Helmut Jaspers vertelt…

Onze mooie gemeente telt meer dan 18.500 inwoners. Allemaal mensen met een eigen achtergrond en een eigen verhaal. In deze serie van Noordernieuws laten we de mensen aan het woord, die op hun beurt weer de naam doorgeven van iemand wiens levensverhaal ze volgende keer in Noordernieuws willen lezen.

Met een korte onderbreking heeft Helmut Jaspers altijd in de Nieuwstraat gewoond, in het huis van zijn ouders.
“Mijn bomma, de moeder van mijn vader, Trien Buermans, begon daar begin jaren ’50 een café: De Nieuwe Heuvel.” vertelt Helmut, “Helaas overleed ze kort daarna en namen mijn ouders het over. Mijn moeder heeft dat toen zo’n twaalf jaar uitgebaat, tot ik geboren werd. Mijn ouders kozen voor mijn opvoeding en sloten de zaak, het is daarna nooit meer een café geweest.”

Helmut’s vader werkte bij Brouwerij/Bottelarij Guinness, waar ook andere bekende merken vandaan kwamen, zoals John Martin’s, Schweppes, Scotch Ale en natuurlijk Guinness. Dit bedrijf was gevestigd aan het Stuyvenbergplein in Antwerpen. “Mijn vader overleed helaas al vroeg, hij was pas 57, mijn moeder leeft gelukkig nog. Ze is 92 en verblijft in een woonzorgcentrum. Ik ging hier in Essen naar school, naar de Rijksschool, wat nu het Erasmus Atheneum is. Ik hield van wiskunde en geschiedenis, fysica of scheikunde waren geen favorieten.”

”Mijn leraar wiskunde, René Peeters, was een zeer inspirerende man, die zich heel erg bezighield met natuur en milieu en in de zeventiger jaren een actie organiseerde: Plant een boom. Met de andere leerlingen gingen we bomen planten, onder andere op Hoek. René is altijd bezig gebleven met de natuur en werkt nu als vrijwilliger/beheerder van Natuurpunt voor het Stappersven. In de tijd dat ik les van hem had, ging hij dagelijks voor schooltijd de waterstanden opnemen bij de Maatjes en het Stappersven. Op die manier werden de lokale waterstanden bijgehouden. Vanwege zijn interesse hebben we nu nog altijd kijk op de waterstanden en –huishouding in die gebieden.”

Maar niet alleen René Peeters was een boeiende persoonlijkheid. “Hugo Tops was mijn leraar geschiedenis, hij werd cultuurschepen in Merksem en later directeur op de Rijksschool. Hugo deed er alles aan om kunst en cultuur te integreren binnen de school. Hij is later een heel erg goede vriend van me geworden. Ook hij was een bijzonder gedreven, innemende en geëngageerde persoon en ik ging veel met hem naar tentoonstellingen. Er staan nog veel kunstwerken in de school, gemaakt door leerlingen, geschonken of aangekocht of in bruikleen van kunstenaars of verzamelaars. We hadden ook een beschermcomité waar mensen zich bij aansloten en dat jaarlijkse rond de eindejaarsperiode een buffet organiseerde. De opbrengst en donaties werden gebruikt voor de groei en ontwikkeling van kunst en cultuur in de school, om dit dichter bij de leerlingen te brengen. Ik was zo’n twaalf jaar voorzitter van dit beschermcomité, tot Hugo op pensioen ging. Hierna verwaterde het helaas.”

“Ik hou zelf van moderne kunst, maar kan ook genieten van een bezoek aan het Rubenshuis of een wandeling in het Middelheimmuseum. Ik heb dat altijd boeiend en inspirerend gevonden.”

“Ondanks dat ik er geen held in was, ben ik lid geworden van Turnkring Volharding. Mijn moeder was van het principe: “Als je ergens lid van wordt, dan ga je een engagement aan en moet je er ook naartoe gaan.” Ik zat in een leuke ploeg en ondanks dat ik niet uitblonk, deed ik het graag. Ik ben er ook voorzitter van geworden, zo’n anderhalf jaar lang, maar moest er vanwege tijdgebrek mee ophouden. Bovendien was het voorzitterschap niet echt mijn ding.”

“Toen ik klein was, was Essen nog erg landelijk en we speelden vaak aan de Kleine Aa, mijn tante woonde daar ook. Het was toen nog een heel open gebied, waar we kampplaatsen maakten bij de knotwilgen. Ik trok als klein kind veel op met mijn buurmeisje, wiens ouders een grote tuin hadden. Rolschaatsen vond ik ook geweldig. Voetbal heb ik nooit gedaan, alhoewel ik al vele jaren bestuurslid ben bij FC Excelsior.”

