Tegen de boekenbeurselite

Ik heb mijn billen op de cover van mijn nieuw boek “Dooddrijvers” gezet, opdat ik met mijn grote smoel en datzelfde gat op de boekenbeurs zou willen zitten. Ik wil net als Jeroen Meeus per handtekening per boek denken: hier verdien ik mijn ‘Dagelijkse kost mee’. Dat moet toch zalig zijn!
Twee jaar geleden wilde ik ook naar de boekenbeurs, maar de toegang werd me geweigerd. Ik mocht geen m² huren terwijl men vooraf online aangaf dat dit mogelijk was voor schrijvers in eigen beheer. Na wat over en weer te hebben gemaild, zonder resultaat, maakte ik mijn ongenoegen openbaar. Kort daarop kreeg ik telefoon van Het Laatste Nieuws voor een interview. Aan hen liet ik weten dat ik een dagleurvergunning wilde aanvragen. Niet op de boekenbeurs? Dan maar met een leurvergunning, een tafel en mijn boek ervoor!
Toen ik online bij de gemeente deze aanvraag deed, stond er vermeld dat het twee tot drie weken kon duren eer ik een goedkeuring of weigering kreeg. Echter, yours truly kreeg na tien uur reeds een weigering, want iemand had hen opgebeld met mijn bijster idee. Stel dat elke kleine schrijver dit zou doen? Stel dat er meer volk op deze geïmproviseerde boekenmarkt zou zijn dan op de beurs zelf?
Ik bleek een concurrerend evenement… Een tafeltje en één verhaal? Laat dat een eer zijn dan? Via de politie vernam ik dat mijn tafeltje en al mijn boeken door de staat geconfisqueerd zou worden, als ik ook maar in de buurt van de boekenbeurs mijn campingtafeltje zou opentrekken. De ‘culinaire’ boekenbeurs te Antwerpen beantwoordde geen enkele protestmail meer van me, maar liet via omwegen weten dat ze me makkelijk voor de rechtbank konden trekken.
Ik ben de dag zelf dan op de beurs her en der een boek van me gaan wegleggen… Ah ja, kwestie van het laatste woord hebben. Soit, het wordt stilaan tijd dat lezers het ongekend werk beginnen te ontdekken van mensen die hun bodemloze fantasie en wijze levenservaringen omzetten in een verhaal. Mijn boeken gaan over omkoperij, liegen, bedriegen, moord, humor à Martine en erotiek. Met andere woorden de dagelijkse cocktail van onze kranten, maar last en not least… Ze gaan ook over die mooie liefde en als het echt moet kan ik ook nog een kookboekje op tafel toveren gezien mijn dagelijks werk.
Dus als ik in 2019 weer niet op de boekenbeurs mag, moet ik misschien op diezelfde dag een geweldige boekenmarkt met de nodige evenementen organiseren? Het monopolie doorbreken, want waar halen ze de arrogantie vandaan? Ik moet ook niet gaan bleiten als iemand twee deuren voorbij mij met een eetgelegenheid begint. Ik zie het mezelf nog doen want tegen muren aanschoppen deed ik al voor ik geboren werd.

En omdat het vandaag over schrijven gaat deel ik graag voor één keer een stukje uit mijn boek:

DOODDRIJVERS

Thuis loop ik door naar de badkamer. Daar neem ik een cassette met was en het bijhorend verwarmingselement uit de kast. Ik glimlach met mijn duivels idee, vervolgens loop ik naar de slaapkamer waar ik het toestelletje in het stopcontact steek. Die hoef ik dan rond half acht alleen maar even aan te klikken. Met binnenpretjes grabbel ik de carnavals doos van het schab, smijt ze op bed en haal er een heftig roze gekleurde boa uit. Ik trek de veren van de sjaal, steek ze in een plastic tasje en leg dit in handbereik onder het bed.
In de keuken maak ik wat soep warm en tijdens het eten werp ik een blik op de keukenklok. Het is nu zeven uur. Ik heb nog een uurtje om het gips van mijn voet te knippen, te douchen en mijn nieuwste negligé aan te trekken en niet te vergeten om het verwarmingselement aan te klikken.

