Ieder zijn verzetje

Fruitvliegje

Op zoek naar iets lekkers, iets zoets.

Fladderend… tot vervelens toe
heen en weer dicht voorbij m’n ogen.

….Tot ik haar miste,
ik zag haar niet meer.

Ik had net mijn eerste kopje koffie
met bovenaan een romige S-laag gezet.
M’n dagelijks rustgevend verzetje.

Toen ik m’n eerste slok wou nemen
kreeg ik haar weer in ‘t vizier.

Ze dreef…..levenloos
tussen de warme romige belletjes.
Het snoeperig ijverig fruitvliegje.
Haar laatste momenten… alleen…
in mijn weelderig-romig-kopje troost.

Had ze dat deze morgen kunnen bedenken
bij haar eerste ruimtevlucht?

Met mijn roerig lepeltje
heb ik haar nog opgevist
nog wat lucht toegeblazen…
Maar het was ‘al’ verloren moeite.
Einde verhaal, voor haar was het voorbij.