“Op mijn veertiende begon ik met notenleer en klarinetspelen, waar ik vijftien jaar geleden mee ben opgehouden. Ik speelde in een harmonie die ermee stopte, maar eigenlijk had ik er ook geen tijd meer voor. Zo nu en dan speel ik nog wel eens klarinet, saxofoon ook trouwens. Qua bespeling lijken die twee erg op elkaar.”

“In de jaren tachtig hebben een aantal mensen uit die harmonie een dixieland band opgericht: The Border City Jeggpap, waar ik klarinet in speelde en zong. Daar heb ik verscheidene jaren in meegespeeld, maar we kregen zoveel verplichtingen dat we ermee gestopt zijn. En uiteraard was er ook Dofkapel, de muziekgroep van het Essense karnaval waarin ik vele jaren heb meegespeeld en dat ook altijd bijzonder graag heb gedaan.”

“Vanaf mijn zeventiende werd ik actief bij de Oxfam wereldwinkels. Ik kwam toen veel in de Rex, toen uitgebaat door Jokke Hennekam. Beneden was er een wereldwinkel, die nadien verhuisde naar de voormalige woningen van Van Roten in de Stationsstraat. Dat heb ik gedaan tot ik in de gemeenteraad werd verkozen. Ik was actief in diverse verenigingen in Essen en raakte bij de Jong Socialisten, toen werd me gevraagd om me verkiesbaar te stellen. Het vrijwilligerswerk bij Oxfam wilde ik hier niet mee combineren, ik wilde geen partijpolitieke stempel drukken op de Wereldwinkel.”

“Ik ben op mijn eenentwintigste van school gegaan en heb toen in plaats van legerdienst, het statuut van gewetensbezwaarde aangevraagd en burgerdienst gedaan. In die periode werkte ik twintig maanden bij een organisatie voor senioren, waar ik meewerkte aan het samenstellen van een provinciaal ledenblad, het organiseren van opleidingen, uitwerken van activiteiten voor afdelingen, … “.

“Ik heb anderhalf jaar gewerkt bij de jeugddienst van ziekenfonds De Voorzorg. Leona Detiège werd in 1985 staatssecretaris van Pensioenen en vroeg me om haar kabinetssecretariaat in Brussel te doen. Door mijn burgerdienst en omdat ik ook politiek reeds actief was, had ik contact met haar. Leona wilde jongere mensen in haar secretariaat. In 1991 werd ze minister van Tewerkstelling en Sociale Aangelegenheden in de Vlaamse regering en ben ik haar gevolgd.”

In 1995 werd ze burgemeester in Antwerpen en Helmut ging ook daar mee als kabinetssecretaris. “Dat ben ik blijven doen. Ook bij Patrick Janssens die tot 2013 de volgende burgemeester was. Het was een boeiende tijd en een fascinerende leerschool. Vier jaar geleden werd ik dan samen met Jokke Hennekam in Essen verkozen tot schepen.”

Helmut werkt daarnaast nog halftijds en is heel actief in het verenigingsleven. Zoals bij Curieus, in het bestuur van Excelsior en is politiek actief binnen de sp.a en is er ook regiovoorzitter Antwerpen-Noord. Daarbuiten concentreert hij zich volledig op zijn schepenambt.
“Ik heb een vol leven en vind het dan ook heel ontspannend om te gaan wandelen op de Kalmthoutse Heide, te gaan fietsen of naar een tentoonstelling te gaan.”

“Mijn schepenambt blijf ik een enorme uitdaging vinden: dat je dingen kunt veranderen en realiseren. Soms word ik wel eens ongeduldig van de regeltjes en de procedures, dan gaan dingen me gewoon te langzaam.
We hebben een goede bestuursploeg en kunnen rekenen op een enthousiast team van gemeentelijke medewerkers. Het is een fijne samenwerking. Elke dag werken aan de uitbouw van onze mooie gemeente, wat kan er mooier zijn. Zou mijn politieke loopbaan ophouden ga ik weer voltijds werken.”

Aan iedereen: prettige eindejaarsfeesten en een warm, solidair en zinvol 2017 !

We vroegen aan Helmut wiens levensverhaal hij de volgende keer graag zou lezen. Wie dat is, leest u volgende keer in Essen vertelt…

LW

19