Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Over asieldieren zijn veel misverstanden en vooroordelen, maar zijn die terecht? Zijn die dieren echt verknipt en vals of kun je juist heel lieve, trouwe vriendjes uit het asiel halen? Ilse De Hert vertelt ons haar verhaal over Stimpy.
“We hadden een jong hondje: Luna. Luna is ondertussen één jaar en vier maanden. Ze kwam bij een broodfokker vandaan, wat wij niet wisten, en was echt een probleemhondje. Ze had kennelhoest en moest toen ze zes maanden oud was al aan haar knie geopereerd worden. Ze was slecht verzorgd en mager toen we haar haalden. We hebben haar alle zorg gegeven die nodig was en ze is nu een heel gelukkig en blij hondje. Luna is ook heel actief, die krijg je niet gauw moe en we dachten: we nemen er eentje bij, dan kan ze lekker spelen en haar energie kwijt. Ik heb vroeger trouwens altijd twee honden gehad, nooit alleen eentje.”
“Eigenlijk wilden we aan een jong hondje beginnen. Bij Canina hadden we een gesprek met eigenaresse Sil Van Dijck, die ons vertelde dat er op dat moment geen jonge hondjes waren. Qua formaat was Stimpy het enige kleine hondje in de ren. Ze liet zich meteen door ons aaien en ik dacht: waarom zou ik eigenlijk een oudere hond geen warm nestje kunnen geven? Die oudere dieren blijven bijna altijd zitten en die verdienen toch ook een schootje.”
“Stimpy kwam uit een gezin met kleine kinderen en was heel erg verwend, het duurste was nog niet goed genoeg. Maar om de één of andere reden vertrouwden ze hem ineens niet meer met die kleintjes. Ondanks dat hij zo vertroeteld werd, werd hij als ouder ventje van acht jaar afgedankt en bij Canina achtergelaten. Daar heeft hij vier maanden gezeten, tot wij hem in augustus 2016 hebben meegenomen. Eerst hebben we nog met hem en Luna bij het asiel gewandeld en dat ging uitstekend. Hij is ook heel goed opgevoed, dus waarom hij bij dat gezin weg moest en waarom ze hem ineens niet meer vertrouwden, is me een raadsel. Echt, ik zou dat nooit kunnen doen: mijn dier ergens achterlaten.”
“Vroeger had ik ook wel vooroordelen bij asielhonden, die zouden vals en onbetrouwbaar zijn. Maar nadat ik vrijwilligerswerk bij Canina heb gedaan, is die mening drastisch veranderd! Bij Canina zoeken zo ook altijd naar een passend tehuis voor hun dieren. Je krijgt er echt niet zomaar eentje mee. Sommige dieren zijn al heel oud, die worden door niemand gehaald en die mogen daar dan gewoon blijven.”
“In het begin was het wel even een probleem met onze katten, maar dat is helemaal bijgetrokken. Natuurlijk moet je met een asielhond geduld hebben en er de tijd voor nemen, maar dat moet je met ieder dier dat je in huis haalt. Maar neem je de tijd voor je dier uit het asiel, dan heb je ook iets geweldigs!”
“Ik weet wel dat als ik nog een andere hond neem, ik eerst alle asiels langs ga en bij voorkeur een oudere hond neem.”
Misschien overweegt u ook om een dier in huis te nemen. Zondag 23 april is het weer wandeldag bij Canina en kan u ervaren hoe het is om met een mogelijk nieuw vriendje te gaan stappen.
LW
72
