Mijn vader, de bekende soldaat

Bij mijn spiegel staat een foto van mijn vader in uniform. Genomen in 1943 toen hij bij de Royal Air Force zat in Engeland, in Squadron 322. Iedere keer als ik iets lees over onze bevrijding, denk ik aan mijn vader, die ook heeft meegewerkt aan onze vrijheid.

Op zijn achttiende moest hij aanmonsteren op een Duits schip. In Noorwegen wist hij te ontsnappen waarna de Duitsers hem tien dagen hebben gezocht. Hadden ze hem gevonden, dan had hij de kogel gekregen. Door de bergen is hij getrokken, mijn toen al zo stoere vader. Hij ontmoette een leraar die zich over hem ontfermde en hem in het dal geiten liet hoeden. Tegen patrouillerende Duitsers zei hij: ‘Dat is mijn doofstomme neef uit Oslo’. Met vrienden van de leraar werd een plan opgemaakt om mijn vader via Zweden te laten ontsnappen, als het juiste moment daar was… Tot aan zijn nek in de sneeuw is mijn vader door de bergen naar Zweden gegaan. Hij is daar verder getrokken naar het zuiden van Zweden, van waaruit hij naar Engeland is overgestoken. In Engeland ging hij bij de Royal Air Force, Squadron 322. Zijn medaille, die hij na de oorlog ontving, koester ik nog steeds.

Tijdens die moeilijke jaren hield hij een dagboek bij. Hij was pas achttien, maar was toen al zo slim om codes te gebruiken voor het geval het boekje gevonden werd. Zodat hij niemand in gevaar kon brengen. In Engeland kwam er een dagboekje bij. Ook dat koester ik. Ik ben begonnen ze over te schrijven, ze bevatten een schat aan informatie, ook over het dagelijkse gebeuren in die tijd. Het is geen makkelijke klus. Hier en daar is het handschrift vervaagd of gewoon onleesbaar en die codes maken het ook niet makkelijker.
Hij heeft veel bereikt, die stoere vader van me. De hogere zeevaartschool doorliep hij twee keer zo snel als andere studenten, zonder dat hij zelfs de benodigde vooropleiding had. Hij kwam er op voorspraak van een vroegere onderwijzer. Mijn vader sprak zeven talen, die hij zich aanleerde door een boek te pakken in die taal en een woordenboek. Superintellectueel noem je dat tegenwoordig of hoogbegaafd.

Mijn vader vond het allemaal niet zo spannend. Hij was de meest bescheiden mens die ik ooit ben tegengekomen. Zijn bescheidenheid was één van de vele goede voorbeelden die hij me heeft gegeven en die ik ook probeer na te streven.

Na zijn overlijden kwam mijn neef in een blad nog een foto van mijn vader tegen uit de tijd dat hij bij de Royal Air Force zat. Linksboven zie je hem staan. Mijn vader, de bekende soldaat.

NN

148