In de gangen van de regering

‘Zeg Jos. Hoe gaat het ermee?’
‘Bon, dat gaat meneer de Minister, nog een jaar en ik kan met pensioen hé’
‘Ola… ge weet toch dat we naar de achtenzestig gaan?’
‘Vandaar al die stakingen zeker?’
‘Hoe stom doen die buschauffeurs? Kweetniehoeveel mensen kunnen niet gaan werken! In Japan blijven de bussen gewoon rijden om de mensen naar hun werk te brengen, gratis! Ze hebben ook een uitgebreid netwerk en rijden er akelig op tijd. De enige die dan de pineut is is de busmaatschappij. Dat is pas denken aan uw medemens!’
‘Ge weet toch dat De Lijn een staatsinstelling is? Dat kost de regering dan geld.’
‘Och zot?’
‘Jawel!’
‘Dan moeten we hier of daar weer een verhogingske doen of ergens wat afpietsen… dat komt wel in orde.’
‘Tot je achtenzestig werken? Waar zit de moraal van het verhaal?’
‘Een jaartje meer werken betekent een jaar meer belastingen betalen en wij moeten jullie een jaartje minder pensioen betalen… Daar is over nagedacht… er is geen geld voor die pensioenen dat hebben de sossen destijds allemaal uitgedeeld.’
‘Hoe bedoelt ge?’
‘Ons loon moet ook betaald worden toch?’
‘Meneer de Minister? Is dat een grap?’
‘Ziet ge mij lachen dan?’
‘Gaat gij ook tot uw achtenzestig werken meneer de Minister?’
‘Zijt ge zot! Wanneer ga ik dan al het geld opmaken dat jullie moet afgeven? Als ik niet meer kan gaan van de reuma of wat?’

Martine de Weerdt

77