Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Het is goed te merken dat de situatie waar we nu in zitten, met alle beperkende maatregelen die maanden duren, een enorme impact heeft op onze samenleving. Mensen zijn bozer, agressiever, ongelukkiger, eenzamer, meer suïcidaal, … Eigenlijk alles wat maar negatief kan zijn, is nu heel vaak van toepassing. Dit heeft invloed op de hulpverlening van psychologen en gezins- en relatietherapeuten, die de toevloed van nieuwe cliënten amper kunnen bolwerken.
Trigger voor onderliggende problemen
“Sowieso heb ik een drukke praktijk, maar sinds de eerste lockdown zijn de aanvragen heel erg gestegen”, vertel Ilse Peeters, klinisch psycholoog en gezins- en relatietherapeut. “Corona is een trigger geweest, en is het nog steeds, voor veel onderliggende problemen, zoals burn-out, relatieproblemen, angsten, faalangst en bij jongeren vooral angsten, depressieve gevoelens, gebrek aan toekomstperspectief en identiteitsproblemen. Normaal kan je makkelijker steunen op je omgeving, maar door de beperkingen van onze sociale contacten is dat heel moeilijk en soms zelfs onmogelijk. Kunst, cultuur, evenementen, cafébezoek of een etentje zijn voor veel mensen een uitlaatklep en een houvast. Het geeft alles zin en de sociale contacten zorgen voor een verbinding en die verbinding tussen mensen is essentieel voor je mentaal welzijn
Intrafamiliaal geweld neemt toe
“Intrafamiliaal geweld neemt toe, ook bij mensen die dat normaal nooit zouden doen. Het thuiswerken, eventueel kinderen, het kan allemaal bijdragen. Problemen die misschien al sluimerden worden in veel gevallen erger. Eenzaamheid is nog groter geworden en daardoor is ook de behandeling van depressies moeilijker. Hierdoor zijn de wachtlijsten enorm gegroeid en doorverwijzen naar collega’s is amper nog mogelijk. Daar komt bij dat de fatsoenlijke terugbetaling voor psychologen nog steeds niet in orde is. Dat zorgt ervoor dat de drempel om naar een psycholoog te gaan hoger is en ook dat mensen met een klein budget moeilijker hulp kunnen zoeken of op ellenlange wachtlijsten terecht komen. Door deze situatie vallen veel mensen buiten de boot. Bij suïcidale mensen kunnen een paar gesprekken het verschil maken tussen leven en dood. Het lost niet altijd alles op, maar het kan een nieuw begin inhouden.”
Alleen de essentiële gesprekken
“Bij de eerste lockdown mochten we enkel de meest noodzakelijke gesprekken doen en liefst zo veel mogelijk online. Ik heb toen alleen de essentiële gesprekken gedaan. Mensen willen echt contact, willen mimiek en lichaamstaal zien. Dat zien geldt ook voor ons beroep, omdat mensen soms iets zeggen, terwijl hun lichaamstaal iets anders vertelt. Om goed te kunnen werken moet je hun ogen kunnen zien, zien of iemand geraakt is of verdrietig. Ik heb toen ook geen nieuwe cliënten aangenomen. Mijn cliënten heb ik de keus gelaten en heb sessies buiten gedaan en veel met ze gewandeld in de natuur, want die heeft altijd een kalmerende werking.”
Het is moedig om hulp te zoeken!
“Deze komende periode is het heel vroeg donker, de Feesten die eraan komen en de twijfel over hoe we die eventueel, of juist niet, mogen vieren. De winter is altijd een drukke periode, maar nu zal die voor veel meer verdriet, angst en depressieve gevoelens zorgen. Maar mensen zijn heel veerkrachtig en kunnen soms de moeilijkste periodes overleven, ze kunnen vaak meer dan ze denken. Maar dat lukt dan niet alleen. Het is geen zwakte om hulp te zoeken, het is juist een kracht en heel moedig!”
Zorg voor structuur in je dag
“Belangrijk is in ieder geval om te zorgen voor structuur in je dag, dat geeft houvast en helpt tegen angst. Net als een vast slaap- en dagritme. Naar buiten gaan is ook belangrijk en praten over waar je mee zit. Zoek je afleiding niet achter de computer, maar doe iets buiten. Ga fietsen, maak een wandeling met een vriend of vriendin en wees vooral niet te streng voor jezelf. Het zijn nu eenmaal nare tijden en alles is moeilijker nu.”
NN
193
