Zij vonden hun grote liefde via internet. Sophie en Willy vertellen!

Liefde via internet vinden hoeft niet altijd via een datingsite te zijn, het kan ook heel toevallig gebeuren door een foto van een lief gezichtje tegen te komen. Sophie Vilijn (38) en Willy Franssens (33) hadden gemeenschappelijke vrienden op internet, maar kenden elkaar niet, totdat…

Liefde via facebook

“Eigenlijk was ik helemaal niet op zoek, als was ik al een paar jaar alleen”, vertelt Sofie. “Ik ben getrouwd geweest en heb nog een paar relaties gehad, maar die liepen mis. Tijdens mijn huwelijk kreeg ik drie miskramen en na mijn scheiding dacht ik: laat maar zitten, ik blijf wel alleen. Ik woonde bij mijn ouders in Duffel en had mijn kinderwens naast me neergelegd en me verzoend met het idee dat er geen kinderen zouden komen. Ook ik zat natuurlijk op facebook, maar ondanks dat we gemeenschappelijke vrienden hebben, kende ik Willy niet.”

Ik was meteen wakker

“Ik was een jaar alleen”, vertelt Willy. “Wel verloofd geweest, maar nooit getrouwd. Ik heb een zoontje, Robbe, en heb co-ouderschap met zijn moeder. Mijn leven was nogal saai, werken, thuiskomen, beetje t.v kijken en verloren lopen van verveling. Als mijn zoontje bij mij was, ging hij overdag naar mijn ouders en haalde ik hem na mijn werk op. Verveelde zat ik op facebook te kijken tot ik de foto van Sophie zag en ik was meteen wakker! Mijn vriendschapsverzoek heeft ze meteen aanvaard.”

Meteen een beetje verliefd

“Ik zag zijn profielfoto en zijn prachtige blauwe ogen spraken me enorm aan. Willy had ook iets vertrouwds en eigenlijk was ik meteen een beetje verliefd. Ook nu, na vijf jaar, krijg ik nog steeds weke knieën als ik in zijn ogen kijk. We stuurden elkaar tegelijkertijd een bericht, hij schreef: ‘Hallo, alles goed?’ en ik: ‘Hallo, je ziet er goed uit.’ en gaf hem meteen een complimentje over zijn prachtige ogen.”
“Dat vond ik hartverwarmend”, zegt Willy. “Ik bedankte haar en antwoordde: ‘Jij ziet er ook goed uit!’ Daarna hebben we over onszelf verteld en wat we hadden meegemaakt.”

Ga je mee naar de sauna?

“We wilden, met onze teleurstellingen uit het verleden, weten wat voor vlees we in de kuip hadden. Het voelde vertrouwd en goed, ik had geen twijfels en wilde het een kans geven.”
“Ik dacht hetzelfde”, zegt Willy. “Ik wilde eens afspreken, iets gaan drinken bijvoorbeeld en vroeg of ze een keertje met me uit wilde gaan. Ze antwoordde: ‘Dat is goed, heb je zin om mee te gaan naar de sauna?’ Ik dacht: ‘O, ooo… en vroeg: ‘Kunnen we niet eerst gewoon iets afspreken?’ Ze zei dat dat ook goed was en een dag later hebben we afgesproken op de parking van de Lidl, een neutrale plaats.”

Anderhalf uur wachten…

“Zelf wilde ik graag naar de sauna”, lacht Sophie. “Ik wilde letterlijk weten wat voor vlees ik in de kuip had. Hij stelde voor om elkaar eerst te ontmoeten op een neutrale plaats en dat vond ik ook best. Daar heeft hij me toen anderhalf uur laten wachten! Ik heb mijn moeder gebeld, want ik was behoorlijk geïrriteerd. Mijn moeder zei: ‘Luister naar uw hart’, en ik ben blijven wachten.“

Filerijden en portefeuille vergeten

“Ik moest gaan tanken en het was filerijden richting het tankstation, omdat het in de spits was”, legt Willy uit. “Daar aangekomen kwam ik er achter dat ik mijn portefeuille niet bij me had. Zo moest ik terug in de file naar huis, portefeuille pakken en weer in de file naar het tankstation en daarna van Stabroek naar Duffel. Al gauw een half uur tot drie kwartier rijden in de spits. Ik heb Sophie een berichtje gestuurd op het moment dat ik moest stoppen om te melden dat ik wel degelijk onderweg was. Toen ik er bijna was, stuurde ik een berichtje: ‘Ik ben er, kijk maar rond.’ In werkelijkheid was ik er toen nog zo’n 200 meter vandaan.”

