (YES).

Tot heel erg snel !
Kelly

11