Een nieuwe column van Martine de Weerdt
En vandaag weer is mogen ontdekken waarom ik mijn job zo graag doe.
Er komt een man binnen en hij bestelt de dagsoep, zijnde een groentensoep. Ik breng de soep die door zijn veelheid van pompoen en worteltjes zacht oranje kleurt.
‘Ik vroeg groentensoep!’ roept de man geïrriteerd. Ik verklaar de kleur, maar de man zegt nog arroganter: ‘Ik denk dat gij het verschil niet kent tussen een tomat en een peeke!’
Dus ik antwoord braaf: ‘Meneer, een wortel, het woord spreekt voor zichzelf, groeit onder de grond en een tomaat groeit aan een plant boven de grond. Alleen eikels vindt ge op verschillende plaatsen. Ge hebt er die aan de bomen hangen en ge hebt er die in een Bistro zitten. En als ge de puntjes op de i wilt zetten, tomaten zijn trouwens ook groenten, dus ge hebt sowieso de soep gekregen die ge besteld hebt.’
Hij wordt zo rood als een tomaatje, kijkt naar zijn kom soep en zegt op een minder agressieve toon,
‘k Moet precies goed blazen?’
‘Yep! Koelt ge misschien allebei wat van af.’
De klant is koning maar ik blijf keizer in mijn eigen rijk.
Ah ja…
Een koppel dat regelmatig komt zet zich neer aan een tafeltje. Ik had hen al een tijdje niet meer gezien. Het zijn ontzettend lieve mensen die wel wat humor kunnen hebben.
Zegt de vrouw: “Onze Jos heeft een attaqueske gehad, waardoor zijn geheugen is aangetast.”
‘Ja beaamt hij.”
Ondertussen bestellen ze pannenkoeken met koffie.
‘Ja,” vervolgt ze, “ik moet constant alles herhalen en hij dat is hij dan weer zo weer vergeten, dus ik doe niets anders dan herhalen en herhalen. Het is het korte termijn geheugen dat een klap heeft gehad”
Ja,” beaamt hij.
‘Onthoudt hij lang?’ vraag ik dan.
‘Max een kwartier denk ik,’ zucht de vrouw.
Na het eten begeleid ik de moeilijk stappende meneer tot aan de auto. Hij bedankt me.
Voor ik de deur dichtsla zeg ik nog: “Allee, tot sebiet hè!”
‘Hoe waarom?’ vraagt hij.
’Je bent zo meteen toch vergeten dat ge pannenkoeken hebt gegeten.’
Martine de Weerdt