Inleven in dementie

Inleven in dementie

Mijn hoofd is leeg
het lijkt wel een zeef.

Ik ga er telkens van balen
als ik er iets uit wil halen.

Mijn grijze cellen
ze geven zo dikwijls “niet thuis”
Het zit hier van – boven echt niet pluis.

Dat hoofd van mij
hoe kan dat nu…
al die tijd zoveel erin gestoken!

Het zit misschien …. toch nog wel ergens
maar ik vind het nergens.

Mijn gedachten
op woorden wachten
ze komen niet.
Ik had het moeten weten
maar ik ben het “al” vergeten.

Gisteren wist ik het nog
vandaag echter niet meer.
Wat zal dat morgen wel niet geven…

Maar één ding weet ik zeker
vertel mij uw geheim.