‘Ik sta achter u’

“Ik zag niks, ik wist ook niet met wat voor wagen hij was en antwoordde: ‘Ik zie u niet.’ Hij antwoordde: ‘Ik sta achter u met een grijze pick-up.’ en dat was toen ook zo. We zijn in mijn auto gaan zitten, want dan kon ik roken, dat deed ik toen nog. Willy legde nog eens de reden uit waarom hij te laat was en dat hij eigenlijk verwachtte dat ik al weg zou zijn. Toen vertelde ik dat ik mijn moeder had gebeld en wat ze had gezegd.”

Toch naar de sauna

“Het was een fijn gevoel haar te zien”, vertelt Willy. “We hebben anderhalf uur zitten praten en besloten toen de volgende dag naar de sauna te gaan. Sophie zei nog: ‘We doen het wel rustig aan, wat zijn die paar maanden op een mensenleven?’ Ik heb haar de volgende dag in Duffel opgehaald om naar de sauna in Ekeren te gaan. Na twee uur heb ik haar naar haar werk in Duffel gebracht, want daar stond haar auto nog. We hadden natuurlijk in twee auto’s kunnen gaan, maar dat was te gemakkelijk.”

Sophie en Robbe

“Mijn voorruit was bevroren en ik moest eerst nog krabben. In plaats van me te helpen heeft hij een foto gemaakt. Ik had vlinders in mijn buik, we zouden elkaar zien. Zonder zijn zoontje Robbe, want we wilden eerst zien of het goed zat tussen ons. Dat was echt hoofdprioriteit.”
“Voor mij was het ook hoofdprioriteit dat het klikte tussen Sophie en mijn zoon”, vertelt Willy verder. “Na een maand of twee hebben ze elkaar ontmoet en dat ging goed. Robbe was wel verlegen, maar hij was toen pas zes. We wisten toen eigenlijk al dat we samen gingen wonen, vooral toen ik zag hoe goed het ging tussen Sophie en Robbe.”

Onze liefde werd bezegeld

“De eerste keer dat Willy bij me bleef slapen, werd hij pappa, nou ja, negen maanden later dan, toen werd onze Jasper geboren en onze liefde was bezegeld. Mijn kinderwens had ik achter me gelaten en was al blij dat ik een ‘plusmama’ ging worden. Na drie miskramen verwachtte ik niet meer in verwachting te raken. Stomverbaasd en blij stuurde ik Willy via WhatsApp de tekst: ‘Ik ben er al, maar je kent me nog niet. Hallo pappa!’ We waren zo blij!”
Willy glundert en zegt: “Sophie had wel verteld dat ze haar maandstonden niet had gehad en zei dat ze een test moest doen, toen stuurde ze de foto van de uitslag.”

In angst geleefd

“Na een paar weken kreeg ik een bloeding en ben ik met mijn moeder naar het ziekenhuis gegaan. Mijn moeder belde Willy, die meteen gekomen is. De bloeding werd veroorzaakt door het innestelen van de eicel, hoorde ik na het onderzoek. De rest van mijn zwangerschap heb ik wel in angst geleefd. In april ben ik naar Stabroek verhuisd en in de achtste maand kreeg ik weeën, meteen met maar vijf minuten er tussen. We zijn naar het ziekenhuis in Duffel gegaan. Daar stopten de weeën en gingen we terug naar huis. Na een uur begonnen ze opnieuw en moesten we terug. De bevalling ging niet goed en uiteindelijk is het een spoedkeizersnee geworden.”

Robbe fier op zijn kleine broertje

“Pas vlak voor onze Jasper uit haar buik werd gehaald, mocht ik er pas bij. Het was een opluchting dat alles goed was, maar ook heel emotioneel. Na vijf dagen mochten Sophie en Jasper naar huis. Robbe had heel de zwangerschap mee gevolgd en we hebben hem er helemaal bij betrokken. Hij verheugde zich ook op de komst van zijn kleine broertje en was heel erg fier. Nu vier jaar later nog steeds!”

Dit heeft zo moeten zijn!

“Dit jaar gaan we trouwen, de datum houden we nog even geheim, dat is een verrassing”, straalt Sophie. “In 2009 schreef ik bij mijn nicht nog een briefje dat ik nooit meer zou trouwen! Dat verklaar ik bij deze voor nietig.
Sinds onze ‘kennismaking’ op facebook, zijn we alleen maar dichter naar elkaar toegegroeid. Dit heeft gewoon zo moeten zijn!”

NN