De bijzondere hobby van… Rian Heeren!

Een spontaan besluit, 7 jaar geleden genomen, sindsdien zijn paarden de grote hobby en passie van Rian Heeren (54).

Kampioen ontsnappen

“Mijn partner Chiel en ik reden met de camionette in Ossendrecht en zagen daar Shetlanders. Chiel zei: ‘Kijk eens wat leuk! Zullen we er eentje meenemen? Leuk voor Corola’”, vertelt Rian. “Hij is gaan vragen of ze te koop waren en we hebben er eentje gekocht. Die hebben we in de camionette tussen de banken gezet een meegenomen. Mijn dochter Corola vond het geweldig! Fenno heette hij en we hebben hem 5 jaar gehad. Maar Fenno was een kampioen in ontsnappen. Dan kwamen we thuis en zagen we hem in de straat lopen en de straat waar we wonen is best druk. We hebben extra afrastering met stroom aangebracht, maar dat maakte niets uit.”

Salty

“Iemand die we kennen heeft aan zijn broer gevraagd of hij Fenno wilde hebben. Toen Fenno verhuisde hebben we daar best wel verdriet van gehad, maar hij heeft het heel erg goed waar hij nu woont. Een paar maanden nadat we Fenno kochten hebben we nog 2 paarden gekocht. Mijn dochter heeft vroeger paard gereden en wilde dat eigenlijk weer gaan doen. Via internet hebben we er toen eentje gevonden, een witte, Salty, toevallig ook in Ossendrecht. Mijn dochter zei: ‘Mam, ga er ook eens op’ wat ik eigenlijk niet wilde. Maar na aandringen deed ik het toch en dat ging goed.”

Paardencoach

“De 3de keer dat ik op hem ging rijden maakte hij een zijwaarts sprongetje. Ik viel er af en brak mijn pols, maar dat heeft me niet ontmoedigd. Zelfs met mijn pols in het gips wilde ik alweer gaan rijden, maar dat mocht niet van mijn dochter. Voor zover ik kon ben ik wel de verzorging blijven doen. Zodra het gips was verwijderd ben ik weer gaan rijden en les gaan nemen. Mijn buurvrouw, Erika Ver Berne, is paardencoach waar ik heel veel dingen van leer over het gedrag van paarden.”

Je moet consequent zijn

“De beste vriendin van mijn dochter geeft les en op aanraden van mijn dochter ben ik bij haar gaan lessen. Een paard probeert je uit en gaat met jou aan de haal. Dus ik moest leren de baas te zijn, maar dat vond ik moeilijk. Ik dacht altijd ‘laat het beestje maar doen’, maar dat werkt dus niet. Je moet consequent zijn in het dier te laten lopen in de richting die jij wilt. Vooral als je buiten wil gaan rijden. Na een maand of wat voelde ik goed aan hoe ik het moest doen en dat maakt het paardrijden nog leuker.”

Afscheid van Salty

“Toen ik 50 werd kreeg ik Flame. Chiel vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde hebben, maar ik had geen idee. Hij vroeg ‘Zou je er een paard bij willen hebben?’ en toen kwam Flame. Dit jaar hebben we Salty in moeten laten slapen. Hij was zo ontzettend ziek en we hebben er alles aan gedaan om hem te laten genezen, maar niets mocht baten. Wat hebben we daar een verdriet van gehad! Hij was zo’n lief dier en iedereen kon er op rijden.”

Acer

“In augustus word ik 55 en Chiel vroeg me wat ik zou willen hebben en ik zei dat ik niks wilde. Maar paarden zijn kuddedieren en Flame stond maar te hinniken, die was echt eenzaam. Ik heb toen op facebook een advertentie geplaatst waar reacties op kwamen. Kennissen van ons hadden een sportpaardje, Acer. We zijn gaan kijken, ik heb er op gereden en was verkocht. Ik moet nog jarig worden, maar mijn geweldige cadeau heb ik al sinds 2 weken! Acer en Flame moeten nog aan elkaar wennen, maar dat komt wel goed. Ze bijten of stampen niet, dus dat is al een positief teken.”

Prachtig en eigenwijs

“Als ik bij ze ben, kom ik helemaal tot rust. Ik pak ook wel een stoeltje en dan ga ik gewoon naar ze zitten kijken, dat vind ik heerlijk. Ik rij wel met Chiel, maar vaker met mijn dochter. Ik vind het prachtige dieren en ze kunnen ook best wel eigenwijs zijn. Ze hebben allemaal een eigen karakter en om dat te ontdekken en te kennen is geweldig. Af en toe ben ik nog best wel onzeker bij een nieuw paard. Ik rij meerdere malen per week en houd me dagelijks intensief met ze bezig. Het is echt mijn ding. Zodra ik bij ze kom voel ik me echt gelukkig. Ik moet ze altijd even aanraken, even strelen.

Foto’s: Rian Heeren, Noordernieuws.be

LW

82