Nocturne

Het padje vol geurige braambessen
wachtend op de dauw
loopt in de nevel
naar het blauwe bos
langs een ouder wordend beekje.
Een zachte zomerbries spreekt met de kerselaren.
De vrouwen, hun lichaam verlost van de arbeid
slapen in hun gezegende kalmte
met uitgekamde haren,
rustend op een naakte schouder.
De nacht liggend aan hun voeten
brengt dromen in beweging
over een land van vreemde goden
vervloeiend in oneindigheid.