Gelul

Via Messenger kreeg ik van vrienden een clipje over kerstmannen met korte rokjes, die danig met hun fijne vleeswaren liggen te zwieren. Ik stel in vraag of deze sliploze kerstmannen BA verzekerd zijn, gezien ze met hun salami makkelijk hun eigen oog of de heup van hun collega uit de kom kunnen slaan. Indien men hier onverzekerd en op eigen risico uit de pan swingt: ik ken een leuke makelaar! ; )
Als op dat moment mijn zoon me passeert vraagt hij:
‘Inspiratie voor boek vijf aan het opdoen?’
‘Neen, dit is een voos clipje van weirdo vrienden.’
‘Jah!’ zegt hij dan met een te duidelijke irritante nadruk op de “a”, hij gelooft me duidelijk niet.
Als hij tien minuten later vraagt, ‘Wat eten we vanavond?’ denk ik even aan de worsten die in de koelkast liggen te blinken, naast de spinazie. Om weer geen onzinnige commentaar te moeten incasseren antwoord ik: ‘Pizza!’
‘Die worsten wil je voor je eigen houden of wat?’ roept hij dan met een raar lachje terug.
Ik zucht: Ik had dik zestien jaar geleden beter de fijne vleeswaren genegeerd dan had ik nu dit bijdehand gelul niet moeten aanhoren.
Mja toch?

Langs deze weg wil ik iedereen nog een mooi en wijs 2019 toewensen, waarin kleine dingen je hart groot maken en humor elk probleem zalft.

Knuf
Martine

119