Pater Guido en pater Hugo wisselen van plaats

De laatste paters verhuizen uit het klooster van de Redemptoristen. Pater Guido en pater Hugo wisselen hierbij van plaats. Wie zijn deze mannen met een missie, wiens levens zo parallel liepen en elkaar nu kruisen? Ze vertellen Noordernieuws hun verhaal.

Keuze voor Redemptoristen

Pater Guido Peeters (79) komt oorspronkelijk ook uit Essen. Hij komt uit een katholiek gezien met tien kinderen: zes jongens en vier meisjes. “Ik had het geluk te mogen studeren en ging hier naar het College.” vertelt pater Guido, “Op een gegeven moment moet je de keuze gaan maken wat je wilt gaan doen, voor mij was die keuze al gemaakt: ik ging bij de Redemptoristen binnen.”

Misboek

“Op het College was ik door de opleiding al voorbereid op het leven in het klooster. Op mijn zevende was ik ook al misdienaar in de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Essen. Ik was toen nog zo klein, dat als ik het misboek moest overdragen van de linker- naar de rechterkant ik het in mijn gezicht kreeg. De priester moest het dan van me overpakken.”

 

Missie Congo

“In maart 1968 ben ik op 20-jarige leeftijd naar Congo vertrokken. Ik had de keus: in België blijven of naar de missies gaan. Er waren al veel paters Redemptoristen naar Congo vertrokken en je wist dat je bij bekend volk kwam. Twintig jaar heb ik er gewoond, hoofdzakelijk in Matadi, en werkte als econoom van het bisdom, daarmee verantwoordelijk voor de financiën.”

Aalmoezenier in de gevangenis van Leuven

“Mijn heimwee wist ik te overwinnen door de hulp van onze Lieve Heer die mij geroepen heeft en nooit in de steek heeft gelaten. In 1990 besloot ik terug te gaan en woonde zes maanden in Brussel, in het huis van de Provinciaal Overste van de Redemptoristen. Een periode om te beslissen wat de volgende stap zou zijn. Ik werd benoemd in het klooster van Leuven, waar de gevangenis tegenaan stond. Na twee maanden werd ik door de hoofdaalmoezenier gevraagd om aalmoezenier te worden in de centrale gevangenis van Leuven. Dat werk deed ik graag, vanwege het contact met de meest verlatenen, de opdracht van de Redemptoristen: de verlatenen opzoeken.”

Aalmoezenier in De Bijster

“Na gezondheidsproblemen ben ik met pensioen gegaan en teruggekomen naar mijn geboorteplaats Essen, waar ik tien jaar in het klooster heb gewoond. In De Bijster was geen aalmoezenier en ik werd meteen benaderd door een vicaris van het bisdom om een proefperiode te doen in De Bijster. Dat durfde ik eerst niet aan, omdat ik bang was dat het te belastend zou zijn. Op aandringen van de vicaris heb ik de proefperiode toch aanvaard en ben er gebleven. Vijf jaar geleden wisten we al dat het klooster gesloten zou worden en ben ik ook naar de woning bij De Bijster verhuisd. Er zijn per jaar 30 tot 35 sterfgevallen en heb ik door de jaren heen heel wat mensen naar de overkant mogen begeleiden. Vanwege gezondheidsproblemen vertrek ik nu naar Sint-Vincentius en volg daar pater Hugo op, die op zijn beurt hier mijn taak overneemt en hier ook komt wonen.”

Pater Hugo Gotink vertelt

Pater Hugo Gotink (75) is in 1941 in Nieuwmoer geboren. “Het dorpsleven was heel religieus”, vertelt pater Hugo, “elke morgen gingen we dan ook naar de mis. We woonden aan de kerk. Ons moeder kwam van Nieuwmoer en had een kruidenierswinkel. Mijn vader was geboren op Essen Schriek en als jonge man toerde hij als bakkersgast op de Heikant, hij werkte bij Peer Boden. Na zijn huwelijk is hij zelfstandig bakker geworden. We waren met acht kinderen thuis, waarvan twee jongens en vier meisjes nu nog in leven zijn.”

