De bijzondere hobby van… Meggie Van Beeumen!

24 juni 2023 De Bijzondere Hobby van..., Nieuws, Sport

Meggie Van Beeumen (36) is altijd al actief in de sport geweest. Zo beoefende ze eerst atletiek, tegenwoordig is wielrennen haar grote passie en doet ze daar verschillende takken van, zoals grotere wedstrijden en lokale koersen.

Op turnles bij de jongens

“Eerst beoefende ik atletiek bij een atletiekclub in Brasschaat en deed 100 en 200 meter sprint en ook wedstrijden”, vertelt Meggie. “Het was heel leuk om te doen. Ik was er goed in, omdat ik de juiste bouw had. Dan heb je korte spiervezels en kun je heel explosief kracht ontwikkelen. Op school moest ik op turnles bij de jongens, omdat ik de meisjes eruit liep. Thuis reed ik paard en ben op mijn twintigste begonnen met atletiek, met name lopen, want daar was ik goed in.”

Achtkamp in Brasschaat

“Dat heb ik een aantal jaar gedaan. Twaalf jaar geleden deed ik mee aan de Achtkamp in Brasschaat, een wedstrijd over zes weken en elke zondag moet je een of twee proeven doen. Het zijn acht proeven, een combinatie van atletiek en wielrennen. Er was ook de proef verspringen, maar door de vele blessures is dat vervangen door zwemmen.”

Hobby Veldrijden

“Bij die Achtkamp heb ik wielrennen ontdekt. Er was namelijk een proef ‘Veldrijden’ en dat vond ik geweldig! Door de modder en het zand ploeteren, dat was echt leuk. Als je daar doorheen rijdt en toch snelheid weet te maken en anderen inhaalt, dat is echt een superervaring. Daarom besloot ik verder te gaan met veldrijden. Ik zei tegen mijn man dat ik dat ging doen en hij antwoordde: ‘Dat is keimoeilijk!’ ‘En toch ga ik het doen’, antwoordde ik. Via internet kwam ik uit bij vereniging ‘Het IJsblokje’, in Weelde bij Ravels. Vroeger kon je als vrouw bijna nergens terecht om te gaan veldrijden. Andere verenigingen had ik ook gemaild, maar kreeg niet eens een reactie. Het IJsblokje stuurde meteen bericht dat ik kon komen.”

Schema

“Het zijn voornamelijk jonge jongens, een startploegje, en ik was de enige vrouw. We deden groepstrainingen, maar de echte oefeningen waren vooral thuis. Je kreeg van de ploegleider een schema wat je thuis moest doen, bijvoorbeeld 90 kilometer fietsen of een traject dat je een stuk hard, afgewisseld met een stuk rustig fietsen, door een stuk bos of over een crossterrein met heuvels, modder en zand. Ik had toen een voltijds baan en moest daarna nog drie uur fietsen om te trainen. Dat was niet makkelijk, maar je plant het in en doet het. Je kan niet onvoorbereid aan een wedstrijd deelnemen.”

Posthuisduifjes

“Na de geboorte van ons zoontje ben ik een poosje gestopt met fietsen om zelf voor hem te zorgen. Maar ik miste het fietsen heel erg en ben na een paar jaar gaan fietsen bij de club ‘Posthuisduifjes’, genoemd naar het stamcafé van de ploeg: café Posthuis. De ploeg bestaat voornamelijk uit vrouwen. De mannenploeg heet de ‘Stoempers’ en je kan kiezen met welke je meerijdt. De eerste keer dat ik daar fietste reden we 60 kilometer. We reden maar 30 kilometer per uur en dat was al enorm vermoeiend voor me. Dat sloeg echt tegen en heb daarna twee uur in de zetel gelegen. Dan zie je dat het echt niet vanzelf komt.”

Gravelwedstrijden

“Vorig jaar werd ik kampioen van Wuustwezel, omdat ik de Achtkamp won. Omdat ik veel fiets, kan ik tegenwoordig de langere afstanden veel beter aan. Vorig jaar werd ik genomineerd voor Sportvrouw van het Jaar voor wielrennen, maar dat heb ik niet gewonnen. Omdat ik beter ben geworden met lange afstanden focus ik meer op wedstrijden waar je die kan rijden, in plaats van de korte afstanden. Ik wilde toch meer uitdaging en zocht een combinatie van langere afstanden, veldrijden, op de weg of gravel rijden. Eigenlijk allerlei soorten ondergrond en dan kom je uit bij gravelwedstrijden.”

Gran Fondo

“Die specifieke wedstijd vond ik in Aken, Duitsland, en heb me daarvoor opgegeven. Daar doen ook profs aan mee, dus het niveau is erg hoog. De uitslag gaat in leeftijdscategorieën, wat eerlijker is. Helaas was ik net behoorlijk ziek geweest, wat mijn prestaties heeft beïnvloed, maar het is me toch gelukt die uit te rijden. Kort daarna heb ik meegedaan aan de Gran Fondo in Cambridgeshire (Engeland), omdat de Grand Fondo in Luxemburg volzet was. Dat ging echt supergoed, er waren 122 inschrijvingen, in mijn leeftijdscategorie was ik nummer 1 en in alle leeftijdscategorieën nummer 2. Het traject was 106 kilometer en mijn gemiddelde snelheid 37 kilometer. Door te winnen heb ik me gekwalificeerd en mag ik naar de WK in Glasgow (Schotland).”

Ferre heeft de microbe overgenomen

“Ons zoontje Ferre heeft de microbe overgenomen en fietst ook, net als mijn man, dus we kunnen onze passie met z’n drieën delen. Ferre is in de Paasvakantie op sportkamp geweest, georganiseerd door Sven Nys, speciaal voor fietsers en veldrijders. Het was perfect georganiseerd en er waren ongeveer zeven groepen met twintig kinderen per groep. Hij heeft genoten!”

Doen wat je leuk vindt

“Je moet doen wat je leuk vindt, niks moet. Ik vind het belangrijk dat je je passie volgt en je niet laat ontmoedigen door dooddoeners van anderen, over je leeftijd, je gezin,… Je kan meer dan je denkt, maar je moet er wel wat voor doen!”