Ode oan Denoek

Ode oan Denoek

Als ik wandel dur men durpke kijk ik altijd is int rond
En ik oadem jil goed in, want de lucht is ier gezond
Ik kom voorbij plekken woar dak speulde als kind
En dan denk oan alle dingen dak oan men durpke zow schwon vind

Men gevoel is ier nostalgisch als ik wandel dur de stroat
En ge komt bekende tegen overal woar da g’ier goat
Ja, hier in men durpke, op et platteland
Is et leven misschien wel rustig, mor plezant

Een poar kjer innet joar is ier een evenement,
Dan komt ons durpke bij mekoar, der is niemand da ge ni kent
Ne keiremis, ne kerstmart en we fjeeste in de waai en wok mej carnaval zen wer geire baai
Ja, der is ier in oos durp vur jong en oud genoeg te doen

Hier op den boerenbuiten, omgeven dur et groen
Ik kan ier zow genieten van et landschap, van de rust
Doarvur moete kik ni jimmol nor d’Ardennen of de kust
Ja, men durpke, wa zedde gij toch schwon

Ik kanne kik ni beschrijve hoe geire dak ier won
Gelukkig zen int leven, ja da wult toch ieder mens
En ik eb mijn geluk gevonne in men durpke oan de grens
Ik hou van oos dialectje da hoop’lijk nooit vergoat

Van de vriendelijke meese da g’ier tegekomt op stroat
Ja de sfeer is ier gemoedelijk, der is een durpsgevoel
Mor aljen meese dat ier wone die gon wete wak bedoel
En edde gij iets noedig, ston de bure vur a kleir

Ja, de meese zijn behulpzoam, sociaal en solidair
En iederjen left mej als er int dorrep iets gebeurt
Ja, der wordt soame gelachen, mor dus wok soame getreurd
Ja, men durpke, wa zedde gij toch schwon

Ik kanne kik ni beschrijve hoe geire dak ier won
Vur altijd ier te blijve, dat is ne grote wens,
Want ik heb men hart verloren oan men durpke oan de grens
Der zen er die da zeggen: “Das ier een boeregat. Tis et ende van de weireld. Buiten koei woont der gin kat.”

Kloat ze zeggen wa ze wullen, want ze lullen zowmar wat
Mor kzen liever op den buiten dan int stad!
Tis woar dat ier in ons durpke best wel wa boere zen,
D’r wordt soms slecht over gesproken, nei ni iederjen is fan

Mor we kunnen beter dankboar zen en meese zegget vurt,
Want zonder boeren emme wij gin eten op ons burd
Ja, men durpke, wa zedde gij toch schwon
Ik kanne kik ni beschrijve hoe geire dak ier won

Gelukkig zen int leive, ja da wult toch ieder mens
En ik eb mijn geluk gevonne in men durpke oan de grens