Gratis water

Het spijt me dat ik met deze column weer in de superieure ideeënbox van de regering zit. Dat er nog maar overwogen wordt om de horecamens te verplichten om gratis water te geven, zorgt ervoor dat ik vol ongeloof mijn rekening van het water heb boven gehaald.

Ik krijg water toch ook niet gratis? Waar zit hun verstand? Wat hebben die gedacht?
Dat de rek op de horecamens zijn kontgaatje nog stevig genoeg is? Want dat klaagt en zaagt niet, dus we duwen er nog een nieuwe verplichting in? De suikertaksen zijn ondertussen verteerd, de zelf te betalen witte kassa, zijnde de elektronische enkelband van uw en onze inkomsten, werd slikkend door ons middenstand braafkes betaald (rond de 900,00 Euro). De extra verhoging op de stroom en het water zijn inmiddels een gewoonte geworden, die zwijgzaam betaald worden door ons of het OCMW (dus ook door ons).

Dit water moet in een glas, moet worden gebracht en na lediging afgewassen, want ik zie mijn klanten nog niet aan de kraan komen hangen. Daar even bij stilstaand dat men na het drinken van al dat water ook nog eens extra gebruikt maakt van het toilet. Tjakaa… even doortrekken… weer vijf liter down the drain en op onze teller. Als de regering nu eens in elke straat een “gratis consumptiewaterkraantje” komt plaatsen en dit op hun kosten?
Ziet u ze al vrolijk op dit idee springen? Ik niet.

Gaat het om dit gratis glas water? Niet echt, maar om de regeltjes en wetten die ons in de strot worden geduwd.
Alhoewel…
Ik had van de week al een klant die met enige arrogantie op het gratis glas water stond aan te dringen, terwijl dit voorstel nog geen reëel feit is.
“Gij zijt verplicht van de regering om mij een glas kraanwater te geven!”
Voor de rest bestelde hij niets. Het terrasje zat vol, dus een eventuele hongerige, betalende klant had geen plaats. Maar ik ben wederom slikkend en zwijgend braaf met het glas water naar de meneer in kwestie gegaan met de vermelding: “Wij zijn zeer milieubewust bedrijf en zuiveren ons verbruikte water zelf. Men verzekerde mij, dat de bacteriën die onlangs mijn waterwegen teisterden, wat resulteerde in een waterblaasontsteking, op geen enkele manier terug te vinden zijn in dit fris, gratis glas water. En daar zijn we best trots op.”
Glimlachend plaatste ik het glas water netjes op een bierkaartje voor zijn neus.
Hij keek er neusoptrekkend naar, schoof het opzij en bestelde een lekkere Boucanier. Een wijze keuze.
Toen ik hem dit lekkere biertje bracht voegde ik er aan toe: “U weet toch dat u vanaf nu van de regering maximum twee glazen alcohol per dag mag drinken?”
Hij kon er echt niet mee lachen, niet met het troebele glas water en niet met de opmerking. Maar ik ben echt geen onmens dus met deze een kleine bekentenis voor de meneer in kwestie.

Beste meneer, we zuiveren ons water niet zelf, het spijt me dat ik loog en enkele Aloë Vera vlokjes in uw glaasje water heb gedaan.
Maar even eerlijk? U vroeg hier wel een beetje om…

Martine de Weerdt

85