Ons huishouden in de CORONACRISIS tijd

Het woord QUARANTAINE gebruik ik zeker niet, want dan krijg ik koortsblazen op mijn lippen dus voor mij is het CORONACRISIS.

Zoals ondertussen iedereen al wel weet ben ik altijd héél vroeg wakker. Dus het eerste wat ik doe is koffie zetten en dan alle mails lezen die zijn binnengekomen, maar vooral de GVA online van ’t begin tot ’t einde. Een paar uren later, zo tegen acht uur, komt mijn echtgenoot uit zijn bedje. Ik schenk zijn koffie in en terwijl hij nog met slaapogen aan de tafel zit, haal ik ZIJN papieren GVA uit de brievenbus. Ik leg die voor zijn neus op de tafel, ga voor alle zekerheid mijn handen wassen én ontsmetten. Niet omdat ik de postbode ervan verdenk dat virus mee in de bus te hebben gestoken, maar veiligheid voor alles. Hij pakt op zijn beurt zijn eierdopje, vult dat met water, steekt zijn wijsvinger erin, zodat hij in alle veiligheid zijn blad kan omdraaien, want de schrik zit er bij hem goed in. Wanneer hij aan de voorpagina begint, zet ik mij aan mijn PC om op Facebook de berichtjes te lezen en dan begint het.
Hij roepend “Hier, moet je nu horen” en dan begint hij alles, wat ik uren daarvoor al op de mail had gelezen, hardop voor te lezen. Bij ieder artikel dat onder zijn ogen komt begint hij met dezelfde gil “Hier, moet je nu horen” en zo gaat dat blad voor blad, artikel na artikel, verder tot aan het blad van den horoscoop en zijne sudoku (dan is ‘t efkes stil). Ondertussen is het 10:20. Onze hond is op die paar uurtjes al vijftig keren wakker geschrokken van zijne roep “Hier, moet je nu horen” en dat voorlezen van al die artikels. Wat hem betreft is zijn verveling ongeveer 2 uur 20 uitgesteld. Wat mij betreft, ik zie scheel van de koppijn en onze hond ligt in coma van vermoeidheid. Dan zet mijn wederhelft zich aan de PC en dat spelleke begint van vooraf aan. Al wat hij in de papieren gazet heeft gelezen, komt voor de tweede keer aan bod met identiek hetzelfde gegil erbij. Daarenboven doet hij alles, maar dan ook alles, open wat er op dat scherm passeert. Ik heb hem al honderd keren verwittigd dat dat gevaarlijk is, én voor hackers én voor virussen, maar dat is voor dovemans oren. Als die tweede episode voorbij is, klaagt hij dat hij wat hoofdpijn heeft (ge zou voor minder) en gaat ne met de hond een wandelingetje maken om een frisse neus te halen. Niet dat onze hond daar op zit te wachten, want dat beest is ondertussen steendood moe, maar bon, ’t beestje kan niet preutelen, dus mee.
Als jullie nu denken dat hij na die wandeling voor de rest van “blijf in je kot” gekalmeerd is, kan ik jullie verzekeren dat dat hoegenaamd niet het geval is. Want dan komt zijn spelleke op zijne PS 4 en dat willen jullie zeker niet horen. Niets lukt er, al die boeven zijn allemaal tegen hem, hij heeft geen wapens en kan ze niet vinden. Honderd keren roept hij “Zoet, hoe komt het dat dat altijd bij mij niet gaat, ze zijn allemaal tegen mij.” Maar wat kan ik daar nu aan doen? Ik heb al duizend keren gezegd dat hij beter ‘zoek en vind’ spellekes kan doen, maar dan krijg ik als antwoord dat hij ne volwassen man is. Ik reageer daar liever niet op, maar als hij mijn gezicht zou kunnen zien, zou dat zeker niet in goei aarde vallen en als je zo alle dagen samen binnen zit kan je zichtbare reacties best vermijden.
Nu is mijnen echtgenoot nen héle sociale man, babbelt tegen iedereen, zelfs in de winkel tegen onbekende mensen. Hij discuteert graag met iedereen en daarom kan ik volkomen begrijpen dat hij het in zo’n situatie héél moeilijk heeft. In ons vroegere normale leven (in zijn ogen is dat een eeuw geleden) kon hij zich totaal uitleven als hij met de hond ging wandelen, tijdens het boodschappen doen of als we iets gingen drinken. Er was altijd wel iemand, maar nu …… dus al die herrie die hij nu thuis maakt zal wel compensatie zijn voor het gebrek aan aanspreekbare mensen, behalve ikke uiteraard.
Het enige moment dat het geluid en de rust eindelijk weerkeren is tegen 16:00 uur, op ’t terras. Hij met een Duveltje en ikke met mijn Camparike (tegen de koppijn), maar den hond is nergens te zien want die betrouwt het efkes niet.
Op naar de volgende 14 dagen…

Jeannine

73