Klokslag acht uur gaat de bel. Ik open de deur in mijn negligé.
‘H h h h hoi Lilly,’ stottert hij.
‘Hoi Jasper,’ antwoord ik met zwoele zachte stem en snok hem meteen mee naar de slaapkamer.
‘Kunnen we eerst niet wat drinken?’
‘Daar wil ik geen tijd aan verspillen, want ik heb ontzettend naar dit moment uitgekeken en geduld is niet meteen mijn sterkste kant.’ Ik duw hem bruusk op bed en begin meteen zijn riem los te maken.
‘Lilly, dit gaat me te snel!’
‘Jasper, de vorige keer was jij te snel!’
‘Maar Lilly…’
‘Wow, er staat nog niets stand by??’
‘Zo neerbuigend tegen me praten gaat de zaak niet bespoedigen hoor!’
‘Maar Jasper toch… ik neem hem zo meteen in mijn warme mond, je zal zien dat Klein Duimpje in een wip een reusje wordt.’
‘Lilly?!’
‘Niets te Lilly… genieten ga je… maar ik wil je blinddoeken.’
‘Nee Lilly, ik ben niet zulk man!’
‘Toe…Alsjeblieft… Stel je open, het wordt echt fun!’
‘Tja… oké dan?’
‘Natuurlijk!’
Ik open de lade van mijn nachtkastje, haal er en rode fluwelen blinddoek uit en bindt hem om. Dan neem ik enkele zijden linten en bind deze om zijn polsen en enkels en trek elk lichaamsdeel naar een hoek van het bed.’
‘Wat doe je nu lil?’
‘Ssssst, ik ga je niet vierendelen hoor!’ sus ik hem terwijl ik mijn wijsvinger op zijn lippen leg en vervolgens bind ik ze vast aan de spanen van mijn bed. Klein Duimpje groeit plots uit tot een volwaardige dikke duim.
‘Zie je wel? Je hebt een verborgen kant!’ Ik neem de opgewarmde tube was trek de huid van zijn penis naar achter en smeer er zijn lid en zijn balzak mee in.
‘Dit voelt lekker warm aan!’ kreunt hij.
‘Lekker hé zo’n warme tong,’ lieg ik.
‘Hmmmm,’ knort hij genietend.
Vervolgens neem ik de zak met veren en dompel er zijn kleverige mannelijkheid in.
‘Wat doe je nu?’
‘Iets nieuws, gelezen in een leuk boek.’
‘De Kamasutra!’ antwoord hij alwetend.
‘Neen, in “The Malleus Maleficarum” een boek dat merendeels met veren werkt.’ Instant heeft hij door wat ik weet en begint te spartelen als een konijn.Maar hoe harder hij te keer gaat, hoe vaster de linten komen te zitten.
‘Ik wou je enkel bang maken omdat je me steeds kleineerde!!’
‘Nou lieverd, iemand bang maken is niet netjes en daar ga je sowieso over nadenken terwijl je de komende dagen veertje per veertje losrukt.’
‘Fuck, fuck!’
‘Dat gaat er niet meer van komen vrees ik.’
‘Fuck Lil!’
‘Ik heb nog enkele vraagjes waar je maar best eerlijk op antwoordt! Heb jij een stroomkabel in mijn washok gehangen?’
‘Hoe de fuck kom ik in je washok? Ik ben enkel tot aan je voordeur geraakt!’
‘Heb je mijn tuin naar de klote gedaan?’
‘Wat moet ik in je tuin? Heb je daar veren of een vogel gevonden dan?’
‘Neen een gefileerde kat en…’ net dan gaat de bel.
‘Je zal me even moeten excuseren.’
‘Fuck Lil ga nu niet weg!!!’
‘Ik zou maar stil wezen als ik jou was.’
Ik trek een badmantel aan en loop naar de voordeur.
‘Hey Esli, wat doe jij hier.’
‘Ik kom even informeren of je nog naar Nonna geweest bent en of ze nog iets gevraagd over Jillian?’
‘Neen maar je komt op een ongepast moment, ik heb een gast.’
‘O? Kom ik een andere keer terug?’
‘Eigenlijk niet, als ik hem aan iemand wil voorstellen dan ben jij het wel want jij bent vast even nieuwsgierig. Kom maar even mee.’ Ik loop haar voor naar de slaapkamer en open de deur.
‘O je hebt je vogelman!’ met een welgemeend enthousiasme klapt ze in haar handen.
‘Lilly, laat me los!’ huilt hij.
‘Laat me jou voorstellen aan Jasper Stevelink. Jasper, dit is Esli Verdonck.’
‘Lilly!? Alsjeblieft!’
‘Ga nu niet janken Jasper, mijn beste vriendin staat hier bij hoor!’
‘Toe Lil, alsjeblieeeeeft!’
‘Ik ontdekte het bij toeval eigenlijk. Je kan wel stellen dat het antwoord uit een doos rolde. Het is iemand van mijn werk en hij was een beetje misnoegd. Maar vanaf nu gaat hij me de liefste van het kantoor vinden, nietwaar Jasper?’
‘Fuck, Lilly!! Maak me nu alsjeblieft los.’
‘O leuk,’ antwoord Esli die net als ik Jaspers smeekbedes negeert.
‘Ja toch! Ik nam net een foto van hem en die kan altijd op Facebook geplaatst worden als hij nog eens vervelend doet. Hij kan er maar beter voor zorgen dat er geen pluimpje aan de lucht is. Koffie?’
‘Ik deel de foto wel en ja hoor, ik wil graag een kopje koffie. Wat doe je met je vogelman?’
‘Lilly alsjeblieft?’ vraagt hij dan een toontje lager.
‘Bepaalde delen hangen nog te drogen dus hij kan beter nog even op zijn rug blijven liggen.’
‘Dat lijkt me een goed idee, het is maar voor je lakens en zo.’
‘Inderdaad!’
Ik trek de deur dicht en samen lopen we richting keuken.
‘Lil…Lil! Alsjeblieft Lilly?! LILLY! LIL!!! FUCK ZEG!!!’

Even later horen we een bonk, een knots en nog iets later horen we de voordeur dichtslaan.
‘Je vogel is gaan vliegen vrees ik.’
‘Ach ja, zelfs hele kleine vogeltjes slaan op een dag hun vleugeltjes uit.’
‘Zoete wraak geeft een goed gevoel nietwaar!’
‘Een heerlijk gevoel Esli, heerlijk!’

Martine de Weerdt!

166