De grote passie van Hannes Loos is zwemmen, maar hij houdt van uitdagingen en op 27 oktober liep hij de marathon in Etten-Leur.
Amper voorbereiding
“Ik hou van uitdagingen, alleen was deze wat meer impulsief dan gewoonlijk”, vertelt Hannes. ”Ik kreeg namelijk 3 oktober de ingeving om mezelf in te schrijven voor de marathon in Etten-Leur, die op 27 oktober plaats zou vinden. Ik ben dan ook 3 oktober pas begonnen met trainen, dus van voorbereiding was weinig tot geen sprake en het is een gigantisch verschil met zwemmen. Bij het zwemmen sprint ik vooral op de korte afstanden en hier loop ik uren aan een stuk. Er komen andere spieren bij kijken, het was dus niet gemakkelijk.”
Conditie
“Van tevoren had ik in maanden niet gelopen, dus mijn besluit was echt impulsief. Ik ben bij Philippe Vermoens en Lennard De Rooy om tips gaan vragen, zij hebben namelijk meer ervaring met lopen. In de korte tijd die ik nog had, heb ik me op die manier zo goed mogelijk proberen voor te bereiden. Ik denk dat het vooral de conditie door het zwemmen was, die me erdoorheen heeft getrokken. Uiteindelijk misschien ook de reden dat ik voor de marathon in Etten-Leur heb gekozen.”
Ondoordachte keuze
“Janne Englebert, een maat van het zwemmen, loopt qua sportervaring een pak verder dan ik. Hij zei dat hij mee deed aan de loopwedstrijd en het zou ook zijn eerste marathon worden. Hij speelde regelmatig op me in, door te zeggen dat ik me moest inschrijven. Ik denk dat dit ook een grote factor is geweest in de ondoordachte keuze. Er waren nauwelijks mensen die er vertrouwen in hadden, vooral niet de mensen in mijn nabije omgeving.
Dreamstealers
“’Dreamstealers zijn vaak de mensen die je het liefst hebben. Ze willen je beschermen, maar laten ze je niet beïnvloeden in het najagen van je dromen’, zei een leerkracht in het middelbaar regelmatig. Dit was mijn drijfveer om het juist wel te doen en de ‘dreamstealers’ te bewijzen dat alles kan als je erin gelooft. Met de spreuk ‘gedachten zijn krachten’ ben ik richting de marathon gegaan en deze herhaalde ik telkens als ik er onzeker over werd.
Net te warm
“Het weer was eigenlijk net te warm voor deze inspanning. De eerste helft ging goed en dan begonnen krampen me parten te spelen, waardoor ik de andere helft heb gewandeld aan een goeie tret van zeven kilometer per uur. Het was afzien, maar opgeven ken ik niet en heb het toch binnen de 4.5 uur gered!”
Foto’s: Noëlla De Rop
NN