Ik heb thuis een beeldscherm…

Ik heb thuis een beeldscherm, een Playstation, een koptelefoon, een controller en duur onbeperkt internet. Ik heb ook Wifi waar ik bijna nooit op kan, omdat la jeunesse alles weg snokt.. Aan al dat voorgenoemde hangt steeds iets aan van 1,75m. Gelukkig is de koptelefoon draadloos, waardoor het aanhangsel zo af en toe uit zijn hok komt. Meestal om de frietpot op zetten en drinken te nemen op de meest onwaarschijnlijke uren. Iets van die lengte en die leeftijd heeft continu voeding en Energy drankjes nodig om te overleven in dat oerwoud van elektronica. Veel geluid komt er niet uit, tenzij wat gevloek tegen iemand die in zijn koptelefoon zit. Moeten we dan naar een psycholoog? Want soms roept hij tegen verschillende personen. “Allee, kan ik nu niet snel wat om te bikken klaarmaken zonder dat het fout gaat? Sander, Nick?”

De ruimte waarin al dit materiaal staat, hangt en ligt, is een slaapkamer. Maar, het is ook een opslagplaats voor geledigde of nog halfvolle borden met etenswaren en halfvolle gasloze, voor het heerschap ondrinkbaar geworden, flessen frisdrank. Het extra grote bed fungeert half als slaapplaats en half als tafel en vuilbak voor lege zakken chips en snoeppapiertjes. Een legplank tegen de muur voor hersenstimulerend materiaal zoals boeken, is de verzamelplaats geworden voor een toren met lege blikken. De vloer heeft ook meerdere functies. Het vangt geluidloos de te hoog geworden toren op van gedragen kleding. De kleur van de vloer is pas te zien als de kleerkast weer vol is. De kleurvastheid van de vloer werd tot op heden niet bewezen, omdat de blootstelling aan daglicht van zeer korte duur is.
Deze week was de maat voor me vol. Ik riep tegen het aanhangsel dat hij moest opruimen. Ik smeet een PMDzak en een vuilzak naar zijn hoofd, zette een lege wasmand op zijn bed en wees naar de items. Met ongeloof werd ik bekeken. Vanwaar komt ze? Hoelang staat ze er al? Wat vraagt ze? Staat er een tijdlimiet op het gevraagde? Met tegenzin werd er dan één oor gelift van de koptelefoon: “Euh watte?
“Ge ruimt uw kamer nu op!”
Op mijn dwingende vraag volgde in slow motion een bevestigende knik van het hoofd.

Tegen de avond gooide ik mijn hoofd door het deurgat en zag dat het niet goed was. Dus ik nam zijn controller af. Doch, na een uurtje was meneer weer aan het gamen. Dus ik nam nogmaals zijn controller af en legde het achter slot en grendel naast het vorige in beslag genomen toestel.
Twee uur later, confisqueerde ik vol ongeloof controller nummer drie. Toen ik vroeg hoeveel van die dingen hij nog had, stond hij recht à la Guust Flater, opende een houten kist, keek er in en antwoordde droog: “Nog drie…”

Martine de Weerdt

16