Narcisten pronken graag met jouw pluimen

Narcisten maken veel slachtoffers op allerlei plekken. Onze vorige column was dan ook voor zeer veel mensen een herkenningspunt, omdat zij of mensen in hun omgeving, precies dit hadden meegemaakt. Een bekend herkenningspunt van narcisten is, dat ze heel graag met jouw pluimen pronken en jou de eer niet gunnen van jouw inspanningen of ideeën. Ook deze column, met fictief voorbeeld, zal voor veel mensen herkenbaar zijn.

Stel: je hebt een huis gebouwd, samen met je partner. Een derde ziet dat en zegt: wat een mooi huis! Dat zou ik ook wel willen. Daar blijft het dan bij, omdat die ene partij er niets meer over zegt. Zelf denk je er ook niet meer aan, je hebt een huis tenslotte. Maar bij ieder contact blijft hij bakken ellende over je heen gooien, over zijn partner, zijn kinderen, zijn werkgever, de mensen om hem heen. Je denkt af en toe wel: hoe kan dat nu? Is het mogelijk door allemaal negatieve mensen omringd te zijn? Het valt ook op dat niemand, maar dan ook letterlijk niemand gespaard wordt bij de boze verhalen. Je krijgt medelijden met hem, want hij heeft het zo ontzettend slecht. Allemaal ellende en iedereen doet hem onrecht aan, het is vreselijk. Op een gegeven moment, neem je het initiatief: weet je nog dat je ons huis zo mooi vond? Zullen we iets gaan maken?

En dan bouw je dat huis, waar je dan met z’n drieën gebruik van gaat maken: jullie gaan er een bedrijf in starten. Jij en je partner vervoeren het cement, de stenen, de ramen, bouwt elektriciteit in, legt riolering en water aan, zetten het dak er op, leggen de tuin aan, een trap in huis, jullie meubileren het, verven en isoleren het. Je doet dit te goeder trouw, ondanks dat je van allerlei kanten bent gewaarschuwd: doe het niet, ga niet met hem in zee, hij gebruikt mensen en is absoluut onbetrouwbaar. Je geeft hem de voordeel van de twijfel, ook al hoor je nooit een woord van waardering van hem. Alleen verwijten en agressieve benaderingen. Wat je natuurlijk de keel uit gaat hangen, want waar ben je dit project voor begonnen? Met z’n drieën zouden jullie toch iets opzetten? Maar ondertussen zetten jullie met z’n tweeën een compleet huis neer. De derde partij beperkt zich tot het aangeven van wat spijkers en schroeven, vaak nog de verkeerde ook. Meer niet. Maar vertelt ondertussen wel aan iedereen dat het huis door hem is gebouwd. Jij en je partner weten om te beginnen natuurlijk niets van deze opschepperijen af, maar die verhalen komen toch en sneller dan de opportunist denkt. De derde partij wordt het liefst niet met jou en die ander gezien, want: wie zijn dat? En stel dat je zou vertellen dat het huis door jullie twee is gebouwd met zeer beperkte inbreng van hem.

Dan gaat het verder. De schroefjesaangever gaat het huis opeisen: het is van hem! Het is een prachtig pand en hij gunt jullie het niet, ondanks dat hij bijdrage nul komma nul is. Iedereen weet dat het van hem is, want hij heeft dat zo verteld. Het is een prachtig huis waar jullie bloed, zweet en tranen inzit, maar hij wil en zal het hebben. Wat jij en je partner hebben gebouwd, wil hij afpakken. Het ontwerp komt bij jullie vandaan, jullie hebben het huis een naam gegeven, tot in de puntjes afgewerkt en ingericht. Op een gegeven moment wordt het gedrag van die derde partij dermate agressief en onbeschoft, dat je de sleutel afpakt: zie maar wat je doet. Dit hebben wij niet verdiend. We hebben je geklaag aangehoord, je bijgestaan en opgevangen als je jankend voor de deur stond, je meegenomen naar leuke plaatsen, je raad proberen te geven, we hebben zelfs een huis gebouwd met jouw minimale inbreng. Die schroeven en spijkers van jou waren het kleinste onderdeel, die waren zelfs tweedehands, die had je al een keer gebruikt. Je hebt van onze krachten en kennis op een schandalige manier gebruik gemaakt en eist nu op wat niet van jou is. Het volgende is dat je hoort dat hij kennelijk een advocaat wil inschakelen, om het huis in te pikken. Vanwege die schroefjes en spijkers. Wat had hij met schroeven en spijkers had willen doen, zonder het casco? Want zowel kennis als intellect ontbreekt hem om zo’n mooi pand neer te zetten.

Het gif in zijn bloed zorgt dat hij niet snapt waarom de sleutel is afgepakt. Het enige wat hij weet is haat. Niet in staat om naar zichzelf te kijken om te zien wat er nu werkelijk mis is, begint hij mensen op te hitsen: “Kijk eens, ze hebben mijn huis afgepakt.” “Wie?” vragen zijn toehoorders. “Maar jij hebt het toch gebouwd? Dat heb je ons verteld. Jij hebt toch alle stenen en onderdelen aangedragen? Jij hebt toch elektriciteit, riolering, water, dak, vloeren, ramen en trap aangebracht?“ En dan komen de zielige verhalen weer, hoe iedereen tegenwerkt en onaardig is. Dat hij het zo goed bedoelt en kijk nu maar weer wat hem wordt aangedaan. Met hangend hoofd, zodat niemand de leugen in zijn ogen kan zien en iedereen weer medelijden met hem krijgt. En dit verhaal zal hij nog jaren en jaren blijven vertellen om te proberen mensen tegen je op te zetten. Want hij snapt niet dat hij dit zichzelf heeft aangedaan, dat hij onmogelijk is en een persoonlijkheidsstoornis heeft. Daar is hij te arrogant en te ziek voor.

Foto: Pixabay

NN

117