Jos Meeusen vertelt…

12 september 2016 Essen, Essen vertelt, Nieuws, Wildert

Onze mooie gemeente telt meer dan 18.500 inwoners. Allemaal mensen met een eigen achtergrond en een eigen verhaal. In deze nieuwe serie van Noordernieuws laten we de mensen aan het woord, die op hun beurt weer de naam doorgeven van iemand wiens levensverhaal ze volgende keer in Noordernieuws willen lezen.

Jos Meeusen (68) is geboren en getogen in Wildert en heeft er zijn hele leven gewoond. Jos, ook wel Jos Pompoen genoemd vanwege de Pompoenstoet, vertelt ons zijn verhaal.

“Als jongen was ik een gemiddelde leerling, mijn favoriete vak was wiskunde. Mijn ouders hadden een kleine boerderij, maar we gingen altijd helpen bij de buurman, wiens boerderij groter was. Vroeger hielp je elkaar, dat was normaal. Ik heb nog een broer en een zus en we waren altijd bezig, we verveelden ons nooit.”

Na de lagere school ging Jos naar de vakschool. “Ik moest een stiel leren en koos voor schrijnwerkerij. Ik ging in Kalmthout naar Gitok, dat was de dichtstbijzijnde school. Ik had van alles kunnen worden, maar dit vond ik leuk. Al op jonge leeftijd legde ik plaatjes van de kalender op een houten plaat en zaagde die uit.”

In 1964 kwam Jos van school, werkte twee jaar en ging toen voor een jaar het leger in. “Toen ik uit dienst kwam, ging ik meteen weer aan het werk. Maar op de vierde dag, op 5 maart 1968, viel ik van een dak. Ik had een gebroken heup en dat hebben ze verkeerd behandeld. Daarom moest ik opnieuw geopereerd worden en heb 99 dagen in het ziekenhuis gelegen. De man van de facturatie zei nog: had je erg geen 100 van kunnen maken? Dat was makkelijker rekenen geweest.”

Dit ongeluk kostte Jos zijn job. “Ik ben toen de baan opgegaan en ging rijden met ‘Lekkers van Beckers”, dat heb ik 33 jaar gedaan. Beckers zat in Essen en toen het bedrijf hier wegging, ging ik met brugpensioen.”

Jos heeft twee kinderen, zijn dochter woont in Oregon (USA), zijn zoon in Zwijndrecht. “Mijn dochter woont alweer vijf jaar in Amerika en dit jaar is een nieuw kleinkind geboren.”

In 1999 werd Jos voorzitter van KWB Wildert (Katholieke Werknemers Beweging). “Dit voorzitterschap slokte al mijn vrije tijd op”, herinnert Jos zich, “ik heb de KWB omgevormd tot een gezinsvereniging. De KWB bestaat sinds 1972, wat ook Het Jaar van het Kind was, en was echt een mannenvereniging. Maar daar wilde ik van af. De vrouwen vonden het geweldig dat zij en hun kinderen er ook bij werden betrokken. Door die omvorming meldden zich nog meer leden/gezinnen zich aan.”

“In 2000 kwam ik op het idee een pompoenfeest te organiseren. Samen met Chris, Patrick, Marc en Jos hebben we dit idee uitgewerkt. Het eerste feest was in het parochiecentrum. We vertrokken met de stoet vanaf het dorpsplein en er waren soeppompoenen gebruikt. We waren met vijftien man en op straat was het niet zo druk. Het parochiecentrum daarentegen zat vol.”

Om meer bekendheid aan het pompoenfeest te geven, had Jos bij een klant in Kasterlee een pompoen gekocht van 180 kilo. “Die heb ik op een kleine aanhanger gezet en leuk versierd. De zaadjes ervan hebben we daarna gebruikt om grote pompoenen te kweken. Tegenwoordig hebben we pompoenen van 380 kilo in de stoet.”

De eerste drie jaar vertrok de stoet van verschillende plaatsen om er meer bekendheid aan te geven. Tegenwoordig is de stoet negenhonderd meter lang en rijden er natuurlijk praalwagens met pompoenen mee, maar zijn er ook steltlopers, een drumband en nog meer. Twee jaar geleden liepen er zeventig ezeltjes mee en vorig jaar zelfs een kameel. Voor de immense organisatie van dit evenement werken er achter de schermen 22 mensen mee, die er voor zorgen dat alles goed loopt en verzorgd is.

“Bij alle activiteiten van de KWB en de pompoenen ben ik aanwezig. Van de week ben ik samen met Frans heel de grensstreek afgereden om flyers uit te delen en reclame te maken. Door al deze intensieve bezigheden heb ik mijn werk nooit gemist en ben ook nooit ziek geweest. Daar had en heb ik geen tijd voor. Juist deze regelmaat heeft me in prima conditie gehouden. Dit jaar zijn de 17de pompoenfeesten en ik ga minstens tot de 25ste door en als het kan langer!”