Klassieke richting gevolgd

“Net als mijn moeder was ik altijd al sterk religieus. Na mijn plechtige communie, toen ik twaalf was, kwam ik voor twee jaar naar het College om tot mijn veertiende door te leren. Ik kwam uit een heel gelukkig gezin en die eerste tijd op het internaat van het College heb ik veel heimwee gehad. Mijn studie deed ik met hart en ziel en volgde de klassieke richting: Grieks, Latijn en de moderne talen, al had ik met Frans veel moeite. Na mijn veertiende zou ik terug naar huis gaan om in de bakkerij te gaan werken. Maar ik was heel erg gelukkig op het College en zei op mijn veertiende tegen mijn ouders: Ik word geen bakker, ik wil verder leren.”

Mijn roeping

“Aangetrokken tot het kloosterleven, werd het mijn roeping. Aan het eind van de studie moest je beslissen wat je ging doen, maar ik raakte tijdens mijn studie steeds gemotiveerder. In het laatste jaar heb ik besloten Redemptorist te worden. Thuis waren ze niet enthousiast, maar ze waren er ook niet op tegen.”

Noviciaat Sint-Truiden

“Na de middelbare studies ben ik naar het noviciaat in Sint-Truiden gegaan. Dat is een heel intens jaar met veel studies, gebed en ook werken. Op die manier leer je wat het religieuze leven inhoudt, het is een verdiepingsjaar. Daarna volgden er nog zes studiejaren in Leuven: twee jaar filosofie en psychologie en dan nog vier jaar theologie.”

Diaken

“In 1966 werd ik diaken gewijd, maar de stap richting priesterschap heb ik toen niet durven zetten. Ik wilde wachten, ik was nog niet klaar voor de priesterwijding. Na mijn studie wilde ik naar de missie in Haïti, maar de overste had een aanvraag. In Congo werd namelijk bij de missie van de Redemptoristen om veel leraren gevraagd voor de middelbare scholen. We hadden in het bisdom Matadi vier grote middelbare scholen, die pas gesticht waren en ik zou er voor twee jaar naar toegestuurd worden. Ik zei dat ik dat wel wilde doen, maar dat ik eerst een extra Franse studie wilde volgen. Dat is daar de voertaal en ik zou dus ook les gaan geven in het Frans.”

Naar Congo

“Tijdens dat jaar heb ik vier maanden in het Tropisch Instituut in Antwerpen gezeten, voor een medische cursus voor de tropen. Daar heb ik eigenlijk nog het meeste Frans geleerd. In 1968 ben ik naar Congo gegaan.”

Priester

“In het vliegtuig dacht ik: wat heb ik uitgestoken, wat gaat me dit nu geven? In Congo kwam ik in een heel andere wereld terecht: de natuur, sowieso het hele leven was anders en overspoelde je. Ik kwam er voor twee jaar, maar er was een directeur die me zo motiveerde en stimuleerde, dat hij er direct aan heeft bijgedragen dat ik langer ben gebleven. Toen heb ik besloten om priester te worden en ben in 1975 op Nieuwmoer tot priester gewijd. Als priester bleef ik in Congo werken, maar ben niet meteen terug gegaan. Eerst studeerde ik een jaar missiologie en antropologie aan de universiteit van Leuven.”

38 jaar in Congo

“Daarna ben ik terug gegaan en ben uiteindelijk 38 jaar in Congo gebleven. In 2006 ben ik vanwege gezondheidsproblemen teruggekomen, maar ook om vrijheid te geven aan de Congolese Redemptoristen. Ik heb altijd heimwee gehouden!”

Archivaris

“Toen ik terugkwam, ben ik in het klooster van Essen gaan wonen en werd tot archivaris en dienstdoend priester in woon- zorgcentrum Sint-Vincentius in Kalmthout benoemd. Dat doe ik ondertussen alweer tien jaar. Nog vier keer ben ik naar Congo geweest, voor één of meerdere maanden. In die periodes verving pater Guido mij in Sint-Vincentius. Hij heeft vanwege zijn gezondheidsproblemen kunnen regelen dat hij daar kan wonen en mijn werk overneemt. En ik ga in zijn huis wonen en neem zijn werk over. Ik hoop zijn werk goed verder te zetten!”

LW