In de horeca werken is een test, een test op uw systeem

Een nieuwe column van Martine de Weerdt

Zo had ik een tijd geleden twee gezellige dames die een pasta bestelden.
Toen de ene dame met haar laatste stukje brood haar bord uitgekuist had, ging ik naar hun tafel om de borden op te halen.
‘Heeft het gesmaakt?’ vroeg ik.
‘Ik heb al beter gegeten!’ zei de dame die haar bord nog net niet had uitgelikt.
‘O? Maar u hoeft niet te betalen voor datgene dat u niet heeft opgegeten. Of heeft u graag dat ik het leeg bord en het leeg broodmandje inpak?’
Die blik op haar gezicht, dat is wat horeca zo leuk maakt.

Of onlangs een dame die me zei dat de cuisson van haar hardgekookt ei niet goed was.
‘Hoe moet een hardgekookt ei op een smosje dan zijn?’ vroeg ik haar.
‘Het geel moet nog een beetje nat zijn.’
‘Als je die aflevering van dat kookprogramma nog eens herbekijkt, dan zal je zien dat het om een omelet ging,’ zei ik haar.
Toen werd het stil…

Die keer toen iemand te keer ging omdat ze al 10 minuten zat te wachten op haar broodje kip spek met pepersaus, nadat ze me eerder een half uur de kaart liet uitleggen. We hebben een broodjeszaak dus ik weet niet wat daar aan uit te leggen valt… Maar soit, geduld is een schone zaak.
‘Ge moet dat kieke nog gaan vangen ofwa?’ riep ze met haar vuurrode, gestifte lippen.
‘Mevrouw, u kwam als laatste binnen, de zaak zit vol. We doen ons best.’
‘Een broodje maken kan nu toch niet zo moeilijk zijn, hé?’
Geduld wordt al eens op de proef gesteld, denk ik dan.
‘U wilt dat het sneller vooruit gaat?’
‘Als dat hier mogelijk is!’ ze zegt het met opgetrokken wenkbrauwen en een vooruitgestoken kin.
‘Zou je dan met iets kunnen helpen?’ vraag ik haar.
De dame reeds een decennia op pensioengerechtigde leeftijd kijkt me vragend, doch dwingend aan. Ik loop naar de keuken en vervolgens terug naar haar.
‘Kan je je handen even openhouden?’ vraag ik nog even vriendelijk.
Ze opent haar met gouden ringen beladen handjes, waar ik een ei inleg.
‘Handjes dichtvouwen en goed warm houden… Dan heb je zo je kip!’
Dat ze achteraan in hare mond ook nog twee gouden tanden heeft, dat toont ze me al dan niet gewild… Ik vraag me af of ze haar mond nog dicht heeft gekregen met dat gewicht aan goud.
Ze was ook ineens weg.
Want het geduld? Dat had ze niet, daar moet je voor in de horeca werken.

Martine de Weerdt

107